TAK, PRZYJDĘ WKRÓTCE

Wiemy, że Biblia jest Księgą pełną cudownych Bożych obietnic. Należy jednak powiedzieć, że w zasadzie jest jedna obietnica, która łączy wszystkie pozostałe. Oznacza to, że wszystkie inne zależą od tej jednej obietnicy. Apostoł Paweł wspomina tę obietnicę w swoim 2 Liście do Tymoteusza w wersecie 1 tymi słowami: „Paweł, z woli Bożej apostoł Jezusa Chrystusa, według obietnicy żywota, który jest w Chrystusie Jezusie. ” (2Tym. 1:1).                                     Tutaj przede wszystkim Paweł przypomina swojemu młodemu współpracownikowi, że jest apostołem, tj. posłańcem Jezusa Chrystusa, nie z inicjatywy czy pragnienia człowieka, ale stał się nim z woli samego Boga, z woli Najwyższego. Dalej mówi, że został wybrany i posłany przez Boga w konkretnym celu, a mianowicie, aby głosić jedną drogocenną i cudowną obietnicę „obietnicę życia które jest w Chrystusie Jezusie. ” Jego zadaniem było powiedzieć wszędzie ludziom, że Bóg obiecał dać życie każdemu, kto uwierzy w Jego Syna Jezusa Chrystusa.

Ale to zadanie było nie tylko zadaniem apostoła Pawła, ale jest to również nasze zadanie. Tak więc każde dziecko Boże może powiedzieć - z woli Bożej jestem posłańcem Jezusa Chrystusa, aby zwiastować obietnicę życia które jest w Chrystusie Jezusie. I to jest dobra nowina, czyli Ewangelia Boża, jak pisze apostoł Paweł w swoim Liście do Rzymian: „Którą przedtem obiecał przez swoich proroków w Pismach świętych O Synu swoim. ” (Rzym. 1:2-3).

Ale zanim prorocy Go objawili, sam Bóg to ogłosił. Ta obietnica była pierwszym wielkim proroczym słowem samego Boga o Swoim Synu, o której czytamy w rozdziale 3 Księgi Rodzaju. Zostało to powiedziane na samym początku historii ludzkości. Zwracając się do węża Bóg mówi do niego: „I ustanowię nieprzyjaźń między tobą a kobietą, między twoim potomstwem a jej potomstwem; ono (to nasienie niewiasty - Jezus Chrystus) zdepcze ci głowę, a ty ukąsisz je w piętę. ” (Ks. Rodz. 3:15). Tutaj Bóg obiecuje posłać Swojego Jednorodzonego Syna, który narodzi się z dziewicy Maryi i swoją zastępczą śmiercią zmiażdży głowę węża. W tym proroczym słowie Bóg mówi, że wąż ukąsi Syna w piętę, co mówi o Jego śmierci na krzyżu, ale przez tę śmierć Syn Boży raz na zawsze, jak to jest powiedziane w 2 rozdziale Listu do Hebrajczyków „zniszczy tego, który miał władzę nad śmiercią, to jest diabła. ” (Hebr. 2:14). Tylko Swoją śmiercią mógł On nas odkupić.

Ale Chrystus nie tylko umarł, aby nas odkupić, ale zmartwychwstał, aby dać nam życie. „Bóg go wzbudził, rozwiązawszy więzy śmierci” - mówi apostoł Piotr w dniu Pięćdziesiątnicy. (Dzieje 2:24). Aby wypełnić tę obietnicę, o której Bóg powiedział w odległej przeszłości w ogrodzie Eden, Chrystus musiał zmartwychwstać. Gdyby Chrystus nie zmartwychwstał, ta obietnica byłaby pustą fantazją. Dlatego apostoł Paweł mówi, że „jeśli Chrystus nie został wskrzeszony, to daremne jest nasze głoszenie, daremna też nasza wiara. ” (1Kor. 15:14).

Bez zmartwychwstania Jezusa Chrystusa nie ma dla nas żadnej dobrej nowiny. Dlaczego? Ponieważ człowiek potrzebuje nie tylko odkupienia, ale oprócz tej zastępczej śmierci, potrzebuje życia. Pojednanie człowieka z Bogiem poprzez zastępczą śmierć Jego Syna to tylko jedna strona zbawienia. Oprócz tego pojednania człowiekowi potrzebne jest życie. Dlatego w 5 rozdziale Listu do Rzymian czytamy: „Jeśli bowiem, będąc nieprzyjaciółmi, zostaliśmy pojednani z Bogiem przez śmierć Syna jego, tym bardziej, będąc pojednani, dostąpimy zbawienia przez życie Jego. ” (Rzym. 5:10). Nasze zbawienie nie było jeszcze w pełni zrealizowane, gdy Chrystus umarły wisiał na krzyżu Golgoty. Gdyby nic więcej się nie wydarzyło to „bylibyśmy nadal w naszych grzechach, umarli w naszych występkach. ” Zbawienie bez zmartwychwstania jest niemożliwe.

Ale ktoś zapyta: dlaczego to jest takie ważne? Powodem jest to, że będąc martwymi musimy zmartwychwstać do nowego życia. To życie jest absolutnie konieczne. Bez tego jak Słowo Boże mówi, jesteśmy martwi, ponieważ grzech sprowadził na człowieka śmierć. Gdy nasi praprzodkowie Adam i Ewa zgrzeszyli, to w tym samym momencie umarli. Co prawda ​​nie od razu fizycznie, ale umarli najstraszniejszą śmiercią, oni umarli duchowo. Tak, zapłatą za grzech jest śmierć. Bóg tak powiedział Adamowi o drzewie poznania dobra i zła: „z drzewa poznania dobra i zła nie wolno ci jeść, bo gdy tylko zjesz z niego, na pewno umrzesz. ” (Ks. Rodz. 2:17). Ta śmierć była ich oddzieleniem od Boga i tę śmierć my odziedziczyliśmy, ponieważ odziedziczyliśmy grzeszną naturę Adama. O pierwszym synu, który urodził się z Adama, mówi się, że: „zrodził syna na podobieństwo swoje, na obraz swój. ” (Ks. Rodz. 5:3). Syn Adama - Set stał się podobny do swojego ojca, odziedziczywszy jego grzeszną naturę.

Dlatego w Nowym Testamencie czytamy, że „w Adamie wszyscy umierają. ” (1Kor. 15:22). Tak, każdy z nas ma ten wyrok śmierci, ponieważ wszyscy odziedziczyliśmy jego grzeszną naturę. Dlatego potrzebujemy życia. Chwała Bogu na wieki, że spełnił Swoją obietnicę, wskrzesiwszy Swojego Syna z martwych, a wskrzeszając Go z martwych, On tym samym wskrzesił nas do nowego życia. Oto obietnica życia które jest w Chrystusie Jezusie. O tej obietnicy życia w Chrystusie Jezusie oznajmił apostoł Piotr w dniu Pięćdziesiątnicy. Wypełniło się to w pełni w tym cudownym dniu, gdy niebiosa otworzyły się i Duch Święty zstąpił na Ziemię, aby zamieszkać w tych, którzy przyjęli odkupieńczą ofiarę Jezusa Chrystusa. Wylanie Ducha Świętego było wypełnieniem obietnicy życia które jest w Chrystusie Jezusie. Duch Święty przyszedł w miejsce Chrystusa na Ziemię. Wszystkim tym czym Jezus Chrystus był dla swoich uczniów, będąc tu na Ziemi, Duch Święty jest teraz dla nas.

Spójrzmy, co w ostatnim dniu wielkiego święta w Jerozolimie oświadczył Jezus: „Jeśli kto pragnie, niech przyjdzie do mnie i pije. Kto jest spragniony, przyjdź do mnie i pij. Kto wierzy we Mnie, jak mówi Pismo, rzeki wody żywej popłyną z jego wnętrza. ” (Jana 7:37-38). A co jest powiedziane dalej: „A to mówił o Duchu, którego mieli otrzymać wierzący w niego. Duch Święty bowiem jeszcze nie był dany, ponieważ Jezus nie został jeszcze uwielbiony. ” (Jana 7:39).

W Starym Testamencie Duch Święty zstępował na ludzi w określonych sytuacjach, ale nie mógł zamieszkać w nich, ponieważ odkupienie jeszcze nie zostało dokonane. Dopiero gdy Chrystus dokonał naszego odkupienia przelewając swoją drogocenną krew na krzyżu, zmartwychwstał i zasiadł po prawicy Ojca w chwale, dopiero wtedy Duch Święty zaczął mieszkać w sercach ludzi. Dlatego przyjście Ducha Świętego jest spełnieniem obietnicy życia. Tylko On daje życie Chrystusowe tym, którzy wierzą w Jezusa Chrystusa. Staje się tym źródłem żywej wody. Dlatego Chrystus powiedział do swoich uczniów: „Lepiej dla was, żebym Ja odszedł. Bo jeśli nie odejdę, Pocieszyciel (tj. Duch Święty) do was nie przyjdzie, jeśli zaś odejdę, poślę go do was. ” (Jana 16:7).

Co Chrystus przez to chce powiedzieć? To, że ta obietnica życia w Nim nie może się wypełnić, dopóki On nie zostanie uwielbiony, dopóki nie zostanie wywyższony. „Lepiej dla was, żebym Ja odszedł. ” Zapewne uczniowie myśleli, co może być lepszego niż mieć przy sobie Jezusa. Lepiej aby Jezus był nie tylko przy nas, ale w nas, a to jest możliwe tylko wtedy, gdy On pośle Pocieszyciela - Ducha Świętego. A On - Duch Święty uwielbi Jezusa. „On weźmie z Mojego i oznajmi wam. ” - mówi Chrystus. (Jana 16:14). Duch Święty, Pocieszyciel z mego weźmie i oznajmi wam, innymi słowy, będzie dla was tym, czym byłem Ja dotychczas dla was, a nawet więcej, nie tylko będzie z wami, ale będzie mieszkał w was. Oto obietnica życia w Chrystusie Jezusie.

Ta obietnica życia została ogłoszona przez apostoła Piotra w dniu Pięćdziesiątnicy. Spójrzmy, jak on o tym mówi: „Tego to Jezusa wskrzesił Bóg, czego my wszyscy jesteśmy świadkami. Będąc więc wywyższony prawicą Boga, otrzymał od Ojca obietnicę Ducha Świętego i wylał to, co wy teraz widzicie i słyszycie. ” (Dzieje 2:32-33). To było to, co Jezus obiecał swoim uczniom w przeddzień Swojej śmierci. To była odpowiedź na Jego modlitwę do Ojca: „Ja prosić będę Ojca i da wam innego Pocieszyciela, aby był z wami na wieki, Ducha prawdy, którego świat przyjąć nie może, bo go nie widzi i nie zna; wy go znacie, bo przebywa wśród was i w was będzie. Nie zostawię was sierotami, przyjdę do was. ” (Jana 14:16-18). Tak, On spełnił Swoją obietnicę. Przyszedł do nich, przyszedł do nich w dzień Pięćdziesiątnicy i zamieszkał w nich Duchem Świętym. Chwała i dziękczynienie Mu za to!

Gdy Piotr dokończył kazanie, to jego słuchacze poruszeni do głębi zawołali: „Co mamy czynić, mężowie bracia? ” (Dzieje 2:37). A tak odpowiedział im Piotr: „Upamiętajcie się i niechaj się każdy z was da ochrzcić w imię Jezusa Chrystusa na odpuszczenie grzechów waszych, a otrzymacie dar Ducha Świętego. ” (Dzieje 2:38). Oto obietnica życia w Chrystusie Jezusie. Piotr ogłosił ją już pierwszego dnia, gdy on i ci, którzy z nim byli w górnej izbie, otrzymali dar Ducha Świętego. Wtedy spełniła się ta cudowna obietnica o życiu. To był ten dar, który Bóg obiecał w ogrodzie Eden i o którym mówił przez swoich proroków w Pismach o swoim Synu. Powiedziawszy te słowa „Upamiętajcie się i niechaj się każdy z was da ochrzcić w imię Jezusa Chrystusa na odpuszczenie grzechów waszych, a otrzymacie dar Ducha Świętego” Piotr dodał jeszcze coś bardzo ważnego. Spójrzmy na te słowa, gdyż odnoszą się one do każdego z nas: „Obietnica ta bowiem dotyczy was, waszych dzieci i wszystkich, którzy są daleko, każdego, kogo powoła Pan, nasz Bóg. ” (Dzieje 2:39).

Zauważmy przede wszystkim, że ta obietnica życia w Chrystusie Jezusie, którą Bóg dał człowiekowi, w pełni zaspokaja każdą potrzebę człowieka. Jak już wspominałem, najistotniejszą potrzebą człowieka  jest - życie. Duch Święty, dar Bożej miłości, przyszedł, aby dać to życie każdemu grzesznikowi, który upamięta się i uwierzy w Jezusa Chrystusa. W tej samej chwili, gdy grzesznik pokłada całą swoją nadzieję w Jezusie Chrystusie, w przelanej za niego krwi Zbawiciela, Duch Święty zamieszkuje w nim i daje mu nowe życie. To najpewniejszy znak, że człowiek narodził się z Boga, że ​​jest dzieckiem Bożym, jeśli mieszka w nim Duch Święty. Albowiem „kto nie ma Ducha Chrystusowego, ten nie jest Jego. ” (Rzym. 8:9).

Nie można narodzić się na nowo bez Ducha Świętego. Gdy Jezus powiedział Nikodemowi, że „musi narodzić się na nowo”, to dodał te znaczące słowa: „jeśli się kto nie narodzi z wody i z Ducha, nie może wejść do Królestwa Bożego. Co się narodziło z ciała, ciałem jest, a co się narodziło z Ducha, duchem jest. ” (Jana 3:5-6). A apostoł Paweł mówi: „Jak bowiem w Adamie wszyscy umierają, tak też w Chrystusie wszyscy zostaną ożywieni. ” (1Kor. 15:22). „Tak też jest napisane: Stał się pierwszy człowiek, Adam, duszą żyjącą, a ostatni Adam duchem ożywiającym. Pierwszy człowiek z ziemi - ziemski, drugi człowiek - sam Pan z nieba. ” (1Kor. 15:45,47). Dlatego „powiadam, bracia, że ciało i krew nie mogą odziedziczyć Królestwa Bożego … musicie narodzić się na nowo. ” (1Kor. 15:50). A narodzić się na nowo można tylko z Ducha Świętego, co i jest darem Bożym.

Mój przyjacielu, jeśli jeszcze nie uwierzyłeś w Jezusa Chrystusa, to możesz dzisiaj przyjść do Niego. Nie musisz przychodzić do Niego z nowym sercem. On tego od Ciebie nie wymaga. On mówi: „dam wam serce nowe, i ducha nowego dam do waszego wnętrza, i usunę z waszego ciała serce kamienne, a dam wam serce mięsiste. Mojego ducha dam do waszego wnętrza i uczynię, że będziecie postępować według moich przykazań, moich praw będziecie przestrzegać i wykonywać je. ” (Ez. 36:26-27). On niczego od Ciebie nie oczekuje, tylko czeka, gdy do Niego przyjdziesz. W tym zawiera się cud zbawienia. On jest dla nas darem. Bóg prosi tylko, abyś wyznał Mu swoje grzechy, oddał swoje kamienne serce, a w zamian obiecuje Ci życie, nowe serce i śnieżnobiałe szaty omyte krwią Jezusa Chrystusa. Czy to nie jest miłosierdzie, czy to nie jest łaska. Spójrz, jaką miłością obdarzył nas Ojciec, abyśmy mogli nazywać się i być dziećmi Bożymi.

Spójrzmy więc, komu dana jest ta obietnica. Piotr mówi: „Obietnica ta bowiem dotyczy was…” Zostało to powiedziane tym, którzy tam stali i słuchali go. A wiemy, że przyszło kilka tysięcy osób, bo tego dnia w wyniku tego kazania trzy tysiące nawróciło się do Pana. Ale Piotr nie ograniczył tej obietnicy tylko do uczestników tego spotkania. On mówi: „ i do dzieci waszych”, tj. następnego pokolenia. Gdyby ta obietnica odnosiła się tylko do tego pokolenia, to nas by nie dotyczyła. Ale dzięki Bogu my jesteśmy objęci tą obietnicą. Jest bowiem powiedziane: „Obietnica ta bowiem dotyczy was, waszych dzieci i wszystkich, którzy są daleko, każdego, kogo powoła Pan, nasz Bóg. ” (Dzieje 2:39).                                 Abyśmy w to nie wątpili Pan uwiecznił to cudowne wezwanie na ostatniej stronie swojej świętej Księgi: „A Duch i oblubienica mówią: Przyjdź! A ten, kto słyszy, niech powie: Przyjdź! A ten, kto pragnie, niech przychodzi, a kto chce, niech darmo weźmie wodę żywota. ” (Obj. 22:17).

Zauważmy, że tutaj nic nie zostało powiedziane że będzie to za nasze zasługi. Obietnicę otrzymujemy nie za zasługi. Spójrzmy, jak wyraźnie mówi o tym Słowo Boże: „Przeto obietnica została dana na podstawie wiary, aby była z łaski i aby była zapewniona całemu potomstwu. ” (Rzym. 4:16). Możemy być pewni, że jeśli przyjdziemy do Boga jak grzesznicy z wiarą, nie licząc na żadne nasze dobre uczynki, to Bóg spełni Swoją obietnicę względem nas. Bóg nie może kłamać. Dlatego jeśli Bóg obiecał, że „każdy, kto wierzy w Jego Syna, będzie zbawiony i otrzyma życie wieczne”, to możemy być pewni, że jeśli uwierzymy w Jezusa Chrystusa, to On nas zbawi.

Tak, „każdy, kto wezwie imienia Pana, będzie zbawiony. ” (Dzieje 2:21). Jak cudowne jest to słowo „każdy„. „Tak bowiem Bóg umiłował świat, że dał swego jednorodzonego Syna, aby każdy, kto w niego wierzy, nie zginął, ale miał życie wieczne. ” (Jana 3:16). „Tego który do mnie przychodzi, nie wyrzucę precz. ” - mówi Chrystus. (Jana 6:37). „Ja jako światłość przyszedłem na świat, aby nie pozostał w ciemności nikt, kto wierzy we mnie. ” (Jana 12:46). Każdy, kto w Niego wierzy - mówi Słowo Boże - nie będzie zawstydzony. (Rzym. 10:11). W domu Korneliusza Piotr wypowiada te wspaniałe słowa o Jezusie Chrystusie: „O nim to świadczą wszyscy prorocy, iż każdy, kto w niego wierzy, dostąpi odpuszczenia grzechów przez imię jego. ” (Dzieje 10:43). I właśnie w chwili, gdy on wypowiedział te słowa, powiedziane jest, że Duch Święty zstąpił na wszystkich, którzy słuchali tego słowa. „I zdumieli się wierni pochodzenia żydowskiego, którzy z Piotrem przyszli, że i na pogan został wylany dar Ducha Świętego. ” (Dzieje 10:45).                                                                    Tak, oni byli z tych dalekich, ale i do nich dotarło słowo łaski, obietnica życia w Chrystusie Jezusie, uwierzyli i otrzymali dar Ducha Świętego. U Boga nie ma wyjątków, ale każdy, kto wezwie imienia Pana, będzie zbawiony. A to obejmuje i Ciebie, mój przyjacielu. Uwierz, a będziesz żył. Do Ciebie także należy obietnica życia w Chrystusie Jezusie. Amen.