Kto jest uczniem Jezusa Chrystusa?
W Ewangelii Mateusza czytamy: "Idźcie tedy i czyńcie uczniami wszystkie narody." (Mat. 28:19). Jaki powinien być uczeń Chrystusa? Pierwszą cechą charakteryzującą ucznia Chrystusa - to jedność z Jezusem Chrystusem. W Ewangelii Marka czytamy, że Jezus wybrał dwunastu uczniów: "żeby z nim byli" (Mar. 3:14). To znaczy, że od chwili wybrania uczniowie niemal cały czas oni przebywali z Nauczycielem. Mieli wspaniałą możliwość bycia blisko Chrystusa, gdy nauczał lud, dokonywał cudów, modlił się i objawiał im wolę Ojca. Mogli obserwować uważnie, jak żył i co czynił. Był więc dla nich żywym przykładem postępowania w życiu.
Wiemy, że Jezus Chrystus pragnie zajmować pierwsze miejsce w życiu każdego, kto Go miłuje. On nie chce, aby cokolwiek stało na drodze do poznania Go. Jego uczniowie wiedzieli o tym, dlatego też pozostawili wszystko i poszli za Nim. W ich życiu i posłudze Chrystus był zawsze na pierwszym miejscu.
Drugą cechą ucznia Chrystusa - jest wzajemna miłość. Apostoł Jan przytacza słowa Chrystusa: "Nowe przykazanie daję wam, abyście się wzajemnie miłowali, jak Ja was umiłowałem; abyście się i wy wzajemnie miłowali. Po tym wszyscy poznają, żeście uczniami moimi, jeśli miłość wzajemną mieć będziecie. " (Jana 13:34-35). Zwróćmy uwagę na ważny szczegół: Jezus nie mówi tu o miłości do Boga, lecz o miłości wzajemnej. Często jest tak, że kochać bliźniego swego ze wszystkimi jego niedociągnięciami i błędami bywa trudniej, niż miłować Boga! Ktoś kiedyś powiedział: Kocham ludzkość, ale niektórych ludzi po prostu nie mogą znieść! Ale gdy Bóg mówi, że On tak umiłował świat, że nie oszczędził Syna Swego Jednorodzonego, to oznacza, że on naprawdę miłuje wszystkich ludzi. A czy my miłujemy naszych bliźnich?
Trzecią cechą ucznia Jezusa Chrystusa - jest posłuszeństwo Słowu Bożemu. Pan powiedział: "Jeżeli wytrwacie w słowie moim, prawdziwie uczniami moimi będziecie." (Jana 8:31). Apostołowie mieli świadomość, że wszystko co Jezus im mówi jest ważne. A słowa te były dla nich drogą, prawdą i życiem. W jednym z przełomowych momentów Piotr rzekł do Jezusa: "Panie! Do kogo pójdziemy? Ty masz słowa żywota wiecznego. " (Jana 6:68).
Uczeń Chrystusa – to nie tylko człowiek, który uwierzył i jest przepełniony szczęściem dlatego, że jest zbawiony. Nie! Uczeń – to chrześcijanin, który sam zagłębia się w Słowo Boże, który lubi je czytać i umie to czynić. Psalmista powiedział kiedyś: "O jakże miłuję zakon twój, Przez cały dzień rozmyślam o nim!" (Ps. 119:97). Uczeń – to ten, kto wie, o czym mówi Nauczyciel, kto wierzy Jego słowom. On regularnie studiuje i rozważa Słowo Boże. To jest zupełnie naturalne dla ucznia! Ale najważniejsze, że stosuje to Słowo w swoim życiu.
Czwartą cechą ucznia Chrystusa jest to, że jego życie przynosi owoce. Owocne staje się jego własne życie i życie tych ludzi z którymi się styka. Chrystus mówi: "Przez to uwielbiony będzie Ojciec mój, jeśli obfity owoc wydacie i staniecie się uczniami moimi. " (Jana 15:8). Wszystkie dobre cechy i dobre uczynki ucznia mają swój początek w Jezusie. Owoc na drzewie - to wynik życia drzewa. Tak też musi być w życiu uczniów Chrystusa. Co to są za owoce, których oczekuje od nas Pan? Apostoł Paweł pisząc List do Galatów wskazał jakie to są owoce: "Owocem zaś Ducha są: miłość, radość, pokój, cierpliwość, uprzejmość, dobroć, wierność, łagodność, wstrzemięźliwość … " (Gal. 5:22-23). Jezus Chrystus posiadał te wszystkie cechy. Jeśli więc w każdym uczniu mieszka Duch Chrystusowy, to Chrystus ma prawo oczekiwać od nas tych samych owoców Ducha.
Jest jeszcze inny owoc. A nie dotyczy on naszego życia wewnętrznego. Pan powiedział kiedyś w jakim celu powołał uczniów: "Chodźcie za Mną, a uczynię was rybakami ludzi! " (Mat. 4:19). On obiecał, że ci, których przyprowadzą do Niego, będą ich owocami. I uczniowie przynosili obfite owoce ku Jego chwale: przyprowadzili do Chrystusa wielu ludzi. Co może być bardziej owocne, co może być większą nagrodą niż możliwość przyprowadzania dusz do Jezusa Chrystusa i pomoc w znalezieniu miłującego ich Zbawiciela!
Piątą cechą ucznia Chrystusa - jest stała chęć nauki. To jest całkiem naturalne: uczeń musi się uczyć, uczyć się od Pana. Należy podkreślić, że uczniowie Jezusa, to w zasadzie bardzo prości ludzie, którzy nie mogli pochwalić się wykształceniem, ale najważniejsze nauki otrzymali od Samego Chrystusa. On był ich Nauczycielem i Duchowym przewodnikiem. Przez okres trzech lat nauczał ich prawd Bożych.
A co my możemy powiedzieć o sobie? Czy staramy się żyć zgodnie z nauczaniem Jezusa i świadczyć o Nim? Czy wiemy dlaczego Chrystus tak bardzo chce być naszym Nauczycielem? Nie dlatego, że wymaga od nas jakiejś konkretnej wiedzy teoretycznej o Bogu, ale dlatego, że On zna nasze potrzeby. On zna nasze serce. On troszczy się o nas - właśnie dlatego chce nauczać nas. W Ewangelii Mateusza czytamy: "Pójdźcie do mnie wszyscy, którzyście spracowani i obciążeni, a Ja wam dam ukojenie; Weźcie na siebie moje jarzmo i uczcie się ode mnie ... Albowiem jarzmo moje jest miłe, a brzemię moje lekkie. " (Mat. 11:28-30).
Uczyć się od Jezusa - to znaczy poznawać Boga coraz bardziej i głębiej, spędzać czas w społeczności z Nim, szukać Go usilnie, rozumieć co do nas mówi, doświadczać na sobie Jego przebaczenia, Jego łaski i życia, które On nam daruje. Właśnie w tym jest ukojenie dla naszej duszy. Jezus nie ma na względzie nauczania dla samej nauki. U Niego jest zawsze wyższy cel. Jaki więc jest cel naszego nauczania? Po pierwsze, jest to pragnienie i dążenie do głębszego poznania Boga. Po drugie, jest to możliwość uzyskania dobrego przygotowania do wypełnienia posłannictwa, które zostało powierzone nam przez Jezusa Chrystusa. Wiemy, że Chrystus pragnie, aby każdy z nas świadczył o Jego miłości całemu światu. Znaczy to, że wszystko czego nauczyliśmy się od Pana, musimy przekazać innym. Tak więc uczeń Jezusa Chrystusa – to naśladowca Chrystusa. Charakteryzuje go miłość do Boga i do bliźniego. Zna słowa Nauczyciela i jest Mu posłuszny. Jego życie przynosi owoce. I co najważniejsze, on nieustannie z radością uczy się.
Teraz przyjrzyjmy się, co jest konieczne, aby stać się uczniem Jezusa Chrystusa. Przede wszystkim trzeba przyjąć Chrystusa jako swojego Zbawiciela i Pana. Kto nie odpowiedział na wezwanie Chrystusa, ten nie może być Jego naśladowcą. Gdy Jezus powołał dwunastu uczniów, oni uwierzywszy zostawili wszystko i poszli za Nim.
Jeśli nie uczyniłeś tego jeszcze, to możesz teraz przyjść do Jezusa Chrystusa. Musisz podjąć tylko konkretną decyzję. Oddaj więc swoje serce Chrystusowi i powiedz Mu, że chcesz zostać Jego uczniem. A jeśli już uwierzyłeś, całkowicie zawierzyłeś swoje życie Chrystusowi i stałeś się Jego uczniem, to teraz powinieneś uczynić następny krok: trudzić się dla Pana i przynosić obfite owoce tej posługi. Z pomocą Ducha Świętego musisz wziąć się za to dzieło, aby wszystkie pięć cech ucznia Chrystusa były widoczne w Twoim życiu.
Chciałbym podać kilka praktycznych wskazówek, które pomogą skutecznie realizować to wszystko.
Po pierwsze, trzeba poważnie wziąć się za poznawanie Słowa Bożego. Ustalić sobie indywidualny plan czytania Biblii. Może to być każdy wieczór w tygodniu lub czytać i rozważać Biblię każdego ranka. Poznając Słowo Boże będziemy poznawali Boga.
Po drugie, wykorzystujmy każdą okazję by podzielić się naszą radością z braćmi i siostrami w Chrystusie. Możemy wiele się nauczyć od siebie nawzajem. Uczmy się kochać. Uczmy się służyć. Miłość, jaką się darzymy wzajemnie – to oznaka prawdziwych naśladowców Chrystusa.
Po trzecie, spróbujmy otwarcie głosić Chrystusa i nie zapominajmy o konieczności stałej jedności z Nim. Kiedy w sercu pojawi się pragnienie, by powiedzieć komuś o Chrystusie, spróbujmy to uczynić. I wtedy doświadczymy, że Duch Święty daje nam siłę i odwagę.
Po czwarte, módlmy się nieustannie. Będąc sam na sam z Bogiem prośmy Go, aby pomógł nam stać się prawdziwymi naśladowcami Chrystusa.
Módlmy się, aby Pan dał nam te cechy prawdziwego ucznia i pomógł nam je rozwijać. Jezus powiedział: "A o cokolwiek prosić będziecie w imieniu moim, to uczynię, aby Ojciec był uwielbiony w Synu. Jeśli o co prosić będziecie w imieniu moim, spełnię to. " (Jana 14:13-14).
Tak jak Jezus Chrystus powołał, nauczał i przygotował pierwszych dwunastu uczniów, tak i On postąpi z nami. On chce abyśmy i my byli Jego uczniami. Tak więc poznawanie Słowa Bożego, kontakt z braćmi i siostrami, świadczenie o Chrystusie i modlitwa - to te praktyczne kroki, które należy podjąć by stać się prawdziwym uczniem Jezusa Chrystusa. Oczywiście, to nie nastąpi natychmiast. Jezus poświęcił niemało czasu na to, aby z prostych Galilejczyków stworzyć Swoich apostołów. I na to, by stać się uczniem Chrystusa trzeba czasu: dzień po dniu, miesiąc po miesiącu. Nie czekajmy więc aż dojrzejemy duchowo lub będą lepsze czasy. Najlepiej jest zacząć już dziś.
Pragnę zachęcić każdego słowami, którymi apostoł Paweł zwraca się do Tymoteusza. On mówi o nagrodzie, którą Chrystus obiecał Swoim uczniom: "Dobry bój bojowałem, biegu dokonałem, wiarę zachowałem; A teraz oczekuje mnie wieniec sprawiedliwości, który mi w owym dniu da Pan, sędzia sprawiedliwy, a nie tylko mnie, lecz i wszystkim, którzy umiłowali przyjście jego." (2Tym. 4:7-8).
Wiemy, że Jezus Chrystus pragnie zajmować pierwsze miejsce w życiu każdego, kto Go miłuje. On nie chce, aby cokolwiek stało na drodze do poznania Go. Jego uczniowie wiedzieli o tym, dlatego też pozostawili wszystko i poszli za Nim. W ich życiu i posłudze Chrystus był zawsze na pierwszym miejscu.
Drugą cechą ucznia Chrystusa - jest wzajemna miłość. Apostoł Jan przytacza słowa Chrystusa: "Nowe przykazanie daję wam, abyście się wzajemnie miłowali, jak Ja was umiłowałem; abyście się i wy wzajemnie miłowali. Po tym wszyscy poznają, żeście uczniami moimi, jeśli miłość wzajemną mieć będziecie. " (Jana 13:34-35). Zwróćmy uwagę na ważny szczegół: Jezus nie mówi tu o miłości do Boga, lecz o miłości wzajemnej. Często jest tak, że kochać bliźniego swego ze wszystkimi jego niedociągnięciami i błędami bywa trudniej, niż miłować Boga! Ktoś kiedyś powiedział: Kocham ludzkość, ale niektórych ludzi po prostu nie mogą znieść! Ale gdy Bóg mówi, że On tak umiłował świat, że nie oszczędził Syna Swego Jednorodzonego, to oznacza, że on naprawdę miłuje wszystkich ludzi. A czy my miłujemy naszych bliźnich?
Trzecią cechą ucznia Jezusa Chrystusa - jest posłuszeństwo Słowu Bożemu. Pan powiedział: "Jeżeli wytrwacie w słowie moim, prawdziwie uczniami moimi będziecie." (Jana 8:31). Apostołowie mieli świadomość, że wszystko co Jezus im mówi jest ważne. A słowa te były dla nich drogą, prawdą i życiem. W jednym z przełomowych momentów Piotr rzekł do Jezusa: "Panie! Do kogo pójdziemy? Ty masz słowa żywota wiecznego. " (Jana 6:68).
Uczeń Chrystusa – to nie tylko człowiek, który uwierzył i jest przepełniony szczęściem dlatego, że jest zbawiony. Nie! Uczeń – to chrześcijanin, który sam zagłębia się w Słowo Boże, który lubi je czytać i umie to czynić. Psalmista powiedział kiedyś: "O jakże miłuję zakon twój, Przez cały dzień rozmyślam o nim!" (Ps. 119:97). Uczeń – to ten, kto wie, o czym mówi Nauczyciel, kto wierzy Jego słowom. On regularnie studiuje i rozważa Słowo Boże. To jest zupełnie naturalne dla ucznia! Ale najważniejsze, że stosuje to Słowo w swoim życiu.
Czwartą cechą ucznia Chrystusa jest to, że jego życie przynosi owoce. Owocne staje się jego własne życie i życie tych ludzi z którymi się styka. Chrystus mówi: "Przez to uwielbiony będzie Ojciec mój, jeśli obfity owoc wydacie i staniecie się uczniami moimi. " (Jana 15:8). Wszystkie dobre cechy i dobre uczynki ucznia mają swój początek w Jezusie. Owoc na drzewie - to wynik życia drzewa. Tak też musi być w życiu uczniów Chrystusa. Co to są za owoce, których oczekuje od nas Pan? Apostoł Paweł pisząc List do Galatów wskazał jakie to są owoce: "Owocem zaś Ducha są: miłość, radość, pokój, cierpliwość, uprzejmość, dobroć, wierność, łagodność, wstrzemięźliwość … " (Gal. 5:22-23). Jezus Chrystus posiadał te wszystkie cechy. Jeśli więc w każdym uczniu mieszka Duch Chrystusowy, to Chrystus ma prawo oczekiwać od nas tych samych owoców Ducha.
Jest jeszcze inny owoc. A nie dotyczy on naszego życia wewnętrznego. Pan powiedział kiedyś w jakim celu powołał uczniów: "Chodźcie za Mną, a uczynię was rybakami ludzi! " (Mat. 4:19). On obiecał, że ci, których przyprowadzą do Niego, będą ich owocami. I uczniowie przynosili obfite owoce ku Jego chwale: przyprowadzili do Chrystusa wielu ludzi. Co może być bardziej owocne, co może być większą nagrodą niż możliwość przyprowadzania dusz do Jezusa Chrystusa i pomoc w znalezieniu miłującego ich Zbawiciela!
Piątą cechą ucznia Chrystusa - jest stała chęć nauki. To jest całkiem naturalne: uczeń musi się uczyć, uczyć się od Pana. Należy podkreślić, że uczniowie Jezusa, to w zasadzie bardzo prości ludzie, którzy nie mogli pochwalić się wykształceniem, ale najważniejsze nauki otrzymali od Samego Chrystusa. On był ich Nauczycielem i Duchowym przewodnikiem. Przez okres trzech lat nauczał ich prawd Bożych.
A co my możemy powiedzieć o sobie? Czy staramy się żyć zgodnie z nauczaniem Jezusa i świadczyć o Nim? Czy wiemy dlaczego Chrystus tak bardzo chce być naszym Nauczycielem? Nie dlatego, że wymaga od nas jakiejś konkretnej wiedzy teoretycznej o Bogu, ale dlatego, że On zna nasze potrzeby. On zna nasze serce. On troszczy się o nas - właśnie dlatego chce nauczać nas. W Ewangelii Mateusza czytamy: "Pójdźcie do mnie wszyscy, którzyście spracowani i obciążeni, a Ja wam dam ukojenie; Weźcie na siebie moje jarzmo i uczcie się ode mnie ... Albowiem jarzmo moje jest miłe, a brzemię moje lekkie. " (Mat. 11:28-30).
Uczyć się od Jezusa - to znaczy poznawać Boga coraz bardziej i głębiej, spędzać czas w społeczności z Nim, szukać Go usilnie, rozumieć co do nas mówi, doświadczać na sobie Jego przebaczenia, Jego łaski i życia, które On nam daruje. Właśnie w tym jest ukojenie dla naszej duszy. Jezus nie ma na względzie nauczania dla samej nauki. U Niego jest zawsze wyższy cel. Jaki więc jest cel naszego nauczania? Po pierwsze, jest to pragnienie i dążenie do głębszego poznania Boga. Po drugie, jest to możliwość uzyskania dobrego przygotowania do wypełnienia posłannictwa, które zostało powierzone nam przez Jezusa Chrystusa. Wiemy, że Chrystus pragnie, aby każdy z nas świadczył o Jego miłości całemu światu. Znaczy to, że wszystko czego nauczyliśmy się od Pana, musimy przekazać innym. Tak więc uczeń Jezusa Chrystusa – to naśladowca Chrystusa. Charakteryzuje go miłość do Boga i do bliźniego. Zna słowa Nauczyciela i jest Mu posłuszny. Jego życie przynosi owoce. I co najważniejsze, on nieustannie z radością uczy się.
Teraz przyjrzyjmy się, co jest konieczne, aby stać się uczniem Jezusa Chrystusa. Przede wszystkim trzeba przyjąć Chrystusa jako swojego Zbawiciela i Pana. Kto nie odpowiedział na wezwanie Chrystusa, ten nie może być Jego naśladowcą. Gdy Jezus powołał dwunastu uczniów, oni uwierzywszy zostawili wszystko i poszli za Nim.
Jeśli nie uczyniłeś tego jeszcze, to możesz teraz przyjść do Jezusa Chrystusa. Musisz podjąć tylko konkretną decyzję. Oddaj więc swoje serce Chrystusowi i powiedz Mu, że chcesz zostać Jego uczniem. A jeśli już uwierzyłeś, całkowicie zawierzyłeś swoje życie Chrystusowi i stałeś się Jego uczniem, to teraz powinieneś uczynić następny krok: trudzić się dla Pana i przynosić obfite owoce tej posługi. Z pomocą Ducha Świętego musisz wziąć się za to dzieło, aby wszystkie pięć cech ucznia Chrystusa były widoczne w Twoim życiu.
Chciałbym podać kilka praktycznych wskazówek, które pomogą skutecznie realizować to wszystko.
Po pierwsze, trzeba poważnie wziąć się za poznawanie Słowa Bożego. Ustalić sobie indywidualny plan czytania Biblii. Może to być każdy wieczór w tygodniu lub czytać i rozważać Biblię każdego ranka. Poznając Słowo Boże będziemy poznawali Boga.
Po drugie, wykorzystujmy każdą okazję by podzielić się naszą radością z braćmi i siostrami w Chrystusie. Możemy wiele się nauczyć od siebie nawzajem. Uczmy się kochać. Uczmy się służyć. Miłość, jaką się darzymy wzajemnie – to oznaka prawdziwych naśladowców Chrystusa.
Po trzecie, spróbujmy otwarcie głosić Chrystusa i nie zapominajmy o konieczności stałej jedności z Nim. Kiedy w sercu pojawi się pragnienie, by powiedzieć komuś o Chrystusie, spróbujmy to uczynić. I wtedy doświadczymy, że Duch Święty daje nam siłę i odwagę.
Po czwarte, módlmy się nieustannie. Będąc sam na sam z Bogiem prośmy Go, aby pomógł nam stać się prawdziwymi naśladowcami Chrystusa.
Módlmy się, aby Pan dał nam te cechy prawdziwego ucznia i pomógł nam je rozwijać. Jezus powiedział: "A o cokolwiek prosić będziecie w imieniu moim, to uczynię, aby Ojciec był uwielbiony w Synu. Jeśli o co prosić będziecie w imieniu moim, spełnię to. " (Jana 14:13-14).
Tak jak Jezus Chrystus powołał, nauczał i przygotował pierwszych dwunastu uczniów, tak i On postąpi z nami. On chce abyśmy i my byli Jego uczniami. Tak więc poznawanie Słowa Bożego, kontakt z braćmi i siostrami, świadczenie o Chrystusie i modlitwa - to te praktyczne kroki, które należy podjąć by stać się prawdziwym uczniem Jezusa Chrystusa. Oczywiście, to nie nastąpi natychmiast. Jezus poświęcił niemało czasu na to, aby z prostych Galilejczyków stworzyć Swoich apostołów. I na to, by stać się uczniem Chrystusa trzeba czasu: dzień po dniu, miesiąc po miesiącu. Nie czekajmy więc aż dojrzejemy duchowo lub będą lepsze czasy. Najlepiej jest zacząć już dziś.
Pragnę zachęcić każdego słowami, którymi apostoł Paweł zwraca się do Tymoteusza. On mówi o nagrodzie, którą Chrystus obiecał Swoim uczniom: "Dobry bój bojowałem, biegu dokonałem, wiarę zachowałem; A teraz oczekuje mnie wieniec sprawiedliwości, który mi w owym dniu da Pan, sędzia sprawiedliwy, a nie tylko mnie, lecz i wszystkim, którzy umiłowali przyjście jego." (2Tym. 4:7-8).
0
komentarze
Posted in MOJE ROZWAŻANIA BIBLIJNE
Pieczęć ludu Bożego.
Ile to razy słyszymy, że jest tak wiele różnych wyznań, tak wiele kościołów i wszyscy twierdzą, że tylko oni właściwe nauczają. Kto ma rację? Jak znaleźć prawdziwy Kościół?
Aby odpowiedzieć na to pytanie musimy sięgnąć do Ewangelii. Niech nam odpowie Ten, Który stworzył Kościół, sam Pan Jezus Chrystus. Słowo "Kościół" po raz pierwszy słyszymy z ust samego Zbawiciela. On powiedział: "... zbuduję Kościół mój, a bramy piekielne nie przemogą go." (Mat. 16:18). Z tych słów możemy wywnioskować, że jest tylko jeden prawdziwy Kościół - Kościół Chrystusowy. To Pan jest jego Założycielem i Twórcą. A członkami Kościoła są ludzie, którzy weszli do Niego narodziwszy się na nowo.
Dalej w Piśmie Świętym Kościół nazywany jest Ciałem Chrystusa, a On jest Jego Głową. Jest tylko jeden Kościół, On jest niewidzialny i zna go tylko Chrystus, a także zna tych, którzy są Jego członkami. Dlatego mówienie, że przynależność do jakiegokolwiek kościoła zbawia, jest nieprawdą, gdyż Jego Kościół obejmuje tylko odkupione przez Niego dusze.
Ale jak można ustalić, czy dana osoba jest prawdziwym członkiem Kościoła Chrystusowego? Apostoł Paweł pisze: "Wszakże fundament Boży stoi niewzruszony, a ma tę pieczęć na sobie: Zna Pan tych, którzy są jego, i: Niech odstąpi od niesprawiedliwości każdy, kto wzywa imienia Pańskiego. " (2Tym. 2:19). Jak widzimy ze słów apostoła Pawła wierzący w Syna Bożego otrzymuje specjalną pieczęć: ta pieczęć posiada dwa napisy i po nich każdy z nas może sprawdzić siebie, czy jest członkiem Kościoła Chrystusowego, czy też nie. Biblia jest jedynym słusznym kryterium i miarą, mówiącym, że Chrystus jest tym kamieniem węgielnym Kościoła, ponieważ innego fundamentu niż ten którym jest Jezus Chrystus, nikt inny nie może założyć.
Teraz powstaje pytanie: czy wystarczy człowiekowi, który uważa siebie za osobę wierzącą, by wyznał Jezusa Chrystusa Synem Bożym i swoim Zbawicielem? Tak, i Słowo Boże to potwierdza: "Jeśli ustami swoimi wyznasz, że Jezus jest Panem, i uwierzysz w sercu swoim, że Bóg wzbudził go z martwych, zbawiony będziesz. " (Rzym. 10:9). Aby sprawdzić prawdziwość naszej spowiedzi dana jest nam pieczęć ludu Bożego, to czy nasze ustne wyznanie zgodne jest z tym, co jest napisane na tej pieczęci? Jeśli jesteś dzieckiem Bożym, musisz mieć tę pieczęć, ponieważ Duch Święty zapieczętowuje ją każdego, kto należy do Jezusa Chrystusa.
Mój przyjacielu, czy posiadasz tę pieczęć? Jeśli ma ona tylko jeden napis: "Zna Pan tych, którzy są jego …", a na drugiej stronie pieczęci nic nie jest napisane, to zapewniam cię, że pieczęć, którą nosisz nie jest prawdziwa. Każdy może powiedzieć, że jest chrześcijaninem. Jeśli to jest wszystko, to Pismo tak mówi o niektórych ludziach, którzy nazywają siebie chrześcijanami: "przybierają oni pozór pobożności, podczas gdy życie ich jest zaprzeczeniem jej mocy. " (2Tym. 3:5). Jak nam wiedzieć, czy jest się prawdziwym chrześcijaninem? Aby wiedzieć, musisz sprawdzić drugą stronę pieczęci, czy jest na niej napisane: "Niech odstąpi od niesprawiedliwości każdy, kto wzywa imienia Pańskiego. " (2Tym. 2:19).Te dwa napisy są nierozłączne i siebie nawzajem nie anulują. Sam Bóg je połączył.
Zauważmy, że pieczęć przede wszystkim mówi o przynależności do Boga. Ci, którzy znają Boga i wiarą w Jego Syna Jezusa Chrystusa zostali przyłączeni do Jego ludu, zostali zapieczętowani Duchem Świętym i stali się własnością Boga. (Ef. 4:30). Bóg za cenę ofiarnej krwi Jezusa Chrystusa wykupił nas z niewoli grzechu. To jest pierwsza strona pieczęci - "Zna Pan tych, którzy są jego. "
Ale pierwsza strona pieczęci bez drugiej jest nieważna! Jeśli należysz do Boga, jesteś odkupiony krwią Jego Syna Jezusa Chrystusa, to musisz nienawidzić grzech i pragnąć żyć dla Boga i wielbić Go - "Niech odstąpi od niesprawiedliwości każdy, kto wzywa imienia Pańskiego. " Chwalić Boga to znaczy unikać grzechu. Biblia mówi, że ten, kto jest chrześcijaninem, od wszelkiego rodzaju zła trzyma się z dala. (1Tes. 5:22). Jest to pewna oznaka tego, że zna was Bóg - jesteście Jego ludem. Ludzi można oszukać, ale nie Boga. Rzeczą straszną jest, że niektórym, którzy wyznali Go tutaj na Ziemi, On zmuszony będzie powiedzieć: "Nigdy was nie znałem. Odstąpcie ode mnie wy, którzy czynicie nieprawość. " (Mat. 7:23). To powie tym, którzy przybierają pozór pobożności, ale u nich nie ma napisu na drugiej stronie pieczęci, jest pusta, a bez tego napisu pieczęć jest nieważna.
Mój przyjacielu, czy masz Bożą pieczęć? Chrystus przyszedł, aby odkupić, aby zbawić nas od wszelkiego zła i grzechu. Biblia mówi, że "Każdy, kto się narodził z Boga, nie popełnia grzechu…" (1Jana 3:9). Jeśli upamiętałeś się, ale nie porzuciłeś grzechu, to oszukujesz siebie. Nie przynależysz do ludu Bożego. Musisz mieć tę pieczęć! Nadal masz jeszcze możliwość - wezwij imię Pana! Ukorz się przed Nim, upamiętaj się, uwierz w Jezusa Chrystusa, a wtedy zostaniesz zapieczętowany Duchem Świętym. Niech Pan dopomoże Ci uczynić to teraz.
Dalej w Piśmie Świętym Kościół nazywany jest Ciałem Chrystusa, a On jest Jego Głową. Jest tylko jeden Kościół, On jest niewidzialny i zna go tylko Chrystus, a także zna tych, którzy są Jego członkami. Dlatego mówienie, że przynależność do jakiegokolwiek kościoła zbawia, jest nieprawdą, gdyż Jego Kościół obejmuje tylko odkupione przez Niego dusze.
Ale jak można ustalić, czy dana osoba jest prawdziwym członkiem Kościoła Chrystusowego? Apostoł Paweł pisze: "Wszakże fundament Boży stoi niewzruszony, a ma tę pieczęć na sobie: Zna Pan tych, którzy są jego, i: Niech odstąpi od niesprawiedliwości każdy, kto wzywa imienia Pańskiego. " (2Tym. 2:19). Jak widzimy ze słów apostoła Pawła wierzący w Syna Bożego otrzymuje specjalną pieczęć: ta pieczęć posiada dwa napisy i po nich każdy z nas może sprawdzić siebie, czy jest członkiem Kościoła Chrystusowego, czy też nie. Biblia jest jedynym słusznym kryterium i miarą, mówiącym, że Chrystus jest tym kamieniem węgielnym Kościoła, ponieważ innego fundamentu niż ten którym jest Jezus Chrystus, nikt inny nie może założyć.
Teraz powstaje pytanie: czy wystarczy człowiekowi, który uważa siebie za osobę wierzącą, by wyznał Jezusa Chrystusa Synem Bożym i swoim Zbawicielem? Tak, i Słowo Boże to potwierdza: "Jeśli ustami swoimi wyznasz, że Jezus jest Panem, i uwierzysz w sercu swoim, że Bóg wzbudził go z martwych, zbawiony będziesz. " (Rzym. 10:9). Aby sprawdzić prawdziwość naszej spowiedzi dana jest nam pieczęć ludu Bożego, to czy nasze ustne wyznanie zgodne jest z tym, co jest napisane na tej pieczęci? Jeśli jesteś dzieckiem Bożym, musisz mieć tę pieczęć, ponieważ Duch Święty zapieczętowuje ją każdego, kto należy do Jezusa Chrystusa.
Mój przyjacielu, czy posiadasz tę pieczęć? Jeśli ma ona tylko jeden napis: "Zna Pan tych, którzy są jego …", a na drugiej stronie pieczęci nic nie jest napisane, to zapewniam cię, że pieczęć, którą nosisz nie jest prawdziwa. Każdy może powiedzieć, że jest chrześcijaninem. Jeśli to jest wszystko, to Pismo tak mówi o niektórych ludziach, którzy nazywają siebie chrześcijanami: "przybierają oni pozór pobożności, podczas gdy życie ich jest zaprzeczeniem jej mocy. " (2Tym. 3:5). Jak nam wiedzieć, czy jest się prawdziwym chrześcijaninem? Aby wiedzieć, musisz sprawdzić drugą stronę pieczęci, czy jest na niej napisane: "Niech odstąpi od niesprawiedliwości każdy, kto wzywa imienia Pańskiego. " (2Tym. 2:19).Te dwa napisy są nierozłączne i siebie nawzajem nie anulują. Sam Bóg je połączył.
Zauważmy, że pieczęć przede wszystkim mówi o przynależności do Boga. Ci, którzy znają Boga i wiarą w Jego Syna Jezusa Chrystusa zostali przyłączeni do Jego ludu, zostali zapieczętowani Duchem Świętym i stali się własnością Boga. (Ef. 4:30). Bóg za cenę ofiarnej krwi Jezusa Chrystusa wykupił nas z niewoli grzechu. To jest pierwsza strona pieczęci - "Zna Pan tych, którzy są jego. "
Ale pierwsza strona pieczęci bez drugiej jest nieważna! Jeśli należysz do Boga, jesteś odkupiony krwią Jego Syna Jezusa Chrystusa, to musisz nienawidzić grzech i pragnąć żyć dla Boga i wielbić Go - "Niech odstąpi od niesprawiedliwości każdy, kto wzywa imienia Pańskiego. " Chwalić Boga to znaczy unikać grzechu. Biblia mówi, że ten, kto jest chrześcijaninem, od wszelkiego rodzaju zła trzyma się z dala. (1Tes. 5:22). Jest to pewna oznaka tego, że zna was Bóg - jesteście Jego ludem. Ludzi można oszukać, ale nie Boga. Rzeczą straszną jest, że niektórym, którzy wyznali Go tutaj na Ziemi, On zmuszony będzie powiedzieć: "Nigdy was nie znałem. Odstąpcie ode mnie wy, którzy czynicie nieprawość. " (Mat. 7:23). To powie tym, którzy przybierają pozór pobożności, ale u nich nie ma napisu na drugiej stronie pieczęci, jest pusta, a bez tego napisu pieczęć jest nieważna.
Mój przyjacielu, czy masz Bożą pieczęć? Chrystus przyszedł, aby odkupić, aby zbawić nas od wszelkiego zła i grzechu. Biblia mówi, że "Każdy, kto się narodził z Boga, nie popełnia grzechu…" (1Jana 3:9). Jeśli upamiętałeś się, ale nie porzuciłeś grzechu, to oszukujesz siebie. Nie przynależysz do ludu Bożego. Musisz mieć tę pieczęć! Nadal masz jeszcze możliwość - wezwij imię Pana! Ukorz się przed Nim, upamiętaj się, uwierz w Jezusa Chrystusa, a wtedy zostaniesz zapieczętowany Duchem Świętym. Niech Pan dopomoże Ci uczynić to teraz.
0
komentarze
Posted in MOJE ROZWAŻANIA BIBLIJNE
Szukaj na tym blogu
Followers
Obsługiwane przez usługę Blogger.
