TAK, PRZYJDĘ WKRÓTCE

Z Pisma Świętego wiadome jest nam, że ukrzyżowany przez rzymskich żołnierzy, tuż przed śmiercią, Chrystus siedem razy przemówił. Każda z tych siedmiu wypowiedzi naszego Zbawiciela ma głęboki sens.

Chciałbym dziś zwrócić uwagę na szóstą mowę Chrystusa składającą się tylko z jednego słowa: " Wykonało się! " (Jana 19:30). Wypowiedział ją tuż przed tym, jak oddał ducha na krzyżu Golgoty: "…zawoławszy wielkim głosem, rzekł: Ojcze, w ręce Twoje polecam ducha mego… " (Łuk. 23:46). Tymi słowami Pan nasz zakończył Swoje dzieło i cierpienia, ofiarując Swoje życie, by zmartwychwstać po trzydniowym przebywaniu w grobie.

W tym jednym słowie " Wykonało się " nasz Zbawiciel zawarł tak wspaniałą i wielką prawdę, którą nasz wróg – diabeł na przestrzeni wieków wszelkimi sposobami stara się ukryć przed ludźmi. Konsekwencją tego jest to, że miliony szczerych, gorliwych, szukających Boga dusz nie wie, że zbawienie dokonało się i że grzesznik nie musi już nic innego czynić, tylko przyjąć je wiarą. Te biedne dusze trudzą się, męczą się, wypełniają wszelkie obrzędy religijne, starają się wypełniać wszystkie przepisy zakonu, cały czas mając nadzieję, że tym zasłużą na pobłażliwość i wyrozumiałość u Boga, a być może w ostateczności i na zbawienie. Cóż za podstępne oszustwo diabła! Nie sądźcie, że diabeł nie ma swojej religii, wręcz przeciwnie, on także oferuje człowiekowi zbawienie, ale zbawienie poprzez swoje dobre uczynki. On wszelkimi sposobami próbuje zwieść ludzi, by poszli tą drogą.
W zasadzie, na świecie istnieją tylko dwie religie - religia szatana i religia Boża. Diabeł gotów jest powiedzieć grzesznikowi: Uwierz w Pana Jezusa, ale doda także, że to nie wystarczy. Tobie konieczne są dzieła, by zostać zbawionym. Ale Słowo Boże mówi: Zbawienie człowieka jest całkowicie z łaski Bożej! " Albowiem łaską zbawieni jesteście przez wiarę, i to nie z was: Boży to dar. Nie z uczynków, aby się kto nie chlubił. " (Ef. 2:8-9).

Tym jednym słowem "Wykonało się ",  wypowiedzianym na krzyżu, Chrystus dał nam do zrozumienia, że wszystko, absolutnie wszystko potrzebne dla naszego zbawienia dokonało się w Nim. Chwała Mu za to na wieki!
Tak więc przystępując teraz do rozpatrzenia tej wypowiedzi chciałbym zwrócić uwagę na to słowo " Wykonało się ". Po pierwsze mówi ono nam, że w Chrystusie wypełniły się wszystkie proroctwa Starego Testamentu, wszystkie obietnice o nadchodzącym Mesjaszu - Zbawicielu.

Nie da się czytając Biblię, nie zauważyć w Niej tej cudownej harmonii, pomimo faktu, że była pisana przez różnych autorów natchnionych Duchem Bożym na przestrzeni wielu wieków. Nie znajdziemy w niej żadnych sprzeczności. Dlaczego? Ponieważ faktycznym Autorem jest Sam Bóg. Ta niezwykła Księga zawiera jedną, dominującą myśl, która przewija się przez całą Biblię od początku do końca – tj. odkupienie rodzaju ludzkiego przez Pomazańca Bożego, przez Zbawiciela. Wszystko w Piśmie wskazuje na jedną Osobę, Która jednoczy zarówno zakon, jak i historię, poezję, proroctwa i praobraz ofiary, na Której wszystko jest  skoncentrowane jako na wspólnym centrum. I oto na krzyżu, gdy Jezus zawołał " Wykonało się ", to w Nim wypełniło się wszystko, co jest napisane w Piśmie Świętym na temat zbawienia.

Przyjrzyjmy się, w jakiej części zostały wypełnione proroctwa o Nim, o których mówi się w Starym Testamencie. Gdy wisiał na krzyżu, był w pełni świadom każdego słowa, które było powiedziane o Nim i nie oddał Swego ducha Ojcu do chwili, aż spełniło się ostatnie proroctwo: " Potem Jezus, widząc, że się już wszystko wykonało, aby się wypełniło Pismo, powiedział: Pragnę. A stało tam naczynie pełne octu; włożywszy więc na pręt hizopu gąbkę nasiąkniętą octem, podali mu do ust. A gdy skosztował octu, rzekł: Wykonało się! I skłoniwszy głowę, oddał ducha. " (Jana 19:28-30). To było ostatnie proroctwo, które musiało spełnić się przed Jego śmiercią.

Psalmista Dawid proroczo opisując cierpienia Chrystusa mówi:
" Hańba skruszyła serce moje i sił mi zabrakło. Oczekiwałem współczucia, ale nadaremnie, I pocieszycieli, ale ich nie znalazłem. Dodali żółci do pokarmu mego, a w pragnieniu moim napoili mnie octem. " (Ps. 69:21-22).                                                                                               Ale słowo to ma jeszcze głębsze znaczenie. W Nim nie tylko wszystkie proroctwa i obietnice wypełniły się, ale wszystkie ofiary całopalne Starego Zakonu zostały raz na zawsze zakończone ofiarą Baranka Bożego. Chwała Bogu za to, że przyszedł Ten, Który wziął na siebie nasze niemoce, cierpienia i boleści. On wypełnił ostatnią, ostateczną i doskonałą ofiarę przebłagania za grzechy świata. Wymogi prawa Mojżeszowego dobiegły końca, wszystkie ofiary całopalne skończyły się, gdyż jedną ofiarą ciała Jezusa Chrystusa jesteśmy uświęceni raz na zawsze. Teraz nasz wielki Arcykapłan usiadł po prawicy Boga.   O grzeszniku, jaka wspaniała nowina! Wszystko zostało uczynione i zakończone jednym boskim aktem ofiary, a teraz tobie wystarczy tylko, abyś przyjął zbawienie wiarą. Nie musisz się trudzić nad swoim zbawieniem, Chrystus uczynił to za ciebie! " Wykonało się ! " I w tym momencie Jego doskonałe posłuszeństwo również się wypełniło. Aby człowiek mógł być zbawiony konieczne było wypełnienie całego zakonu Bożego, ponieważ nikt nie może ujrzeć Boga nie będąc doskonałym, bez grzechu. Chrystus wziął na Siebie wypełnienie zakonu Bożego, za lud Swój wypełnił go do ostatniej litery. Tylko On mógł powiedzieć: " Ja Cię uwielbiłem na ziemi, dokonałem dzieła, które mi zleciłeś, abym je wykonał. " (Jana 17:4).

" Wykonało się ! " To znaczy, że Chrystus był posłuszny aż do śmierci. Stwórca świata stał się jego Odkupicielem i dlatego przyjął postać Syna Człowieczego: " Lecz wyparł się samego siebie, przyjął postać sługi i stał się podobny ludziom; a okazawszy się z postawy człowiekiem, Uniżył samego siebie i był posłuszny aż do śmierci i to do śmierci krzyżowej. " (Fil. 2:7-8). Tak więc drodzy przyjaciele radujmy się, że nasz Pan będąc posłusznym aż do śmierci usprawiedliwił nas całkowicie przed Bogiem. Teraz my wiarą w Chrystusa możemy stanąć jako doskonali przed Bogiem.
Gdy nasz Zbawiciel zawołał: " Wykonało się " całkowicie i ostatecznie zniszczył moc szatana, grzechu i śmierci.

A teraz, gdy Chrystus uczynił to wszystko dla nas, cóż nam pozostało?                                      Moi drodzy przyjaciele, jeśli przyjęliście zbawienie dokonane na krzyżu Golgoty przez Jezusa Chrystusa, to teraz głoście o tym wszystkim, każdego dnia, przy każdej okazji, tak swoim życiem, jak i ustami: "Wykonało się! " Idźcie i powiedzcie tym, którzy myślą, że swoimi dobrymi uczynkami mogą odkupić swoje grzechy, tym, którzy ciągłymi wołaniami ku Bogu chcą omyć swoje grzechy, tym, którzy postami i biczowaniem karzą swoje ciało, mając nadzieję, że tym przebłagają Boga, powiedzcie im, że " Wykonało się! " Powiedzcie im, że wszystkie ich winy wziął na siebie Jezus Chrystus na krzyżu Golgoty. Niech te biedne, obciążone różnego rodzaju obowiązkami, rytuałami religijnymi dusze przestaną czynić to, co Chrystus dla zbawienia ich nieśmiertelnej duszy dokonał dwa tysiące lat temu na krzyżu Golgoty. Bóg nie tylko nie wymaga tego, ale nigdy nie przyjmie innej ofiary, oprócz tej, którą dokonał Chrystus. Wszystkie te nasze wysiłki i dobre uczynki przed Bogiem są, jak szata splugawiona.

Ale na naszej drodze możemy spotkać także wierzących pełnych lęku i wątpliwości. Ile jest takich dusz, które naprawdę kochają Pana, ale jednocześnie nie są pewni swego zbawienia, żyją w ciągłym strachu, myśląc, że dzisiaj mają wiarę, a jutro mogą ją stracić, bo nie wiedzą, że: " Wykonało się! " Powiedzcie im, że nikt, żadna siła nie może ich wyrwać z rąk Zbawiciela.
A teraz na zakończenie chciałbym zwrócić się do tych, którzy nie znają Pana Jezusa Chrystusa.

Mój przyjacielu, czy pragniesz Chrystusa? Czy chcesz być zbawiony? Jeśli tak, to do ciebie odnoszą się słowa proroka Izajasza: "…wszyscy, którzy macie pragnienie, pójdźcie do wód…" (Iz. 55:1). Chrystus zaś im mówi: "…kto napije się wody, którą ja mu dam, nie będzie pragnął na wieki, lecz woda, którą Ja mu dam, stanie się w nim źródłem wody wytryskującej ku żywotowi wiecznemu. " (Jana 4:14).                                                             Przyjdź więc do Niego, a będziesz żył wiecznie.

Chrystus dał nam dwa ustanowienia: chrzest i pamiątkę Wieczerzy Pańskiej. Wiemy o tym na podstawie danych przez Pana wskazań. Ci, którzy wierzą w Niego wiernie powinni przestrzegać tych poleceń.                                                                                                               Jezus powiedział do swoich uczniów: " Idźcie tedy i czyńcie uczniami wszystkie narody, chrzcząc je w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego. " (Mat. 28:19). Nawiązując tym samym do własnego przykładu, gdy został ochrzczony przez Jana Chrzciciela. (Mat. 3:13-17). Podczas ostatniej wieczerzy paschalnej polecił obchodzić pamiątkę Swojej śmierci - Wieczerzę Pańską, mówiąc uczniom by kontynuowali w przyszłości ten obrządek. (Łuk. 22:19-20).
Paweł będąc wierny tym słowom Pana utwierdził oba te ustanowienia w Koryncie. Chociaż osobiście ochrzcił tylko kilku Koryntian (1Kor. 1:14-16), przekonywał o konieczności chrztu mówiąc, że w ten sposób stają się członkami Ciała Chrystusa.                                      Analizując Listy apostoła Pawła zauważymy, że Koryntianie regularnie odprawiali Wieczerzę Pańską, w której uczestniczył też apostoł Paweł.

To, że Chrystus ustanowił obrzęd Pamiątki w czasie wieczerzy paschalnej nie było przypadkowe. Bóg ustanowił święto Paschy na pamiątkę wyzwolenia Swojego ludu po czterystu latach niewoli w Egipcie. To święto obchodzone jest dla upamiętnienia tej nocy, gdy anioł śmierci ominął domy, " których nadproża i odrzwia zostały pomazane krwią baranka. " " Dzień ten będzie  wam dniem pamiętnym i będziecie go obchodzili jako święto Pana; będziecie go obchodzili przez wszystkie pokolenia jako ustanowienie wieczne. " (Ks.Wyj. 12:1-14). Na przestrzeni całej swojej historii Izrael obchodzi to święto ku czci Pana, który Swoją mocą ocalił ich, wywiódł z Egiptu i przywiódł do Ziemi Obiecanej. Do dnia dzisiejszego Pascha jest jednym z najważniejszych świąt żydowskich.

Jezus przemienił Paschę w święto o wiele ważniejszego wyzwolenia – wybawienia, które On przyniósł, jako Baranek Boży. Kiedy spożywamy Jego ciało i pijemy Jego krew my wspominamy to duchowe i wieczne zbawienie, które On okupił tak wielką ceną: ofiarował Swoje Ciało i Krew. Świętując Paschę zgodnie ze Starym Testamentem, świętujemy uwolnienie fizyczne i doczesne. A Wieczerza Pańska podkreśla wieczne i duchowe wybawienie Nowego Testamentu. " Ten kielich, to nowe przymierze we krwi mojej, która się za was wylewa. " (Łuk. 22:20). Święto Pamiątki przypomina nam o krzyżu naszego Pana - Jezusa Chrystusa.

Apostoł Łukasz mówi nam o czterech oznakach codziennego życia pierwszych chrześcijan: trwaniu w nauczaniu apostolskim, we wspólnocie, w łamaniu chleba i w modlitwach. (Dzieje 2:42). Nie ma wątpliwości, że łamiąc chleb oni wspominali śmierć Pana. I czynili to często. Niektórzy historycy wczesnych kościołów uważają, że w wielu domach łamanie chleba odbywało się podczas każdego posiłku.
W "pierwszym kościele" pojawił się zwyczaj przyjacielskiego spożywania posiłków, który stał się znany jako " uczty miłości " (Judy 1:12) i który były zazwyczaj ściśle związany z obrzędem łamania chleba. To był wspólny zborowy posiłek, w którym zwracano uwagę na jedność, wzajemną miłość i wzajemną troskę, która panowała wśród wiernych. Kościół w Koryncie naśladował ten zwyczaj, ale podobnie jak ci wierni, których potępia apostoł Piotr (2Piot. 2:13), oni przemienili go w biesiady obżarstwa i uczty rozpusty. A gdy spożywanie takiego posiłku połączone było z wspominaniem o łamaniu chleba i kielichu przelanej Krwi, to stawał się on jawnym bezczeszczeniem świętego ustanowienia.

Czytając 11 rozdział Dziejów Apostolskich widzimy, że apostoł Paweł na początku Listu chwali Koryntian za to, że trzymają się oni mocno pouczeń, które on im przekazał. Ale dalej widzimy, że już "nie pochwala ich, mówiąc, że schodzą się nie ku lepszemu, ale ku gorszemu. "
Daje więc im zalecenie. Użyte jest tu w języku greckim słowo ( paraggellwn ), które oznacza "rozkazuję ". Paweł daje więc do zrozumienia, że to, co pisze, to nie jest tylko osobista rada, ale i apostolskie polecenie.                                                                                                                 Dla tych Koryntian, o których jest mowa w tym fragmencie 11 rozdziału, lepiej by było, aby nigdy nie uczestniczyli w " ucztach miłości ", w łamaniu chleba, ponieważ "  ktokolwiek by jadł chleb i pił z kielicha Pańskiego niegodnie, winien będzie ciała i krwi Pańskiej. Albowiem kto je i pije niegodnie, nie rozróżniając ciała Pańskiego, sąd własny je i pije."