TAK, PRZYJDĘ WKRÓTCE

Chrystus dał nam dwa ustanowienia: chrzest i pamiątkę Wieczerzy Pańskiej. Wiemy o tym na podstawie danych przez Pana wskazań. Ci, którzy wierzą w Niego wiernie powinni przestrzegać tych poleceń.                                                                                                               Jezus powiedział do swoich uczniów: " Idźcie tedy i czyńcie uczniami wszystkie narody, chrzcząc je w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego. " (Mat. 28:19). Nawiązując tym samym do własnego przykładu, gdy został ochrzczony przez Jana Chrzciciela. (Mat. 3:13-17). Podczas ostatniej wieczerzy paschalnej polecił obchodzić pamiątkę Swojej śmierci - Wieczerzę Pańską, mówiąc uczniom by kontynuowali w przyszłości ten obrządek. (Łuk. 22:19-20).
Paweł będąc wierny tym słowom Pana utwierdził oba te ustanowienia w Koryncie. Chociaż osobiście ochrzcił tylko kilku Koryntian (1Kor. 1:14-16), przekonywał o konieczności chrztu mówiąc, że w ten sposób stają się członkami Ciała Chrystusa.                                      Analizując Listy apostoła Pawła zauważymy, że Koryntianie regularnie odprawiali Wieczerzę Pańską, w której uczestniczył też apostoł Paweł.

To, że Chrystus ustanowił obrzęd Pamiątki w czasie wieczerzy paschalnej nie było przypadkowe. Bóg ustanowił święto Paschy na pamiątkę wyzwolenia Swojego ludu po czterystu latach niewoli w Egipcie. To święto obchodzone jest dla upamiętnienia tej nocy, gdy anioł śmierci ominął domy, " których nadproża i odrzwia zostały pomazane krwią baranka. " " Dzień ten będzie  wam dniem pamiętnym i będziecie go obchodzili jako święto Pana; będziecie go obchodzili przez wszystkie pokolenia jako ustanowienie wieczne. " (Ks.Wyj. 12:1-14). Na przestrzeni całej swojej historii Izrael obchodzi to święto ku czci Pana, który Swoją mocą ocalił ich, wywiódł z Egiptu i przywiódł do Ziemi Obiecanej. Do dnia dzisiejszego Pascha jest jednym z najważniejszych świąt żydowskich.

Jezus przemienił Paschę w święto o wiele ważniejszego wyzwolenia – wybawienia, które On przyniósł, jako Baranek Boży. Kiedy spożywamy Jego ciało i pijemy Jego krew my wspominamy to duchowe i wieczne zbawienie, które On okupił tak wielką ceną: ofiarował Swoje Ciało i Krew. Świętując Paschę zgodnie ze Starym Testamentem, świętujemy uwolnienie fizyczne i doczesne. A Wieczerza Pańska podkreśla wieczne i duchowe wybawienie Nowego Testamentu. " Ten kielich, to nowe przymierze we krwi mojej, która się za was wylewa. " (Łuk. 22:20). Święto Pamiątki przypomina nam o krzyżu naszego Pana - Jezusa Chrystusa.

Apostoł Łukasz mówi nam o czterech oznakach codziennego życia pierwszych chrześcijan: trwaniu w nauczaniu apostolskim, we wspólnocie, w łamaniu chleba i w modlitwach. (Dzieje 2:42). Nie ma wątpliwości, że łamiąc chleb oni wspominali śmierć Pana. I czynili to często. Niektórzy historycy wczesnych kościołów uważają, że w wielu domach łamanie chleba odbywało się podczas każdego posiłku.
W "pierwszym kościele" pojawił się zwyczaj przyjacielskiego spożywania posiłków, który stał się znany jako " uczty miłości " (Judy 1:12) i który były zazwyczaj ściśle związany z obrzędem łamania chleba. To był wspólny zborowy posiłek, w którym zwracano uwagę na jedność, wzajemną miłość i wzajemną troskę, która panowała wśród wiernych. Kościół w Koryncie naśladował ten zwyczaj, ale podobnie jak ci wierni, których potępia apostoł Piotr (2Piot. 2:13), oni przemienili go w biesiady obżarstwa i uczty rozpusty. A gdy spożywanie takiego posiłku połączone było z wspominaniem o łamaniu chleba i kielichu przelanej Krwi, to stawał się on jawnym bezczeszczeniem świętego ustanowienia.

Czytając 11 rozdział Dziejów Apostolskich widzimy, że apostoł Paweł na początku Listu chwali Koryntian za to, że trzymają się oni mocno pouczeń, które on im przekazał. Ale dalej widzimy, że już "nie pochwala ich, mówiąc, że schodzą się nie ku lepszemu, ale ku gorszemu. "
Daje więc im zalecenie. Użyte jest tu w języku greckim słowo ( paraggellwn ), które oznacza "rozkazuję ". Paweł daje więc do zrozumienia, że to, co pisze, to nie jest tylko osobista rada, ale i apostolskie polecenie.                                                                                                                 Dla tych Koryntian, o których jest mowa w tym fragmencie 11 rozdziału, lepiej by było, aby nigdy nie uczestniczyli w " ucztach miłości ", w łamaniu chleba, ponieważ "  ktokolwiek by jadł chleb i pił z kielicha Pańskiego niegodnie, winien będzie ciała i krwi Pańskiej. Albowiem kto je i pije niegodnie, nie rozróżniając ciała Pańskiego, sąd własny je i pije."