Dzieło wiary, trud miłości, wytrwałość w nadziei …
Rozpoczynając swój pierwszy List do Tesaloniczan apostoł Paweł mówi: „Dziękujemy Bogu zawsze za was wszystkich, wspominając was w modlitwach naszych nieustannie, Mając w pamięci dzieło wiary waszej i trud miłości, i wytrwałość w nadziei pokładanej w Panu naszym, Jezusie Chrystusie, przed Bogiem i Ojcem naszym. ” (1Tes. 1:2-3).
Paweł rzeczywiście mógł z całego serca dziękować Panu za wierzących w Tesalonikach.
Zbór w Tesalonikach rodził się w trudnych okolicznościach, pośród gwałtownych prześladowań. Nic dziwnego, że oni wysoko cenili to, co otrzymali od Pana. W niedługim czasie po ich nawróceniu nastąpiły straszliwe prześladowania. Paweł ze swoimi współpracownikami zmuszony był opuścić miasto zaledwie po trzytygodniowym pobycie w nim. Niektórzy z nich oddali swoje życie za Chrystusa jeszcze zanim Paweł napisał do nich ten pierwszy List. Wierzący w Tesalonikach pomimo wrogich ataków pozostali jednak wierni swojemu Zbawicielowi. Nic dziwnego, że Paweł pisze do nich: „Dziękujemy Bogu zawsze za was wszystkich, wspominając was w modlitwach naszych nieustannie ”, a następnie wymienia trzy konkretne czynniki w ich nowym życiu w Chrystusie Jezusie: ”dzieło wiary, trud miłości i wytrwałość w nadziei pokładanej w Panu, Jezusie Chrystusie…” Dzieło wiary, trud miłości i wytrwałość w nadziei mówią nam o przeszłości, teraźniejszości i przyszłości duchowych doświadczeń wierzącego.
"Dzieło wiary" jest pierwszym aspektem zbawienia. Ono mówi o czasie przeszłym. Nawrócenie się do Boga jest dziełem wiary. Tak, to jest jedyna rzecz, którą grzesznik może uczynić - uwierzyć. Widzimy, jak bardzo człowiek próbuje zasłużyć na swoje zbawienie uczynkami! Ale to jest niemożliwe. Gdy Żydzi zapytali Chrystusa: "Cóż mamy czynić, aby wykonywać dzieła Boże? Odpowiedział Jezus i rzekł im: To jest dzieło Boże: wierzyć w tego, którego On posłał. " (Jana 6: 28-29). Jest to jedyne dzieło, które Bóg uzna i zaakceptuje - nasza wiara w Jezusa Chrystusa. Zbawiciel powiedział: "Przyjdźcie do mnie wszyscy, którzy jesteście spracowani i obciążeni…" (Mat. 11:28).
Tym wszystkim, którzy trudzą się dla swojego zbawienia, tym, którzy pokładają nadzieję w swoich uczynkach, Chrystus mówi: "Przyjdźcie do Mnie." To jedyna rzecz, którą grzesznik może uczynić - przyjść do Chrystusa wyznając swoje grzechy. Bóg nie jest przeciwko dobrym uczynkom. Nie, ale one nas nie zbawią. Jedyną rzeczą, która może zbawić duszę człowieka, jest wiara w Jezusa Chrystusa jako osobistego Zbawiciela. Chrystus powiedział: "Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam, kto wierzy we mnie, ma żywot wieczny. " (Jana 6:47). To i jest nasze dzieło wiary. Bóg nie przyjmie naszych dzieł nawet jeśli są one dobre, ponieważ On „Zbawił nas nie dla uczynków sprawiedliwości, które spełniliśmy, lecz dla miłosierdzia swego przez kąpiel odrodzenia oraz odnowienie przez Ducha Świętego. ” (Tyt. 3:5). Tak ważna i konieczna jest wiara, że Biblia mówi: "Bez wiary zaś nie można podobać się Bogu; kto bowiem przystępuje do Boga, musi uwierzyć, że On istnieje i że nagradza tych, którzy go szukają. " (Hebr. 11:6).
Wiara jest początkiem chrześcijańskiego życia. Tak jak ty i ja drogi przyjacielu, narodziliśmy się fizycznie w określonym czasie, tak też musi być moment w życiu chrześcijanina, gdy on narodzi się na nowo duchowo. Być może nie znasz dokładnie dnia i godziny swojego narodzenia na nowo, ale ważne jest, czy ty wiesz, że jesteś zbawiony? Jeśli przyszedłeś do Jezusa Chrystusa tak, jak uczy Słowo Boże, to jesteś zbawiony, jesteś omyty z grzechów Krwią Syna Bożego.
Ale zbawienie ma również czas teraźniejszy. My nie tylko jesteśmy zbawieni od kary za grzechy, to było w przeszłym czasie, ale Pan zbawia nas i teraz od mocy grzechu i pobudza Swoją miłością by czynić dobre uczynki dla Jego chwały. To nie znaczy, że dziecko Boże nigdy więcej nie zgrzeszy. Nie, ale to oznacza, że dana mu jest teraz moc, której wcześniej nie posiadał i z którą teraz może przeciwstawić się grzechowi. On już nie jest niewolnikiem grzechu, ale jest dzieckiem Króla.
Przypomnijmy, co było powiedziane o Chrystusie przez anioła przy Jego narodzeniu: "On zbawi lud Swój od grzechów jego. " (Mat. 1:21). Anioł nie powiedział, że zbawi lud Swój w grzechach, nie, ale od ich grzechów. Wierzącym w Rzymie Paweł mówi, że: "grzech nad wami panować nie będzie, bo nie jesteście pod zakonem, lecz pod łaską. " I dalej mówi: "wy, którzy byliście sługami grzechu, przyjęliście ze szczerego serca zarys tej nauki, której zostaliście przekazani. A uwolnieni od grzechu, staliście się sługami sprawiedliwości. " (Rzym. 6:14,17-18).
Tę stronę zbawienia - zbawienie w czasie teraźniejszym - apostoł Paweł i ma na myśli, kiedy mówi o trudzie miłości. Gdy tylko człowiek nawraca się do Chrystusa i otrzymuje zbawienie, to natychmiast chce trudzić się dla Pana. Miłość pobudza go do tego. Zbawienie on otrzymał darmo. Teraz pojawia się u niego pragnienie pokazać, że jest wdzięczny Bogu za wszystko, co uczynił mu i dlatego pragnie trudzić się dla swojego Zbawiciela. To i jest świadectwem tego, że dana osoba jest zbawiona. "Jego bowiem dziełem jesteśmy, stworzeni w Chrystusie Jezusie do dobrych uczynków, do których przeznaczył nas Bóg, abyśmy w nich chodzili. " (Ef. 2:10). To jest trud miłości! „Bóg bowiem nie jest niesprawiedliwy, aby miał zapomnieć o waszym dziele i trudzie miłości, którą okazaliście dla jego imienia, gdy służyliście świętym i [nadal] służycie. ” (Hebr. 6:10).
Czy widoczny jest u nas ten trud miłości? Jeśli nie, to do nas odnoszą się słowa Chrystusa wypowiedziane do zboru w Efezie: „Wspomnij więc, z jakiej wyżyny spadłeś i upamiętaj się, i spełniaj uczynki takie, jak pierwej; a jeżeli nie, to przyjdę do ciebie i ruszę świecznik twój z jego miejsca, jeśli się nie upamiętasz. „ (Obj. 2:5). Niech naczynia nasze będą napełnione „olejem pierwszej miłości„ do Jezusa Chrystusa, abyśmy byli lampami w tym świecie ciemności i zła. Tylko napełnieni miłością Chrystusową możemy nieść światło ginącym w mroku grzesznikom. To nie nasze dzieła, trud i wytrwałość chce widzieć świat, ale dzieła, trud i wytrwałość, którą wytwarza w nas miłość Chrystusa. Tylko dzięki Jego miłości możemy miłować grzeszników. Wtedy nasz trud by przywieść ich do Chrystusa, będzie uwieńczony sukcesem i przyniesie chwałę naszemu Panu.
Ale zwróćmy też uwagę, że zbawienie ma również czas przyszły. Żałosne jest nasze zbawienie, jeśli pokładamy naszą nadzieję tylko w tym ziemskim życiu. W tym przypadku apostoł Paweł mówi: „Jeśli tylko w tym życiu pokładamy nadzieję w Chrystusie, jesteśmy ze wszystkich ludzi najbardziej pożałowania godni. ” (1Kor. 15:19). Chwała Bogu, że mamy wspaniałą nadzieję na przyszłość. Koniec ziemskiego życia dziecka Bożego nie jest w grobie. Nie, śmierć dla wierzącego jest tylko przejściem do cudownej, świetlistej, wiecznej przyszłości.
Apostoł Piotr oto takimi słowami wyraził się o tej przyszłości wierzącego: „Błogosławiony niech będzie Bóg i Ojciec Pana naszego Jezusa Chrystusa, który według wielkiego miłosierdzia swego odrodził nas ku nadziei żywej przez zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa, Ku dziedzictwu nieznikomemu i nieskalanemu, i niezwiędłemu, jakie zachowane jest w niebie dla was. ” (1Piotr. 1:3-4). Przyszły aspekt zbawienia Paweł i miał na myśli, gdy mówił o wytrwałości w nadziei. On mówi o tej błogiej nadziei objawienia się naszego Pana Jezusa Chrystusa, Który jest naszą nadzieją i dlatego oczekujemy Go zgodnie z Jego obietnicą.
Słowo Boże mówi, że przy objawieniu się Jezusa Chrystusa nastąpi powszechne wyzwolenie. "Że i samo stworzenie będzie wyzwolone z niewoli skażenia ku chwalebnej wolności dzieci Bożych. Wiemy bowiem, że całe stworzenie wespół wzdycha i wespół boleje aż dotąd. A nie tylko ono, lecz i my sami, którzy posiadamy zaczątek Ducha, wzdychamy w sobie, oczekując synostwa, odkupienia ciała naszego. W tej bowiem nadziei zbawieni jesteśmy; a nadzieja, którą się ogląda, nie jest nadzieją, bo jakże może ktoś spodziewać się tego, co widzi? A jeśli spodziewamy się tego, czego nie widzimy, oczekujemy żarliwie, z cierpliwością. " (Rzym. 8:21-25).
Mój przyjacielu, czy masz tę nadzieję? Czy oczekujesz Pana z cierpliwością? On sam powiedział: "przyjdę znowu i wezmę was do siebie, abyście, gdzie Ja jestem, i wy byli. (Jana 14:3). Jaka wspaniała nadzieja! Jeśli nie masz tej nadziei, musisz zacząć od samego początku, od dzieła wiary! Musisz uwierzyć, że Jezus Chrystus wziął na Siebie Twój grzech i poniósł go na Krzyż Golgoty. Jest to jedyne dzieło, które Bóg od Ciebie przyjmie - Twoja wiara. Gdy to uczynisz, nastąpi cud narodzenia na nowo. Bóg Sam dokona tego nadprzyrodzonego dzieła w Twoim sercu, gdy Ty wiarą przyjmiesz Jego dar zbawienia. Uwierz w Pana Jezusa Chrystusa, a będziesz zbawiony!
Chwała Bogu za Jego niewysłowiony dar łaski!
Zbór w Tesalonikach rodził się w trudnych okolicznościach, pośród gwałtownych prześladowań. Nic dziwnego, że oni wysoko cenili to, co otrzymali od Pana. W niedługim czasie po ich nawróceniu nastąpiły straszliwe prześladowania. Paweł ze swoimi współpracownikami zmuszony był opuścić miasto zaledwie po trzytygodniowym pobycie w nim. Niektórzy z nich oddali swoje życie za Chrystusa jeszcze zanim Paweł napisał do nich ten pierwszy List. Wierzący w Tesalonikach pomimo wrogich ataków pozostali jednak wierni swojemu Zbawicielowi. Nic dziwnego, że Paweł pisze do nich: „Dziękujemy Bogu zawsze za was wszystkich, wspominając was w modlitwach naszych nieustannie ”, a następnie wymienia trzy konkretne czynniki w ich nowym życiu w Chrystusie Jezusie: ”dzieło wiary, trud miłości i wytrwałość w nadziei pokładanej w Panu, Jezusie Chrystusie…” Dzieło wiary, trud miłości i wytrwałość w nadziei mówią nam o przeszłości, teraźniejszości i przyszłości duchowych doświadczeń wierzącego.
"Dzieło wiary" jest pierwszym aspektem zbawienia. Ono mówi o czasie przeszłym. Nawrócenie się do Boga jest dziełem wiary. Tak, to jest jedyna rzecz, którą grzesznik może uczynić - uwierzyć. Widzimy, jak bardzo człowiek próbuje zasłużyć na swoje zbawienie uczynkami! Ale to jest niemożliwe. Gdy Żydzi zapytali Chrystusa: "Cóż mamy czynić, aby wykonywać dzieła Boże? Odpowiedział Jezus i rzekł im: To jest dzieło Boże: wierzyć w tego, którego On posłał. " (Jana 6: 28-29). Jest to jedyne dzieło, które Bóg uzna i zaakceptuje - nasza wiara w Jezusa Chrystusa. Zbawiciel powiedział: "Przyjdźcie do mnie wszyscy, którzy jesteście spracowani i obciążeni…" (Mat. 11:28).
Tym wszystkim, którzy trudzą się dla swojego zbawienia, tym, którzy pokładają nadzieję w swoich uczynkach, Chrystus mówi: "Przyjdźcie do Mnie." To jedyna rzecz, którą grzesznik może uczynić - przyjść do Chrystusa wyznając swoje grzechy. Bóg nie jest przeciwko dobrym uczynkom. Nie, ale one nas nie zbawią. Jedyną rzeczą, która może zbawić duszę człowieka, jest wiara w Jezusa Chrystusa jako osobistego Zbawiciela. Chrystus powiedział: "Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam, kto wierzy we mnie, ma żywot wieczny. " (Jana 6:47). To i jest nasze dzieło wiary. Bóg nie przyjmie naszych dzieł nawet jeśli są one dobre, ponieważ On „Zbawił nas nie dla uczynków sprawiedliwości, które spełniliśmy, lecz dla miłosierdzia swego przez kąpiel odrodzenia oraz odnowienie przez Ducha Świętego. ” (Tyt. 3:5). Tak ważna i konieczna jest wiara, że Biblia mówi: "Bez wiary zaś nie można podobać się Bogu; kto bowiem przystępuje do Boga, musi uwierzyć, że On istnieje i że nagradza tych, którzy go szukają. " (Hebr. 11:6).
Wiara jest początkiem chrześcijańskiego życia. Tak jak ty i ja drogi przyjacielu, narodziliśmy się fizycznie w określonym czasie, tak też musi być moment w życiu chrześcijanina, gdy on narodzi się na nowo duchowo. Być może nie znasz dokładnie dnia i godziny swojego narodzenia na nowo, ale ważne jest, czy ty wiesz, że jesteś zbawiony? Jeśli przyszedłeś do Jezusa Chrystusa tak, jak uczy Słowo Boże, to jesteś zbawiony, jesteś omyty z grzechów Krwią Syna Bożego.
Ale zbawienie ma również czas teraźniejszy. My nie tylko jesteśmy zbawieni od kary za grzechy, to było w przeszłym czasie, ale Pan zbawia nas i teraz od mocy grzechu i pobudza Swoją miłością by czynić dobre uczynki dla Jego chwały. To nie znaczy, że dziecko Boże nigdy więcej nie zgrzeszy. Nie, ale to oznacza, że dana mu jest teraz moc, której wcześniej nie posiadał i z którą teraz może przeciwstawić się grzechowi. On już nie jest niewolnikiem grzechu, ale jest dzieckiem Króla.
Przypomnijmy, co było powiedziane o Chrystusie przez anioła przy Jego narodzeniu: "On zbawi lud Swój od grzechów jego. " (Mat. 1:21). Anioł nie powiedział, że zbawi lud Swój w grzechach, nie, ale od ich grzechów. Wierzącym w Rzymie Paweł mówi, że: "grzech nad wami panować nie będzie, bo nie jesteście pod zakonem, lecz pod łaską. " I dalej mówi: "wy, którzy byliście sługami grzechu, przyjęliście ze szczerego serca zarys tej nauki, której zostaliście przekazani. A uwolnieni od grzechu, staliście się sługami sprawiedliwości. " (Rzym. 6:14,17-18).
Tę stronę zbawienia - zbawienie w czasie teraźniejszym - apostoł Paweł i ma na myśli, kiedy mówi o trudzie miłości. Gdy tylko człowiek nawraca się do Chrystusa i otrzymuje zbawienie, to natychmiast chce trudzić się dla Pana. Miłość pobudza go do tego. Zbawienie on otrzymał darmo. Teraz pojawia się u niego pragnienie pokazać, że jest wdzięczny Bogu za wszystko, co uczynił mu i dlatego pragnie trudzić się dla swojego Zbawiciela. To i jest świadectwem tego, że dana osoba jest zbawiona. "Jego bowiem dziełem jesteśmy, stworzeni w Chrystusie Jezusie do dobrych uczynków, do których przeznaczył nas Bóg, abyśmy w nich chodzili. " (Ef. 2:10). To jest trud miłości! „Bóg bowiem nie jest niesprawiedliwy, aby miał zapomnieć o waszym dziele i trudzie miłości, którą okazaliście dla jego imienia, gdy służyliście świętym i [nadal] służycie. ” (Hebr. 6:10).
Czy widoczny jest u nas ten trud miłości? Jeśli nie, to do nas odnoszą się słowa Chrystusa wypowiedziane do zboru w Efezie: „Wspomnij więc, z jakiej wyżyny spadłeś i upamiętaj się, i spełniaj uczynki takie, jak pierwej; a jeżeli nie, to przyjdę do ciebie i ruszę świecznik twój z jego miejsca, jeśli się nie upamiętasz. „ (Obj. 2:5). Niech naczynia nasze będą napełnione „olejem pierwszej miłości„ do Jezusa Chrystusa, abyśmy byli lampami w tym świecie ciemności i zła. Tylko napełnieni miłością Chrystusową możemy nieść światło ginącym w mroku grzesznikom. To nie nasze dzieła, trud i wytrwałość chce widzieć świat, ale dzieła, trud i wytrwałość, którą wytwarza w nas miłość Chrystusa. Tylko dzięki Jego miłości możemy miłować grzeszników. Wtedy nasz trud by przywieść ich do Chrystusa, będzie uwieńczony sukcesem i przyniesie chwałę naszemu Panu.
Ale zwróćmy też uwagę, że zbawienie ma również czas przyszły. Żałosne jest nasze zbawienie, jeśli pokładamy naszą nadzieję tylko w tym ziemskim życiu. W tym przypadku apostoł Paweł mówi: „Jeśli tylko w tym życiu pokładamy nadzieję w Chrystusie, jesteśmy ze wszystkich ludzi najbardziej pożałowania godni. ” (1Kor. 15:19). Chwała Bogu, że mamy wspaniałą nadzieję na przyszłość. Koniec ziemskiego życia dziecka Bożego nie jest w grobie. Nie, śmierć dla wierzącego jest tylko przejściem do cudownej, świetlistej, wiecznej przyszłości.
Apostoł Piotr oto takimi słowami wyraził się o tej przyszłości wierzącego: „Błogosławiony niech będzie Bóg i Ojciec Pana naszego Jezusa Chrystusa, który według wielkiego miłosierdzia swego odrodził nas ku nadziei żywej przez zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa, Ku dziedzictwu nieznikomemu i nieskalanemu, i niezwiędłemu, jakie zachowane jest w niebie dla was. ” (1Piotr. 1:3-4). Przyszły aspekt zbawienia Paweł i miał na myśli, gdy mówił o wytrwałości w nadziei. On mówi o tej błogiej nadziei objawienia się naszego Pana Jezusa Chrystusa, Który jest naszą nadzieją i dlatego oczekujemy Go zgodnie z Jego obietnicą.
Słowo Boże mówi, że przy objawieniu się Jezusa Chrystusa nastąpi powszechne wyzwolenie. "Że i samo stworzenie będzie wyzwolone z niewoli skażenia ku chwalebnej wolności dzieci Bożych. Wiemy bowiem, że całe stworzenie wespół wzdycha i wespół boleje aż dotąd. A nie tylko ono, lecz i my sami, którzy posiadamy zaczątek Ducha, wzdychamy w sobie, oczekując synostwa, odkupienia ciała naszego. W tej bowiem nadziei zbawieni jesteśmy; a nadzieja, którą się ogląda, nie jest nadzieją, bo jakże może ktoś spodziewać się tego, co widzi? A jeśli spodziewamy się tego, czego nie widzimy, oczekujemy żarliwie, z cierpliwością. " (Rzym. 8:21-25).
Mój przyjacielu, czy masz tę nadzieję? Czy oczekujesz Pana z cierpliwością? On sam powiedział: "przyjdę znowu i wezmę was do siebie, abyście, gdzie Ja jestem, i wy byli. (Jana 14:3). Jaka wspaniała nadzieja! Jeśli nie masz tej nadziei, musisz zacząć od samego początku, od dzieła wiary! Musisz uwierzyć, że Jezus Chrystus wziął na Siebie Twój grzech i poniósł go na Krzyż Golgoty. Jest to jedyne dzieło, które Bóg od Ciebie przyjmie - Twoja wiara. Gdy to uczynisz, nastąpi cud narodzenia na nowo. Bóg Sam dokona tego nadprzyrodzonego dzieła w Twoim sercu, gdy Ty wiarą przyjmiesz Jego dar zbawienia. Uwierz w Pana Jezusa Chrystusa, a będziesz zbawiony!
Chwała Bogu za Jego niewysłowiony dar łaski!
0
komentarze
Posted in MOJE ROZWAŻANIA BIBLIJNE
Miłosierdzie Boże.
Gdy apostoł Paweł witał w swoim Liście młodego druha i współpracownika Tymoteusza, to w tym pozdrowieniu zawarł trzy najważniejsze słowa w Biblii. Pisze on: „Do Tymoteusza, umiłowanego syna: Łaska, miłosierdzie i pokój od Boga Ojca i Chrystusa Jezusa, Pana naszego. ” (2Tym. 1:2). Łaska, miłosierdzie i pokój – jak bardzo znaczące i błogosławione słowa! Te dary pochodzące od Boga są Jego niezmierzonym dobrodziejstwem dla ludzkości. Ogólnie rzecz biorąc słowa te mówią wszystko, czego potrzebuje człowiek: łaski Bożej, miłosierdzia Bożego i pokoju Bożego. Bóg – jest Dawcą, ale daje On tylko tym, którzy przychodzą do Niego i którzy proszą Go w imię Jego Syna, Jezusa Chrystusa.
Zastanówmy się, jak bardzo jesteśmy zależni od łaski Bożej, albowiem łaska Boża prowadzi nas do poznania Jezusa Chrystusa. Powiedziane jest, że ”łaską zbawieni jesteście przez wiarę, i to nie z was: Boży to dar. „ (Ef. 2:8). Wszelkie dobro otrzymujemy łaską Bożą, poczynając od zbawienia naszej duszy. Zauważmy, jak ściśle związane z łaską jest miłosierdzie i pokój. Tak jak jest Bóg Ojciec, Syn Boży i Duch Święty, tak i Jego miłość wyraża się w trzech postaciach: w miłosierdziu, w łasce i w pokoju. W Bożym planie dary te są nierozłączne, są jedno.
Bóg wszelkiej łaski według Swojej wielkiej miłości znalazł sposób, jak zmiłować się nad grzesznym człowiekiem i przywrócić pokój między Nim a człowiekiem. Uczynił to za pośrednictwem Swojego Syna, Jezusa Chrystusa. Jego łaska i niewysłowiona miłość spowodowała, że własnego Syna nie oszczędził, ale Go za nas wszystkich wydał na śmierć. Bóg nie mógł tak po prostu przebaczyć nam grzech. On jest Święty i Sprawiedliwy dlatego musiał ukarać grzech. Aby nas usprawiedliwić Ojciec poświęcił Swego Jednorodzonego Syna, Jezusa Chrystusa, Który wziął na Siebie naszą winę i został ukarany za nasze grzechy na krzyżu Golgoty. Bóg musiał osądzić grzech przez śmierć niewinnego. Jezus Chrystus wziął na Siebie cały wyrok Boży, na który zasłużyliśmy my. Teraz przyjmując Jezusa Chrystusa jako naszego Odkupiciela, mamy pokój i dostęp do Świętego, Sprawiedliwego Boga.
Dlatego, kimkolwiek jesteś drogi przyjacielu, czytając te słowa, wiedz, że dla Ciebie otwarta jest droga do Boga. Dlatego Słowo Boże mówi: „Przystąpmy tedy z ufną odwagą do tronu łaski, abyśmy dostąpili miłosierdzia i znaleźli łaskę ku pomocy w stosownej porze.” (Hebr. 4:16). Każdy z nas potrzebuje miłosierdzia Bożego, czy jest grzesznikiem, czy też wierzącym. Jeśli więc jeszcze nie masz pokoju z Bogiem i nie otrzymałeś odpuszczenia grzechów, to teraz musisz przyjść do Niego i prosić: „Boże, bądź miłościw mnie grzesznemu. " (Łuk. 18:13). Bóg zbawi Cię nie według Twoich zasług, nie przez kościół, nie przez świętych, ale według Swojego miłosierdzia przez Swojego Syna Jezusa Chrystusa. On jest jedynym pośrednikiem między Bogiem a ludźmi. (1Tym. 2:5). A gdy człowiek przystępując do Świętego Boga ukaże, że jego grzechy są „czerwone jak szkarłat” i wyzna że jest grzesznikiem, to staną się one „białe jak wełna” - mówi Pan. (Iz. 1:18). Nie można przebywać w obecności Boga i nie widzieć siebie winnym grzesznikiem. A jeśli grzesznik wyzna swój grzech i upamięta się, to Bóg obiecuje przebaczyć mu i zmiłuje się według Swojej wielkiej miłości.
Jak wiele dane jest nam wspaniałych obietnic w Słowie Bożym o Jego miłosierdziu. Należy tylko wzywać do Pana, a On obiecuje, że nam odpowie. „Gdy Mnie będziecie szukać, znajdziecie Mnie. Gdy Mnie będziecie szukać całym swoim sercem. ” - mówi Pan. (Jer. 29:13). Czy to nie jest miłosierdzie, że sam Bóg zaprasza grzesznika, by przyszedł do Niego? Czytając historię psalmisty Dawida, widzimy jak on zgrzeszył i tym nie mniej o nim powiedziane jest, że był człowiekiem według Bożego serca. Dlaczego? Bo ufał bezgranicznie w miłosierdzie Boże. Dawid mógł powiedzieć: „Błogosławiony Bóg, który nie odrzucił modlitwy mojej, ani odjął miłosierdzia swego ode mnie.” (Ps. 66:20). W swoim Psalmie upamiętania on woła do Boga o miłosierdzie. Pierwsze słowa w jego ustach to: „Zmiłuj się!” „Zmiłuj się nade mną, Boże! według miłosierdzia twego; według wielkich litości twoich zgładź nieprawości moje.” (Ps. 51:3). Dawid pokłada ufność tylko w miłosierdziu Bożym. On znał swojego Boga. Wiedział, że jest On wielce miłościw i że gotów jest przebaczyć każdemu skruszonemu i pokornego serca. Tak, Pan go usłyszał, przywrócił mu radość Swojego zbawienia i utwierdził go, tak że mógł powiedzieć: „Ja zaś jestem jak zielone drzewo oliwne w domu Bożym, zaufałem miłosierdziu Boga na wieki wieków.” (Ps. 52:10).
Jak konieczną rzeczą jest, byśmy zawsze odwoływali się do miłosierdzia Bożego. Dlatego nieprzerwanie wzywajmy do Niego o zmiłowanie. „Spraw abym rano słyszał miłosierdzie twoje, bo w tobie ufam…” (Ps. 143:8). Taka modlitwa jest miła Bogu, gdyż On „nie chowa na wieki gniewu, lecz masz upodobanie w łasce.” (Mich. 7:18). Gdy Biblia mówi o miłosierdziu Bożym, to zawsze podkreśla jego stałość. Przeczytajmy 136 Psalm, a zauważymy, że w każdym wersecie powtarzają się słowa: „Albowiem na wieki miłosierdzie Jego.” To pokazuje nam, że tak jak Bóg jest wieczny, tak i Jego miłosierdzie jest wieczne. Bóg był miłościwy dla naszych rodziców, jest łaskawy dla nas i On będzie miłosierny każdemu, kto pragnie przyjść do Niego.
Dziecko Boże i Tobie Pan daje obietnicę, że Jego miłosierdzie nie odstąpi od Ciebie, ponieważ „ufającego w Panu miłosierdzie ogarnie.” (Ps. 32:10). Każdy z nas może powiedzieć, że dzięki miłosierdziu Bożemu nie jesteśmy pozostawieni samym sobie, gdyż ”Niewyczerpane są objawy łaski Pana, miłosierdzie Jego nie ustaje. Każdego poranku objawia się na nowo… „ (Treny 3:22-23). Świat jest bezpośrednim wynikiem łaski i miłosierdzia Bożego. Grzesznik znajduje się w nieprzyjaźni z Bogiem, ale przyjmując wiarą Jezusa Chrystusa do swojego serca ma pokój z Bogiem. Tylko Bóg może dać pełny pokój w sercu upamiętującemu się grzesznikowi. Chrystus mówi do tych, którzy wiarą w Niego stali się dziećmi Bożymi: „Pokój zostawiam wam, mój pokój daję wam ...” (Jana 14:27).
Przyjacielu, jeśli nie przyjąłeś łaski Bożej, to nie odczułeś Jego miłosierdzia na sobie. Ty nie masz w swoim sercu pokoju Bożego. Dlatego proszę Cię, spójrz z wiarą na Jezusa Chrystusa, spójrz, jak On cierpiał za Ciebie przelewając Swoją drogocenną krew. Wszystko to po to, abyś dostąpił miłosierdzia. Jeśli nie wiesz, jak miłościwy jest Bóg, to nawróć się do Niego dzisiaj. On jest pełen łaski i jak usłyszy Twoją modlitwę, przebaczy i zmiłuje się nad Tobą. Wtedy między Tobą a Bogiem zostanie ustanowiony wieczny pokój. I wtedy wraz z psalmistą Dawidem będziesz mógł zawołać: „miłosierdzie twoje wielkie jest nade mną, Wybawiłeś duszę moją z głębin krainy umarłych.” (Ps. 86:13).
Miłosierdzie Boże należy do Ciebie, od Ciebie wymaga się tylko pełnego oddania się Bogu, wiarą w Pana Jezusa Chrystusa. Chwała Mu na wieki! Amen.
Zastanówmy się, jak bardzo jesteśmy zależni od łaski Bożej, albowiem łaska Boża prowadzi nas do poznania Jezusa Chrystusa. Powiedziane jest, że ”łaską zbawieni jesteście przez wiarę, i to nie z was: Boży to dar. „ (Ef. 2:8). Wszelkie dobro otrzymujemy łaską Bożą, poczynając od zbawienia naszej duszy. Zauważmy, jak ściśle związane z łaską jest miłosierdzie i pokój. Tak jak jest Bóg Ojciec, Syn Boży i Duch Święty, tak i Jego miłość wyraża się w trzech postaciach: w miłosierdziu, w łasce i w pokoju. W Bożym planie dary te są nierozłączne, są jedno.
Bóg wszelkiej łaski według Swojej wielkiej miłości znalazł sposób, jak zmiłować się nad grzesznym człowiekiem i przywrócić pokój między Nim a człowiekiem. Uczynił to za pośrednictwem Swojego Syna, Jezusa Chrystusa. Jego łaska i niewysłowiona miłość spowodowała, że własnego Syna nie oszczędził, ale Go za nas wszystkich wydał na śmierć. Bóg nie mógł tak po prostu przebaczyć nam grzech. On jest Święty i Sprawiedliwy dlatego musiał ukarać grzech. Aby nas usprawiedliwić Ojciec poświęcił Swego Jednorodzonego Syna, Jezusa Chrystusa, Który wziął na Siebie naszą winę i został ukarany za nasze grzechy na krzyżu Golgoty. Bóg musiał osądzić grzech przez śmierć niewinnego. Jezus Chrystus wziął na Siebie cały wyrok Boży, na który zasłużyliśmy my. Teraz przyjmując Jezusa Chrystusa jako naszego Odkupiciela, mamy pokój i dostęp do Świętego, Sprawiedliwego Boga.
Dlatego, kimkolwiek jesteś drogi przyjacielu, czytając te słowa, wiedz, że dla Ciebie otwarta jest droga do Boga. Dlatego Słowo Boże mówi: „Przystąpmy tedy z ufną odwagą do tronu łaski, abyśmy dostąpili miłosierdzia i znaleźli łaskę ku pomocy w stosownej porze.” (Hebr. 4:16). Każdy z nas potrzebuje miłosierdzia Bożego, czy jest grzesznikiem, czy też wierzącym. Jeśli więc jeszcze nie masz pokoju z Bogiem i nie otrzymałeś odpuszczenia grzechów, to teraz musisz przyjść do Niego i prosić: „Boże, bądź miłościw mnie grzesznemu. " (Łuk. 18:13). Bóg zbawi Cię nie według Twoich zasług, nie przez kościół, nie przez świętych, ale według Swojego miłosierdzia przez Swojego Syna Jezusa Chrystusa. On jest jedynym pośrednikiem między Bogiem a ludźmi. (1Tym. 2:5). A gdy człowiek przystępując do Świętego Boga ukaże, że jego grzechy są „czerwone jak szkarłat” i wyzna że jest grzesznikiem, to staną się one „białe jak wełna” - mówi Pan. (Iz. 1:18). Nie można przebywać w obecności Boga i nie widzieć siebie winnym grzesznikiem. A jeśli grzesznik wyzna swój grzech i upamięta się, to Bóg obiecuje przebaczyć mu i zmiłuje się według Swojej wielkiej miłości.
Jak wiele dane jest nam wspaniałych obietnic w Słowie Bożym o Jego miłosierdziu. Należy tylko wzywać do Pana, a On obiecuje, że nam odpowie. „Gdy Mnie będziecie szukać, znajdziecie Mnie. Gdy Mnie będziecie szukać całym swoim sercem. ” - mówi Pan. (Jer. 29:13). Czy to nie jest miłosierdzie, że sam Bóg zaprasza grzesznika, by przyszedł do Niego? Czytając historię psalmisty Dawida, widzimy jak on zgrzeszył i tym nie mniej o nim powiedziane jest, że był człowiekiem według Bożego serca. Dlaczego? Bo ufał bezgranicznie w miłosierdzie Boże. Dawid mógł powiedzieć: „Błogosławiony Bóg, który nie odrzucił modlitwy mojej, ani odjął miłosierdzia swego ode mnie.” (Ps. 66:20). W swoim Psalmie upamiętania on woła do Boga o miłosierdzie. Pierwsze słowa w jego ustach to: „Zmiłuj się!” „Zmiłuj się nade mną, Boże! według miłosierdzia twego; według wielkich litości twoich zgładź nieprawości moje.” (Ps. 51:3). Dawid pokłada ufność tylko w miłosierdziu Bożym. On znał swojego Boga. Wiedział, że jest On wielce miłościw i że gotów jest przebaczyć każdemu skruszonemu i pokornego serca. Tak, Pan go usłyszał, przywrócił mu radość Swojego zbawienia i utwierdził go, tak że mógł powiedzieć: „Ja zaś jestem jak zielone drzewo oliwne w domu Bożym, zaufałem miłosierdziu Boga na wieki wieków.” (Ps. 52:10).
Jak konieczną rzeczą jest, byśmy zawsze odwoływali się do miłosierdzia Bożego. Dlatego nieprzerwanie wzywajmy do Niego o zmiłowanie. „Spraw abym rano słyszał miłosierdzie twoje, bo w tobie ufam…” (Ps. 143:8). Taka modlitwa jest miła Bogu, gdyż On „nie chowa na wieki gniewu, lecz masz upodobanie w łasce.” (Mich. 7:18). Gdy Biblia mówi o miłosierdziu Bożym, to zawsze podkreśla jego stałość. Przeczytajmy 136 Psalm, a zauważymy, że w każdym wersecie powtarzają się słowa: „Albowiem na wieki miłosierdzie Jego.” To pokazuje nam, że tak jak Bóg jest wieczny, tak i Jego miłosierdzie jest wieczne. Bóg był miłościwy dla naszych rodziców, jest łaskawy dla nas i On będzie miłosierny każdemu, kto pragnie przyjść do Niego.
Dziecko Boże i Tobie Pan daje obietnicę, że Jego miłosierdzie nie odstąpi od Ciebie, ponieważ „ufającego w Panu miłosierdzie ogarnie.” (Ps. 32:10). Każdy z nas może powiedzieć, że dzięki miłosierdziu Bożemu nie jesteśmy pozostawieni samym sobie, gdyż ”Niewyczerpane są objawy łaski Pana, miłosierdzie Jego nie ustaje. Każdego poranku objawia się na nowo… „ (Treny 3:22-23). Świat jest bezpośrednim wynikiem łaski i miłosierdzia Bożego. Grzesznik znajduje się w nieprzyjaźni z Bogiem, ale przyjmując wiarą Jezusa Chrystusa do swojego serca ma pokój z Bogiem. Tylko Bóg może dać pełny pokój w sercu upamiętującemu się grzesznikowi. Chrystus mówi do tych, którzy wiarą w Niego stali się dziećmi Bożymi: „Pokój zostawiam wam, mój pokój daję wam ...” (Jana 14:27).
Przyjacielu, jeśli nie przyjąłeś łaski Bożej, to nie odczułeś Jego miłosierdzia na sobie. Ty nie masz w swoim sercu pokoju Bożego. Dlatego proszę Cię, spójrz z wiarą na Jezusa Chrystusa, spójrz, jak On cierpiał za Ciebie przelewając Swoją drogocenną krew. Wszystko to po to, abyś dostąpił miłosierdzia. Jeśli nie wiesz, jak miłościwy jest Bóg, to nawróć się do Niego dzisiaj. On jest pełen łaski i jak usłyszy Twoją modlitwę, przebaczy i zmiłuje się nad Tobą. Wtedy między Tobą a Bogiem zostanie ustanowiony wieczny pokój. I wtedy wraz z psalmistą Dawidem będziesz mógł zawołać: „miłosierdzie twoje wielkie jest nade mną, Wybawiłeś duszę moją z głębin krainy umarłych.” (Ps. 86:13).
Miłosierdzie Boże należy do Ciebie, od Ciebie wymaga się tylko pełnego oddania się Bogu, wiarą w Pana Jezusa Chrystusa. Chwała Mu na wieki! Amen.
0
komentarze
Posted in MOJE ROZWAŻANIA BIBLIJNE
Szukaj na tym blogu
Followers
Obsługiwane przez usługę Blogger.
