TAK, PRZYJDĘ WKRÓTCE

 Obecnie, jak nigdy wcześniej, wśród wierzących istnieje szczególne zainteresowanie osobą i posługą Ducha Świętego. W kręgach dzieci Bożych coraz częściej i częściej zadawane są pytania o to, kim jest Duch Święty, w czym zawiera się jego posługa i funkcja, zarówno w życiu wierzącego, jak i w życiu Kościoła. I nie należy się temu dziwić, ponieważ żyjemy w czasach działania Ducha Świętego.                                                                                                 Zwróćmy uwagę na to, jak wiele miejsca poświęcone jest Duchowi Świętemu w Piśmie Świętym. Za wyjątkiem 2 i 3 Listu Jana, każda Księga Nowego Testamentu mówi o takiej czy innej formie posługi Ducha Świętego. Następnie spójrzmy, jak w każdej z czterech Ewangelii mówi się o obietnicy i wylaniu Ducha Świętego. Czytając Księgę Dziejów Apostolskich, którą można nazwać Księgą Dziejów Ducha Świętego, a która jest pierwszym rozdziałem historii Kościoła, odkryjemy, jak znaczącą rolę odegrał Duch Święty w Kościele apostolskim.

Drodzy przyjaciele, w żaden sposób nie możemy lekceważyć ani umniejszać roli Ducha Świętego zarówno w życiu każdego dziecka Bożego, jak i w życiu Kościoła Chrystusowego. Niestety trzeba jednak powiedzieć, że wśród wielu wierzących występuje pewne poczucie braku życia i przejawów mocy Bożej, a najczęściej w takich przypadkach okazuje się, że przyczyną jest to, że zaniedbujemy osobę Ducha Świętego lub po prostu nic nie wiemy o jego posłudze i osobie.

Stan duchowy takich wierzących jest podobny do stanu duchowego uczniów w Efezie przed przybyciem do nich apostoła Pawła. Kiedy Paweł przybył do Efezu i spotkał się tam z uczniami, natychmiast odkrył w nich jakiś niedostatek i pierwsze pytanie jakie zadał im, dotyczyło Ducha Świętego: „Czy otrzymaliście Ducha Świętego, kiedy uwierzyliście? ” I co oni mu odpowiedzieli? „Nawet nie słyszeliśmy, że jest Duch Święty. ” (Dzieje 19:2). Słysząc to Paweł, zadaje im drugie pytanie: „Jak więc zostaliście ochrzczeni? „ „A oni rzekli: Chrztem Janowym. „ (Dzieje 19:3). Wtedy Paweł powiedział do nich: „Jan chrzcił chrztem pokuty, mówiąc ludziom, aby uwierzyli w tego, który przyjdzie po nim, to znaczy w Jezusa. A gdy to usłyszeli, zostali ochrzczeni w imię Pana Jezusa… zstąpił na nich Duch Święty i mówili językami, i prorokowali. " (Dzieje 9:4-6).

A to prowadzi nas do pierwszego, wyraźnego stwierdzenia o posłudze Ducha Świętego, które zostało wypowiedziane przez Jana Chrzciciela. Na początku u wszystkich czterech ewangelistów słyszymy głos ostatniego z proroków Starego Testamentu, tj. Jana Chrzciciela, który prorokuje o Duchu Świętym, mówiąc: „Ja chrzciłem was wodą, ale On (tj. Jezus Chrystus) będzie was chrzcił Duchem Świętym. „ (Mar. 1:8).                                     Osobliwością nowej ery, w której teraz żyjemy, a która rozpoczęła się z dnia Pięćdziesiątnicy, jest to, że jest ona przedziałem Ducha Świętego. Nie oznacza to jednak, że Duch Święty był mniej aktywny do dnia Pięćdziesiątnicy. Oczywiście, że nie, On jest Bogiem i dlatego jest wieczny. Jego działania znajdziemy w całym Starym Testamencie, poczynając od stworzenia świata. To nie znaczy, że Jego posługa do dnia Pięćdziesiątnicy była mniej ważna niż obecnie, tj. w czasach Kościoła, ale od dnia Pięćdziesiątnicy Duch Święty przyjął nową rolę. Porównując okres Starego Testamentu z Nowym, Paweł opisuje go w następujący sposób: „Jeśli tedy służba śmierci, wyryta literami na tablicach kamiennych (tj. Prawo Mojżeszowe) taką miała chwałę, że synowie izraelscy nie mogli patrzeć na oblicze Mojżesza z powodu przemijającej wszak jasności oblicza jego, (to mówi o okresie Starego Testamentu). To o ileż bardziej pełne chwały nie miałoby być posługiwanie Ducha? (to mówi nam o okresie Nowego Testamentu). ” (2Kor. 3:7-8).

Prorocy Starego Testamentu prorokowali, że w dniach przyjścia obiecanego Mesjasza Bóg wyleje Ducha Świętego w szczególnej obfitości. Na przykład prorok Izajasz mówił o dniu: „Aż będzie wylany na nas Duch z wysokości. „ (Iz. 32:15). W innym miejscu Pan przez usta tego samego proroka mówi: „Gdyż wyleję wody na spieczoną ziemię i strumienie na suchy ląd; wyleję mojego Ducha na twoje potomstwo i moje błogosławieństwo na twoje latorośle.„ (Iz. 44:3). A jak wyraźnie Pan mówi o początku tej ery Ducha Świętego przez proroka Joela tymi słowami: „A potem wyleję mojego Ducha na wszelkie ciało. „ (Joela 3:1). A Jan Chrzciciel, ostatni z proroków Starego Testamentu, podsumowując wszystkie te proroctwa o Duchu Świętym wskazując na Chrystusa, mówi: „Oto Baranek Boży, który gładzi grzechy świata. Ten chrzci Duchem Świętym. „ (Jana 1:29,33).

Co właściwie chce powiedzieć Jan Chrzciciel? Mówi, że ​​posługa Chrystusa jest dwustronna. Z jednej strony Chrystus coś z nas zdejmuje, z drugiej strony czymś nas obdarza. I chociaż te dwa działania Zbawiciela są określone i oddzielne, są one jednak ze sobą nierozerwalnie związane. On zdejmuje z nas nasz grzech i On nas chrzci, czyli obdarza Duchem Świętym. Te dwa wspaniałe dary naszego Zbawiciela dane są nam niejako w jednym niepodzielnym pakiecie.

Ten dar Boży w jego dwóch aspektach został wyrażony już przez proroków Starego Testamentu, a apostołowie potwierdzają go w Nowym Testamencie. Tak na przykład prorokował Ezechiel, mówiąc słowem Pana: „I pokropię was czystą wodą, i będziecie czyści od wszystkich waszych nieczystości ... Mojego ducha dam do waszego wnętrza i uczynię, że będziecie postępować według moich przykazań. „ (Ezch. 36:25,27). A tak prorokował ostatni z proroków Starego Testamentu - Jan Chrzciciel, który wskazując na Chrystusa mówi: „Oto Baranek Boży, który gładzi grzech świata. Ten chrzci Duchem Świętym. „ A w dniu Pięćdziesiątnicy apostoł Piotr mówi: „Upamiętajcie się i niechaj się każdy z was da ochrzcić w imię Jezusa Chrystusa na odpuszczenie grzechów waszych, a otrzymacie dar Ducha Świętego. „ (Dzieje 2:38).                                                                                                      Tak, oczyszczenie i przebaczenie grzechów jest nierozerwalnie związane z darem Ducha Świętego. Biblijne pojmowanie o zbawieniu jest zawsze nierozerwalnie związane z jednej strony z oczyszczeniem i odpuszczeniem grzechów, a z drugiej strony z obdarzeniem Duchem Świętym. Jak wyraźnie pisze o tym apostoł Paweł w swoim Liście do Tytusa: „Zbawił nas nie dla uczynków sprawiedliwości, które spełniliśmy, lecz dla miłosierdzia swego przez kąpiel odrodzenia oraz odnowienie przez Ducha Świętego. ” (Tyt. 3:5).

Drodzy przyjaciele, gdy dusza pokutuje i wierzy, wtedy Jezus Chrystus nie tylko zdejmuje z niej grzech, ale obdarza ją Duchem Świętym. W tym zawiera się największe błogosławieństwo, jakiego doświadcza każda narodzona na nowo dusza. To i jest powtórne narodzenie. Prawdziwe chrześcijaństwo bez Ducha Świętego jest niemożliwe. Nikt nie może uważać się za prawdziwego chrześcijanina (mam tu na myśli w biblijnym znaczeniu tego słowa), jeśli nie mieszka w nim Duch Święty. Narodzenie na nowo bez Ducha Świętego jest niemożliwe. Co mówi Słowo Boże: „Jeśli kto nie ma Ducha Chrystusowego, ten nie jest Jego. „ (Rzym. 8:9). Tutaj zgodnie z kontekstem wersetu pod Duchem Chrystusowym rozumieć należy nie inaczej, jak tylko Ducha Świętego.                                                              Jednym z powodów, dla których Duch Święty nazywany jest Duchem Chrystusowym, jest to, że został posłany w imię Chrystusa. Jezus powiedział: „Lecz Pocieszyciel, Duch Święty, którego Ojciec pośle w moim imieniu, on nauczy was wszystkiego i przypomni wam wszystko, co wam powiedziałem. „ (Jana 14:26).

Posługa Ducha Świętego uczyni realnym dziecku Bożemu odkupieńcze dzieło Chrystusa. Otóż Duch Święty posłany jest po to, aby dokonać w nas to, co Chrystus uczynił dla nas na krzyżu Golgoty. Człowiek może z pozoru wyglądać pobożnie, wydawać się chrześcijaninem, ale jeśli nie mieszka w nim Duch Święty, to wcale nie jest dzieckiem Bożym.

Rozważając bardziej szczegółowo nad tematem Ducha Świętego i Jego posługi, musimy odpowiedzieć na kilka pytań z tym związanych. Wszyscy doskonale wiemy, że ten temat jest bardzo ważny i że między dziećmi Bożymi jest wiele nieporozumień odnośnie tego tematu, dlatego przyjrzyjmy się bliżej i dowiedzmy się, co mówi o tym Słowo Boże. Chciałbym nadmienić, że nie interesuje mnie w jaki sposób wierzy ten czy inny kościół lub grupa religijna, ale to, co Słowo Boże mówi o Duchu Świętym.

W tym celu zacznę od samego początku, a mianowicie zgodnie ze Słowem Bożym zadając pytanie: kim jest Duch Święty? W tym miejscu chciałbym dodać coś ważnego i na początku może wydawać się to dziwne, a mianowicie, że nie głoszę Ducha Świętego. Ale ktoś powie, jak to tak? Po prostu, nigdzie w Biblii nie jest powiedziane, że należy głosić Ducha Świętego. Tak, musimy głosić o Duchu Świętym w tym sensie, byśmy wiedzieli, co naucza o Nim Słowo Boże i o Jego posłudze.                                                                                                     My powinniśmy głosić Chrystusa, wychwalać Go i przyprowadzać ludzi do Niego, a Duch Święty przywiedzie ich do poznania Jezusa Chrystusa. To jest Jego posługa.                             Nigdzie w Biblii nie znajdziemy ani jednego miejsca w którym Duch Święty wywyższał by siebie, wychwalał siebie. Co Chrystus powiedział o Duchu Świętym: „Lecz gdy przyjdzie On, Duch Prawdy, wprowadzi was we wszelką prawdę. „ (Jana 16:13). To jest wyłączna posługa Ducha Świętego - wprowadzenie nas we wszelką prawdę. A teraz spójrzmy, co Chrystus mówi dalej o Duchu Świętym: „Nie będzie bowiem mówił sam od siebie, ale będzie mówił to, co usłyszy, i oznajmi wam przyszłe rzeczy. On mnie uwielbi, bo weźmie z mojego i wam oznajmi. " (Jana 16:13-14).

Oznacza to, że głównym zadaniem Ducha Świętego jest - wysławiać Jezusa Chrystusa. Dlatego nie będzie uwielbiał siebie, nie będzie zwracał uwagi na siebie, ale na Jezusa Chrystusa. Dlatego stwierdzam, że ten, kto nieustannie mówi i głosi Ducha Świętego zamiast Chrystusa, to taki człowiek, jak by to nie wydawało dziwnym, nie doświadczył działania Ducha Świętego w swoim sercu. Ten, kto jest prowadzony, napełniony, natchniony Duchem Świętym, zawsze będzie miał Chrystusa w centrum, jak w modlitwie, tak w świadectwie, rozmowach, głoszeniu i we wszystkim, co czyni i o czym mówi. Duch Święty zawsze stawia Chrystusa na pierwszym miejscu.

Ale to nie znaczy, że my nie powinniśmy mówić i głosić o Duchu Świętym. Jedną rzeczą jest głoszenie Ducha Świętego, a drugą głoszenie o Nim. Naszym obowiązkiem jest nauczanie o Duchu Świętym, tak jak mówi to Słowo Boże. Tylko w ten sposób możemy poznać Jego posługę. Gdy apostoł Piotr w dniu Pięćdziesiątnicy powiedział: „Upamiętajcie się i niechaj się każdy z was da ochrzcić w imię Jezusa Chrystusa na odpuszczenie grzechów waszych, a otrzymacie dar Ducha Świętego”, to co miał na myśli mówiąc o darze Ducha Świętego? (Dzieje 2:38).

Zanim odpowiem na to pytanie, zadajmy sobie najpierw inne pytanie - czy człowiek może być dzieckiem Bożym bez Ducha Świętego? Na to pytanie odpowiedzieliśmy - oczywiście nie. Człowiek, zgodnie z nauką Ewangelii, nie może narodzić się na nowo bez Ducha Świętego. Dalej, czy można narodzić się na nowo, mieć życie wieczne, być sługą Chrystusowym, bez przebywania w nim Ducha Świętego? Ponownie musimy odpowiedzieć, że nie.                                                                                                                                                Zwracając się do wszystkich wierzących, nie czyniąc żadnych wyjątków, Paweł mówi do wierzących w Koryncie: „Czyż nie wiecie, że wasze ciało jest świątynią Ducha Świętego, który jest w was, a którego macie od Boga, i nie należycie do samych siebie? " (1Kor. 6:19).

Drodzy przyjaciele, kiedy Duch Święty zamieszkuje w nas, On nie jest dawany nam według  jakiejś miary. Nie otrzymujemy jakąś część czy dolę Ducha Świętego podczas nowonarodzenia, a drugą część w większym stopniu przy jakimś innym doświadczeniu. Czy można podzielić Ducha Świętego? W końcu Duch Święty jest Osobą! Jak można Go dzielić! Albo mamy Ducha Świętego, albo Go nie mamy. Jeśli jesteśmy dzieckiem Bożym, to Go mamy, a jeśli nie, to Go nie mamy, jedno z dwóch. Nie można mieć po części Ducha Świętego. Słowo Boże mówi: „bo Bóg daje Ducha bez miary. „ (Jana 3:34). Duch Święty to Osoba tak jak Jezus Chrystus czy Bóg Ojciec. Dlatego nie można Go dzielić, mieć Go mniej lub więcej.

Biorąc pod uwagę fakt, że nauczanie i pojmowanie Ducha Świętego i Jego posługi są tak ważne, uważam za konieczne, by z Bożą pomocą przeprowadzić kilka rozważań na ten temat. Oczywiście nie będę w stanie tematu wyczerpać, tym niemniej jednak będziemy mogli uważnie i dogłębnie zapoznać się z głównymi faktami dotyczącymi Ducha Świętego.

Drogi przyjacielu, jeśli Duch Święty nie przebywa w Tobie, to nie jest dzieckiem Bożym. Ale mówisz – jak ja mogę wiedzieć? W bardzo prosty sposób. Ten, w kim żyje Duch Święty, ma świadectwo Ducha, że ​​jest dzieckiem Bożym. Chrystus powiedział: „Gdy przyjdzie Pocieszyciel, którego ja wam poślę od Ojca, Duch prawdy, który wychodzi od Ojca, on będzie świadczył o mnie. „ (Jana 15:26).                                                                                             Drogi przyjacielu, pewną oznaką tego, że jesteś zbawiony, że narodziłeś się na nowo, że Chrystus jest twoim Odkupicielem, jest to, że Duch Święty świadczy twojemu odrodzonemu duchowi, że tak jest. Jeśli tego nie wiesz, jeśli nie masz tego świadectwa, to przyjdź bez zwłoki do Jezusa Chrystusa, upamiętaj się i uwierz w Niego. Ten sam Duch, który da Ci pewność w Twoim zbawieniu, On wzywa Cię także dzisiaj do Jezusa Chrystusa. W ostatnim rozdziale Biblii czytamy: „A Duch i oblubienica mówią: Przyjdź! A ten, kto słyszy, niech powie: Przyjdź! A ten, kto pragnie, niech przychodzi, a kto chce, niech darmo weźmie wodę żywota. „ (Obj. 22:17). Amen.