TAK, PRZYJDĘ WKRÓTCE

 Ktoś powiedział, że gdyby Bóg dzisiaj zabrał Ducha Świętego będącego pośród nas, to 95% naszej tak zwanej duchowej posługi byłoby kontynuowane dalej i prawie nikt nie zauważyłby jakiejkolwiek różnicy. Ale wydaje mi się, że gdyby wydarzyło się to w czasach apostolskich, że Duch Święty zostałby zabrany spośród nich, to 95% ich posługi zostałoby przerwane.                                                                                                                                                   W wielu środowiskach chrześcijańskich Duch Święty jest zapomniany jako Osoba. Jak wielką tragedią jest zaniedbanie trzeciej Osoby Trójedynego Boga - Ducha Świętego.    Gdyby wielu współczesnym wierzącym zadano pytanie, które apostoł Paweł zadał Efezjanom, gdy przybył do nich: „czy otrzymaliście Ducha Świętego, gdy uwierzyliście?”, to szczerze mówiąc musieliby odpowiedzieć, jak Efezjanie odpowiedzieli Pawłowi: „Nawet nie słyszeliśmy, że jest Duch Święty. ” (Ef. 19:2).                                                                                     To prawda, dziś byłoby błędem powiedzieć, że nie słyszeli o Duchu Świętym, ale nie znają Go osobiście i nie doświadczyli Go w swoim życiu.

Kim jest Duch Święty? W czym zawiera się Jego posługa? Jaki jest Jego stosunek do wierzących i jaka jest Jego dzisiejsza posługa w stosunku do świata? Odpowiedzi na te i wiele innych pytań są dla wielu skryte w swego rodzaju mgle niejasności. I choć może się to wydawać dziwne, ale jak nigdy dotąd, te pytania o Ducha Świętego pojawiają się wśród wierzących można powiedzieć coraz bardziej i częściej. Obecnie we wszystkich częściach naszego globu istnieją pewne ruchy duchowe i w związku z tym ruchami istnieją różne koncepcje i opinie.                                                                                                                                Na przykład niektórzy odnoszą się sceptycznie co do tego duchowego przebudzenia, inni całkowicie je odrzucają, inni aktywnie z nim walczą, przypisując je działaniom złych duchów, podczas gdy inni jednak w tym ruchu duchowym dostrzegają oznaki świeżego wylania Świętego Duchu i przyjmują je z radością.

Co do jednego musimy się zgodzić przyjaciele. Jeśli uczciwie spojrzymy na stan duchowy współczesnego kościoła, to coś, czego potrzebujemy, czego nam brakuje, to jest nic innego jak obecność Ducha Świętego.                                                                                                        Bracia i siostry, sednem tego problemu jest to, że nie wiemy, kim jest Duch Święty? Dlatego mówimy: czegoś nam brakuje, kiedy należałoby powiedzieć, że nie czegoś, ale kogoś brakuje. Większość wierzących nie ma trudności z myśleniem o Bogu Ojcu i Jego Synu - Jezusie Chrystusie jako konkretnych Osobach, ale gdy rzecz dotyczy Ducha Świętego, wtedy pojawiają się trudności. Z jakiegoś powodu nie mogą przedstawiać sobie Ducha Świętego jako konkretną Osobę, którą jest Bóg - Ojciec i Bóg - Syn.

Być może wynika to częściowo z faktu, że Biblia używa alegorycznych i symbolicznych wyrażeń, gdy mówi o Duchu Świętym. Na przykład o Duchu Świętym często mówi się obrazowo jako o ogniu, wietrze, wodzie lub gołębicy, i oczywiście każdy taki symbol przekazuje pewne, ważne i głębokie prawdy o Duchu Świętym.                                                     Weźmy na przykład ogień. Często w Starym Testamencie Bóg pojawiał się w ogniu. Bóg ukazał się Mojżeszowi w płonącym krzaku. Naród swój On prowadził przez pustynię za pośrednictwem słupa ognia, a na Górze Synaj Pan zstąpił na nią w ogniu. (2Moj. 19:18).      W Nowym Testamencie Jan Chrzciciel mówiąc o Chrystusie, powiedział, że „On będzie was chrzcił Duchem Świętym i ogniem. „ (Mat. 3:11). W dniu Pięćdziesiątnicy nad każdym ze 120 ludzi zebranych w domu „Ukazały się rozdzielone języki jakby z ognia, które spoczęły na każdym z nich. „ (Dzieje2:3).                                                                                                   Oczywiście ogień mówi o świętości i mocy Ducha Świętego, a Duch Święty oczyszcza i daje siłę i energię dziecku Bożemu, aby było skutecznym świadkiem Chrystusa.

W Biblii Duch Święty przedstawiany jest również jako „wiatr„ lub „oddech„. Chrystus mówiąc o Duchu Świętym powiedział do Nikodema: „Duch” - Wiatr wieje, gdzie chce, i słyszysz jego głos, ale nie wiesz, skąd przychodzi i dokąd zmierza. „ (Jana 3:8). I znowu w dniu Pięćdziesiątnicy powiedziane jest, że gdy zstąpił Duch Święty ”nagle powstał odgłos z nieba, jakby uderzenie gwałtownego wiatru. „ (Dzieje 2:2).                                                           Co mówi nam wiatr jako symbol Ducha Świętego? Mówi o suwerenności Ducha Świętego, że ma moc czynienia tego, co chce, jak chce i gdzie chce. Tak jak nie możemy powiedzieć wiatrowi, gdzie, jak i kiedy ma wiać, tak nie możemy zmusić Ducha Bożego, aby działał tak, jak my chcemy. On sprawia, co uważa za stosowne, udzielając każdemu z osobna swoich darów, tak, jak chce - jak mówi Słowo Boże. (1Kor. 12:11).

Dalej widzimy, że w Biblii użyta jest woda jako symbol Ducha Świętego. Woda mówi o odradzającej i odnawiającej mocy Ducha Świętego. Chrystus rozmawiając z Samarytanką mówił o wodzie żywej, że „stanie się w niej źródłem wody wytryskującej ku życiu wiecznemu. „ (Jana 4:14). A później, w ostatni dzień święta, stojąc w świątyni, Pan powiedział te cudowne słowa: „Jeśli ktoś pragnie, niech przyjdzie do mnie i pije. Kto wierzy we mnie, jak mówi Pismo, rzeki wody żywej popłyną z jego wnętrza. A to mówił o Duchu, którego mieli otrzymać wierzący w niego. " (Jana 7:37-39).                                                       Kochani, gdy Słowo Boże alegorycznie mówi o Duchu Świętym jako o wodzie, mówi nam, że tak jak życie cielesne jest niemożliwe bez wody, tak życie duchowe, życie wieczne jest niemożliwe bez Ducha Świętego. Te symbole mówią nam tylko o niektórych aspektach Ducha Świętego, o Jego sile, o Jego mocy, o Jego życiu.                                                                 Ale to nie wszystko, co Biblia mówi nam o Duchu Świętym. Te symbole tylko częściowo opisują nam Ducha Świętego i na nie musimy zwracać uwagę, ale jednocześnie nie możemy zapominać, że Słowo Boże mówi więcej o Duchu Świętym. Jeśli nie zwrócimy należytej uwagi na resztę tego, co jest powiedziane w Piśmie Świętym o Duchu Świętym, to będziemy mieli błędne przekonanie o Nim.                                                                                               Dlatego tak ważne jest, aby od samego początku, gdy mówimy o Duchu Świętym, nam był jasny jeden ważny fakt, a mianowicie, że Duch Święty nie jest jakąś nieosobową mocą lub bezosobowym wpływem, ale że jest taką samą Osobą, jak Bóg - Ojciec lub Syn Boży - Jezus Chrystus.

Na przykład, jeśli nasze pojmowanie o Duchu Świętym jest takie, że ​​On jest tylko jakimś rodzajem wpływu lub mocy, wtedy będziemy dążyć do tego, aby mieć coraz więcej tej mocy, a następnie używać jej tak, jak sobie życzymy. A jeśli będziemy mieć właściwy punkt widzenia  o Nim, a mianowicie, że jest On Osobą, to będziemy pragnęli, aby On coraz bardziej i więcej panował nad nami i dysponował nami.                                                               Moi drodzy, to nie my mamy Go używać, ale On musi posługiwać się nami.

Wiemy, że osoba, czy to Bóg, czy człowiek, posiada trzy cechy. Osoba posiada umysł, emocje i wolę. Potrafi myśleć, czuć i ma siłę woli.                                                                      Chciałbym podać tylko niektóre fragmenty Słowa Bożego wskazujące na to, że Duch Święty jest Osobą, która posiada rozum, emocje i wolę. W pierwszym Liście do Koryntian, rozdział 2, Paweł mówi o posłudze Ducha Świętego i tutaj widzimy pierwsze cechy osoby - intelekt. Paweł pisze tutaj, że Bóg objawił nam swoje tajemnice przez Ducha Świętego, „Duch bowiem bada wszystko, nawet głębokości Boga. Bo któż z ludzi wie, kim jest człowiek, prócz ducha ludzkiego, który w nim jest? Tak samo kim jest Bóg, nikt nie poznał, tylko Duch Boży. „ (1Kor. 2:10-11). Jest tutaj jasno powiedziane, że Duch Boży posiada wiedzę. Czy siła lub wpływ może wiedzieć? Oczywiście że nie. Tylko osoba posiadająca zdolność do myślenia, mająca intelekt, może coś wiedzieć.

A co zna Duch Boży? On wie, że żaden człowiek nie może wszystkiego wiedzieć ze względu na swoje ograniczenia, mimo tego że ma intelekt i posiada zdolność myślenia.                        Tak, Duch Boży jest Osobą, On zna wszystko, zna głębokości Boże, wszystko, co jest w Ojcu i wszystko, co jest w Synu, i wiedząc wszystko o Bogu, tylko On może nam Go objawić. A znając głębokości Boga, tylko On może nas nauczyć wszystkiego, co powinniśmy wiedzieć o Bogu. Chrystus powiedział, że On, tj. „Duch Święty, którego Ojciec pośle w moim imieniu, on nauczy nas wszystkiego i przypomni wam wszystko, co wam powiedziałem. " (Jana 14:26). Jeśli Duch Święty może nas nauczyć o Chrystusie i objawić nam Ojca i Syna, to dlatego, że zna głębokości Boga. I On to wszystko zna, ponieważ posiada intelekt. To jest jedna z podstawowych zdolności osoby. Siła, wpływ i energia - tej umiejętności nie mają.

Ale zauważmy dalej, że osoba ma jeszcze jedną podstawową cechę - uczucia. Ma emocje. Werset 30, rozdziału 4 Listu do Efezjan wskazują na ten aspekt osobowości Ducha Świętego. Tu jest powiedziane: „nie zasmucajcie Bożego Ducha Świętego, którym jesteście zapieczętowani na dzień odkupienia. „ Uczucie smutku - to emocje, do których zdolna jest tylko osoba. Zasmucamy Ducha Świętego, gdy grzeszymy przeciwko Niemu.                        Zadajmy pytanie: czy można zasmucić siłę, wpływ lub energię. Możemy zasmucić tylko osobę, która jest zdolna do miłości.                                                                                                     W 12 rozdziale 1 Listu do Koryntian apostoł Paweł poucza o darach duchowych, a w wersecie 11 mówi: „A to wszystko sprawia jeden i ten sam Duch, udzielając każdemu z osobna, jak chce. „ Tutaj apostoł Paweł mówi, że udzielanie darów duchowych jest wynikiem działania zgodnego z wolą Ducha Świętego. Paweł mówi, że Duch Święty udziela i działa zgodnie ze swoją wolą. Tylko osoba może działać zgodnie ze swoją wolą.

Podałem tylko trzy aspekty osoby, które są głównymi i podstawowymi - to intelekt, emocje i wola i wszystkie te trzy cechy znaleźliśmy w Duchu Świętym. Dlatego dochodzimy do wniosku, że Duch Święty nie jest jakimś wpływem, ani mocą emanującą od Boga, lub nawet objawieniem natury Boga, ale Duch Święty jest taką samą Osobą, jak Bóg - Ojciec lub Bóg - Syn. To jest podstawowa prawda i jeśli my jej nie przyswoimy, wtedy nasze rozumienie tego, kim On jest i jaka jest Jego posługa, zawsze okaże się problematyczna.

Chciałbym podkreślić jeszcze jedną podstawową prawdę o Duchu Świętym, a mianowicie - Jego Boskość. Nigdy nie zapominajmy, że Duch Święty jest Bogiem takim jak Bóg Ojciec czy Bóg Syn, dlatego jeśli jest Bogiem, to nie może być mniejszym Bogiem niż Bóg Ojciec czy Bóg Syn. Duch Święty jest wieczny. Jest wszechmocny, wszechwiedzący i wszechobecny, tak jak Bóg Ojciec i Bóg Syn.                                                                                    W Słowie Bożym jest kilka fragmentów wskazujących na wzajemne relacje Ducha Świętego z Bogiem Ojcem i Bogiem Synem. Dlatego czasami Duch Święty nazywany jest Duchem Bożym czy Duchem Chrystusowym. Nie powinniśmy jednak tutaj czynić jakiegoś rodzaju różnicy, jak gdyby mówią one że są różne Duchy Boga. Duch jest jeden, tak jak jeden jest Bóg Ojciec i jeden jest Bóg Syn. Kiedy Chrystus został ochrzczony przez Jana w Jordanie, jest powiedziane: „oto otworzyły się niebiosa, i ujrzał Ducha Bożego, który zstąpił w postaci gołębicy i spoczął na nim. „ (Mat. 3:16). Jest jasne, że Duch Boży oznacza tutaj Ducha Świętego. I oczywiście jest wiele takich miejsc, które można przytoczyć ze Słowa Bożego.

Ale Duch Święty ma również wzajemne relacje z Synem Bożym, z Jezusem Chrystusem. Mówiąc o Duchu Świętym, apostoł Paweł w Liście do Rzymian w rozdziale 8 w wersecie 9 używa zarówno wyrażeń, jak Duch Boży i Duch Chrystusowy w tym samym wersecie. Spójrzmy: „Ale wy nie jesteście w ciele, lecz w Duchu, jeśli tylko Duch Boży mieszka w was. Jeśli zaś kto nie ma Ducha Chrystusowego, ten nie jest jego. „ Nie ma tu różnicy, Duch Boży i Duch Chrystusowy są jednym i tym samym Duchem Świętym.

Ostatnie słowa tego rozważania chciałbym skierować do tych, którzy jeszcze nie doświadczyli przebudzenia, którzy jeszcze nie przyjęli Jezusa Chrystusa jako swojego osobistego Zbawiciela. Mój przyjacielu, zapewne nieraz słyszałeś głos Boga wzywającego Cię, abyś przyszedł do Chrystusa, pokutował i uwierzył w Ewangelię. Ten głos to głos Ducha Świętego. To On Cię wzywał i teraz On Cię wzywa. Dzisiaj możesz rozpoznać Jego głos, ponieważ On zawsze wzywa grzesznika by przyszedł do Chrystusa. Nie do siebie, ale do Jezusa Chrystusa. Jego posługą jest - objawić Ci Chrystusa. To On, Duch Święty, przekonuje grzesznika o jego grzechu. Objawia mu Chrystusa, że ​​tylko w Nim może mieć całkowite przebaczenie wszystkich grzechów i On odkrywa mu fakt, że książę tego świata - szatan jest potępiony, jest pokonany, że krew Jezusa Chrystusa wyzwoliła Cię spod jego mocy. Chwała niech będzie za to Panu.

Mój przyjacielu, nie odrzucaj Jego wezwania. Nie zatwardzaj swego serca i nie zasmucaj Go swoim uporem, pamiętaj, że „nie będzie przebywał Duch mój w człowieku na zawsze. „ - jak mówi Słowo Boże. Nadchodzi koniec Jego napomnień i jak straszne będzie usłyszeć z ust tego samego Ducha Bożego, który wzywał od tak dawna, czule napominając, te straszne słowa - drzwi są zamknięte, czas łaski skończył się raz na zawsze. Słowo Boże mówi: „Dzisiaj, jeśli usłyszycie jego głos, nie zatwardzajcie waszych serc. „ (Hebr. 3:15). Bóg daje gwarancję tylko na dzisiaj. Jutro może być już za późno. Amen.