Nie zasmucajcie Boga swoją niewiarą!
Pewien wierzący brat rozmawiając z człowiekiem szukającym zbawienia, powiedział mu, że musi przyjąć Chrystusa jako swojego osobistego Zbawiciela i wierzyć w obietnice Boże. Ale grzesznik twierdził: „Ja nie mogę wierzyć, nie mogę!” A komu ty nie możesz wierzyć – zapytał go? Dlaczego mówisz: nie mogę wierzyć? Czy nie możesz wierzyć Bogu – mówi brat? On przecież kłamać nie może, prawda? Tak, Bogu mogę wierzyć – potwierdza, ale uważam, że powinienem mieć jakieś szczególne uczucie, zanim zacznę wierzyć. Otóż wielu wierzących przechodzi całe swoje ziemskie życie bez żadnej pewności zbawienia. Niektórzy nawet twierdzą, że człowiek żyjąc na ziemi nie może być pewien zbawienia.
Inni, chociaż nie wątpią, że są teraz zbawieni, nie są jednak przekonani, czy Bóg zachowa ich do końca, czy też nie. Bogu niech będą dzięki, że On nie pozostawił nas w nieświadomości w kwestii naszego zbawienia, ale pragnie, aby każde Jego dziecko miało całkowitą pewność, że ma życie wieczne. Ewangelista Jan ujawnia nam powód, który skłonił go do napisania Ewangelii: „Te zaś są spisane, abyście wierzyli, że Jezus jest Chrystusem, Synem Boga, i abyście wierząc mieli żywot w imieniu jego. ” (Jana 20:31). Później, gdy napisał List do tych, którzy już uwierzyli, powiedział: „To napisałem wam, którzy wierzycie w imię Syna Bożego, abyście wiedzieli, że macie życie wieczne i abyście wierzyli w imię Syna Bożego. ” (1Jana 5:13).
Czy zauważyliście różnicę między dwoma zdaniami? I tak przywilejem każdego dziecka Bożego, bez wyjątku, jest to, że ono wie, że jest zbawione i ma życie wieczne. Zaprzeczanie temu oznaczałoby, że Jan nadaremnie napisał swoje Listy. Byłby to grzech przeciwko Duchowi Świętemu, który jest rzeczywistym autorem Ewangelii.
Opierając się na Biblii i świadectwie samego Boga, nie mamy najmniejszych wątpliwości, że mamy życie wieczne. Ważne jest, aby wiedzieć, co Bóg mówi o naszym zbawieniu, a nie na przykład to, co mówią nam uczucia. Nasze uczucia są zawodne. Zmieniają się jak pogoda. A Słowo Boże jest niezmienne! Jeśli jesteśmy gotowi uwierzyć człowiekowi, że spełni obietnicę, to dlaczego nie możemy zaufać Temu, Który nie może kłamać? „Bóg nie jest człowiekiem, aby nie dotrzymał słowa. Ani synem człowieczym, aby żałował. Czy On powiada, a nie czyni, I mówi, a nie spełnia? ” (4Mojż. 23:19).
Niepodważalne Słowo samego Boga jest podstawą pewności naszego zbawienia. Nie nasze uczucie, nie nasza zdolność rozumienia wszystkich tajemnic tego cudownego zbawienia, ale to, co mówi Bóg. Ludzie szukający zbawienia próbują wzbudzić w sobie uczucie wiary, zamiast polegać całkowicie na pewnej i wiernej obietnicy Boga. Wiele emocji i niepewności wynika z faktu, że ludzie, którzy prawdziwie i szczerze szukają Boga, są zaniepokojeni tą myślą, że muszą być w jakimś szczególnym, podekscytowanym stanie, zanim będą mogli przeżyć nawrócenie. Nie myślcie, że odrzucam uczucia. Nie. One będą we właściwym czasie.
Ale powiedzcie mi: jak mogę się cieszyć radością zbawienia, jeśli nie w pełni zaufałem temu, co Bóg powiedział o moim zbawieniu? My najpierw musimy wierzyć w to, co mówi Słowo Boże, a potem przyjdą uczucia, jak dzień przychodzi po nocy. Zatem w zbawieniu jest pewne miejsce dla uczuć, ale nie przez nie jesteśmy zbawieni. Jakie by nie były uczucia, których doświadczamy, są one tylko następstwem naszej wiary, ale same w sobie nie zbawiają. Dlatego nie polegajmy na uczuciach, ale na Słowie Bożym. Ważne jest to, co mówi Słowo Boże.
Spójrzmy na te słowa: „Kto wierzy w Syna, ma życie wieczne. ” (Jana 3:36). Chrystus powiedział: „Zaprawdę, zaprawdę powiadam wam: Kto słucha mego słowa i wierzy temu, który mnie posłał, ma życie wieczne i nie pójdzie na sąd, ale przeszedł ze śmierci do życia. ” (Jana 5:24). W innym miejscu, w Ewangelii Jana czytamy: „Tym zaś, którzy go przyjęli, dał prawo stać się dziećmi Bożymi, tym, którzy wierzą w imię jego. ” (Jana 1:12).
Wiara jest niemożliwa tam, gdzie nie ma w co wierzyć. Wiara potrzebuje czegoś określonego, w co można wierzyć. Chrystus i to, co On uczynił, jest właśnie tym.
Zatem na podstawie Słowa Bożego mówiącego o tym fakcie możemy bez najmniejszej wątpliwości powiedzieć, że jesteśmy zbawieni. Gdy uwierzymy w to, co powiedział Bóg, Duch Święty zaświadczy naszemu duchowi, że jesteśmy Jego dziećmi.
Spójrzmy na te słowa: „Jeżeli świadectwo ludzkie przyjmujemy, to tym bardziej świadectwo Boże, które jest wiarogodniejsze; a to jest świadectwo Boga, że złożył świadectwo o swoim Synu. A takie jest to świadectwo, że żywot wieczny dał nam Bóg, a żywot ten jest w Synu jego. Kto ma Syna, ma żywot; kto nie ma Syna Bożego, nie ma żywota. To napisałem wam, którzy wierzycie w imię Syna Bożego, abyście wiedzieli, że macie życie wieczne i abyście wierzyli w imię Syna Bożego. ” (1Jana 5:9,11-13).
Mój bracie i siostro, czy masz tą pewność? Jeśli nie, to możesz ją mieć. Bóg chce, żebyś ją miał. Nie zasmucaj Boga swoją niewiarą, ponieważ Twoja niewiara czyni Boga kłamcą, ale wierz w obietnicę Jego, którą nam dał, to jest życie wieczne.
Mówisz: „co mam czynić? Od dawna jestem udręczony z powodu wątpliwości, walcząc z myślami niewiary. Próbowałem już wszystkiego. Ja chcę i staram się wierzyć w Pismo Święte, ale muszę przyznać, że nie mam ani radości zbawienia, ani spokoju duszy. Zatem mój przyjacielu, od tej chwili przestań lamentować, ale otwórz usta i zacznij wielbić i dziękować Panu za swoje zbawienie. „Kto ofiaruje dziękczynienie, czci Mnie…” - mówi Pan. Czy nie nadszedł czas, aby czcić Boga naszą wiarą, dziękczynieniem i wysławianiem naszymi ustami, zamiast obrażać Go naszą niewiarą? Będziemy chwalić i dziękować Bogu za nasze cudowne zbawienie, które mamy w Chrystusie Jezusie!
A jeśli jeszcze nie przyjąłeś Chrystusa jako swojego osobistego Zbawiciela, to przyjdźcie do Niego teraz, a znajdziesz w Nim wszystko, czego szuka Twoja dusza. Niech Pan Ci w tym dopomoże. Amen.
Inni, chociaż nie wątpią, że są teraz zbawieni, nie są jednak przekonani, czy Bóg zachowa ich do końca, czy też nie. Bogu niech będą dzięki, że On nie pozostawił nas w nieświadomości w kwestii naszego zbawienia, ale pragnie, aby każde Jego dziecko miało całkowitą pewność, że ma życie wieczne. Ewangelista Jan ujawnia nam powód, który skłonił go do napisania Ewangelii: „Te zaś są spisane, abyście wierzyli, że Jezus jest Chrystusem, Synem Boga, i abyście wierząc mieli żywot w imieniu jego. ” (Jana 20:31). Później, gdy napisał List do tych, którzy już uwierzyli, powiedział: „To napisałem wam, którzy wierzycie w imię Syna Bożego, abyście wiedzieli, że macie życie wieczne i abyście wierzyli w imię Syna Bożego. ” (1Jana 5:13).
Czy zauważyliście różnicę między dwoma zdaniami? I tak przywilejem każdego dziecka Bożego, bez wyjątku, jest to, że ono wie, że jest zbawione i ma życie wieczne. Zaprzeczanie temu oznaczałoby, że Jan nadaremnie napisał swoje Listy. Byłby to grzech przeciwko Duchowi Świętemu, który jest rzeczywistym autorem Ewangelii.
Opierając się na Biblii i świadectwie samego Boga, nie mamy najmniejszych wątpliwości, że mamy życie wieczne. Ważne jest, aby wiedzieć, co Bóg mówi o naszym zbawieniu, a nie na przykład to, co mówią nam uczucia. Nasze uczucia są zawodne. Zmieniają się jak pogoda. A Słowo Boże jest niezmienne! Jeśli jesteśmy gotowi uwierzyć człowiekowi, że spełni obietnicę, to dlaczego nie możemy zaufać Temu, Który nie może kłamać? „Bóg nie jest człowiekiem, aby nie dotrzymał słowa. Ani synem człowieczym, aby żałował. Czy On powiada, a nie czyni, I mówi, a nie spełnia? ” (4Mojż. 23:19).
Niepodważalne Słowo samego Boga jest podstawą pewności naszego zbawienia. Nie nasze uczucie, nie nasza zdolność rozumienia wszystkich tajemnic tego cudownego zbawienia, ale to, co mówi Bóg. Ludzie szukający zbawienia próbują wzbudzić w sobie uczucie wiary, zamiast polegać całkowicie na pewnej i wiernej obietnicy Boga. Wiele emocji i niepewności wynika z faktu, że ludzie, którzy prawdziwie i szczerze szukają Boga, są zaniepokojeni tą myślą, że muszą być w jakimś szczególnym, podekscytowanym stanie, zanim będą mogli przeżyć nawrócenie. Nie myślcie, że odrzucam uczucia. Nie. One będą we właściwym czasie.
Ale powiedzcie mi: jak mogę się cieszyć radością zbawienia, jeśli nie w pełni zaufałem temu, co Bóg powiedział o moim zbawieniu? My najpierw musimy wierzyć w to, co mówi Słowo Boże, a potem przyjdą uczucia, jak dzień przychodzi po nocy. Zatem w zbawieniu jest pewne miejsce dla uczuć, ale nie przez nie jesteśmy zbawieni. Jakie by nie były uczucia, których doświadczamy, są one tylko następstwem naszej wiary, ale same w sobie nie zbawiają. Dlatego nie polegajmy na uczuciach, ale na Słowie Bożym. Ważne jest to, co mówi Słowo Boże.
Spójrzmy na te słowa: „Kto wierzy w Syna, ma życie wieczne. ” (Jana 3:36). Chrystus powiedział: „Zaprawdę, zaprawdę powiadam wam: Kto słucha mego słowa i wierzy temu, który mnie posłał, ma życie wieczne i nie pójdzie na sąd, ale przeszedł ze śmierci do życia. ” (Jana 5:24). W innym miejscu, w Ewangelii Jana czytamy: „Tym zaś, którzy go przyjęli, dał prawo stać się dziećmi Bożymi, tym, którzy wierzą w imię jego. ” (Jana 1:12).
Wiara jest niemożliwa tam, gdzie nie ma w co wierzyć. Wiara potrzebuje czegoś określonego, w co można wierzyć. Chrystus i to, co On uczynił, jest właśnie tym.
Zatem na podstawie Słowa Bożego mówiącego o tym fakcie możemy bez najmniejszej wątpliwości powiedzieć, że jesteśmy zbawieni. Gdy uwierzymy w to, co powiedział Bóg, Duch Święty zaświadczy naszemu duchowi, że jesteśmy Jego dziećmi.
Spójrzmy na te słowa: „Jeżeli świadectwo ludzkie przyjmujemy, to tym bardziej świadectwo Boże, które jest wiarogodniejsze; a to jest świadectwo Boga, że złożył świadectwo o swoim Synu. A takie jest to świadectwo, że żywot wieczny dał nam Bóg, a żywot ten jest w Synu jego. Kto ma Syna, ma żywot; kto nie ma Syna Bożego, nie ma żywota. To napisałem wam, którzy wierzycie w imię Syna Bożego, abyście wiedzieli, że macie życie wieczne i abyście wierzyli w imię Syna Bożego. ” (1Jana 5:9,11-13).
Mój bracie i siostro, czy masz tą pewność? Jeśli nie, to możesz ją mieć. Bóg chce, żebyś ją miał. Nie zasmucaj Boga swoją niewiarą, ponieważ Twoja niewiara czyni Boga kłamcą, ale wierz w obietnicę Jego, którą nam dał, to jest życie wieczne.
Mówisz: „co mam czynić? Od dawna jestem udręczony z powodu wątpliwości, walcząc z myślami niewiary. Próbowałem już wszystkiego. Ja chcę i staram się wierzyć w Pismo Święte, ale muszę przyznać, że nie mam ani radości zbawienia, ani spokoju duszy. Zatem mój przyjacielu, od tej chwili przestań lamentować, ale otwórz usta i zacznij wielbić i dziękować Panu za swoje zbawienie. „Kto ofiaruje dziękczynienie, czci Mnie…” - mówi Pan. Czy nie nadszedł czas, aby czcić Boga naszą wiarą, dziękczynieniem i wysławianiem naszymi ustami, zamiast obrażać Go naszą niewiarą? Będziemy chwalić i dziękować Bogu za nasze cudowne zbawienie, które mamy w Chrystusie Jezusie!
A jeśli jeszcze nie przyjąłeś Chrystusa jako swojego osobistego Zbawiciela, to przyjdźcie do Niego teraz, a znajdziesz w Nim wszystko, czego szuka Twoja dusza. Niech Pan Ci w tym dopomoże. Amen.
