Jaka powinna być nasza modlitwa?
Aby dowiedzieć się, jaka powinna być nasza modlitwa chciałbym rozważyć dzisiaj jeden z wersetów Pisma Świętego dotyczący uzdrowienia ślepca. ”A Jezus, odezwawszy się, rzekł mu: Co chcesz, abym ci uczynił? A ślepy odrzekł mu: Mistrzu, abym przejrzał.” (Mar. 10:51, Łuk. 15:41). Niewidomy głośno skandował: ” Jezusie, Synu Dawidowy, zmiłuj się nade mną! ” Krzyk dotarł do uszu Pana, On wiedział,czego chce ten człowiek i gotów był zareagować. Ale zanim to uczynił, zapytał: ” Co chcesz, abym ci uczynił? ” Chciał usłyszeć nie tylko ogólną prośbę o litość, ale konkretne i zdecydowanie wyrażone życzenie, jakie miał w tym dniu. Do momentu, gdy nie sformułował swoimi słowami pragnienia, uzdrowienie nie nastąpiło. Dzisiaj też są proszący, którym Pan zadaje to samo pytanie, którzy nie mogą uzyskać niezbędną pomoc, dopóki nie odpowiedzą na to właśnie pytanie.
Nasza modlitwa powinna być wyrazem konkretnej potrzeby, a nie ogólnikowym odwołaniem się do miłosierdzia Boga lub nieokreśloną prośbą o błogosławieństwo. To nie jest tak, że Jego kochające serce nie chce słyszeć naszej prośby. Przeciwnie, Chrystus chce konkretnej modlitwy dla naszego dobra, ponieważ modlitwa uczy nas właściwego zrozumienia naszych własnych potrzeb. Wymaga to czasu, zastanowienia się, refleksji, aby dowiedzieć się co tak naprawdę jest naszą największą potrzebą. Nasze pragnienia mają wypróbowywać nas,abyśmy zrozumieli, czy one są szczere, prawdziwe i zgodne ze Słowem Bożym. Zastanówmy się nad tym, czy rzeczywiście wierzymy, że otrzymamy to, o co prosimy w modlitwie. Po szczerej modlitwie możemy oczekiwać konkretnej odpowiedzi i z pewnością zauważymy kiedy ją otrzymamy.
W większości nasze modlitwy są jednak niezrozumiałe i nic nie znaczące. Niektórzy proszą o łaskę, ale nie troszczą się o to, aby zrozumieć dlaczego rzeczywiście tego chcą. Inni proszą o wybawienie od grzechu, ale nie wymieniają konkretnie jakiego. Jeszcze inni modlą się o Boże błogosławieństwo dla innych - wylanie Ducha Świętego na cały kraj, ale nie określają, gdzie mogliby zauważyć i oczekiwać odpowiedzi. Bóg pyta każdego: Czego ty pragniesz i czego oczekujesz ode Mnie?
Każdy chrześcijanin jest ograniczony w swoich możliwościach, tak więc powinien posiadać swoje własne, realne pole działania. Musi więc zadbać o to, aby jego modlitwy były sprecyzowane. Każdy wierzący przebywa w jakimś otoczeniu: rodziny, przyjaciół, sąsiadów. Jeśli zacząłby modlić się za jednego lub więcej z nich po imieniu, odkryłby swoje osobiste relacje z Bogiem. Kiedy z wiarą będziemy prosić, to otrzymamy odpowiedź na konkretne prośby, nasze modlitwy ziszczą się i okażą się skuteczne. Niewiele modlitw doścignie celu, jeśli w naszym sercu będzie wiele próśb i jednocześnie nie zadamy sobie trudu, by przyjrzeć się, czy każda z nich jest celowa i czy mamy potrzebę uzyskania na nią odpowiedzi.
Skłońmy się przed Panem w modlitwie i zadajmy pytania: Jakie naprawdę są moje pragnienia? Czy jestem gotów przedstawić je Bogu? Czy oczekuję z wiarą uzyskania na nie odpowiedzi? Czy istnieje porozumienie między mną a Bogiem, abym mógł otrzymać odpowiedź? Musimy nauczyć się modlić tak, aby Bóg to dostrzegł, a my byśmy poznali czego rzeczywiście oczekujemy. Pan ostrzega nas przed wielosłówstwem, abyśmy nie upodobnili się do tych, którzy chcąc być wysłuchani rozwlekle modlą się. Często słyszymy pobożne i żarliwe modlitwy w których znajduje się wiele próśb. Bez wątpienia Pan odpowiedziałby na niektóre z nich i zapytał: Czego chcesz?
Ale słowa naszego Nauczyciela uczą nas o wiele więcej. On nie mówi, czego ty życzysz, ale czego pragniesz. Człowiek często pragnie coś bez pełnego uświadomienia, że tego faktycznie chce. Chciałby mieć konkretną rzecz, ale cena jest zbyt wysoka i nie decyduje się wziąć za tą cenę. Chciałby, ale nie chce (pewnie nie zamierzał) ją mieć. Leniwy pragnie być bogatym, ale stanowczego zamiaru by stać się bogatym, już nie ma. Wiele osób chce być zbawionymi, lecz zginą, ponieważ w rzeczywistości nie pragną tego. Stanowcze postanowienia są ważne w całym naszym życiu. Jeśli naprawdę pragnę coś, co jest dostępne, to nie spocznę, zanim nie otrzymam tego.
Gdy Jezus zadaje nam pytanie: Czego chcesz?, zapytuje, czy naszym zamiarem jest otrzymanie tego o co prosimy, niezależnie od tego, jak wielką zapłacimy za to cenę? Jak dużo naszych modlitw – to po prostu są życzenia, wysłane do nieba w krótkim okresie czasu, a potem zapomniane! Jak wiele modlitw mówimy rok po roku z poczucia obowiązku i będąc w dobrym nastroju nie oczekujemy odpowiedzi.
Ktoś mógłby zapytać: czy nie lepiej przedstawić nasze pragnienia Panu, pozostawiając Mu decyzję o tym, co jest najlepsze dla nas, a samemu nie starać się i nie dążyć do tego, czego chcemy? Odpowiedź nasza powinna brzmieć: w żadnym wypadku! Modlitwa pełna wiary, której Jezus nauczał swoich uczniów, to modlitwa nie o swoich życzeniach, ale modlitwa posłuszeństwa, gdy nie możemy wiedzieć woli Bożej. To modlitwa wiary, wskazująca wolę Bożą w jednej z obietnic Słowa, prośba o tę obietnicę do chwili, aż się spełni. W Ewangelii Mateusza (9:28) Chrystus powiedział do niewidomego: „Czy wierzysz, że mogę to uczynić? ” W Ewangelii Marka (10:51) zapytał również: „ Co chcesz, abym ci uczynił? ” W oby przypadkach kończy słowami: „ Według wiary waszej niechaj się wam stanie. ”
Wiara – to rezultat pewności opierającej się na Słowie Bożym, mówiący: muszę to mieć. Prawdziwie wierzyć – to pewnie pragnąć. To pragnienie nie jest sprzeczne z naszą zależnością od Boga i posłuszeństwem wobec Niego. Przeciwnie, ono jest prawdziwym posłuszeństwem, oddającym cześć Bogu. Tylko oddając się całkowicie i pokornie woli Ojca, dziecko Boże otrzymuje od Niego wolność i siłę czynienia, tego co Bóg pragnie. Przyjmując wolę Boga, objawioną przez Słowo i Ducha Świętego, wierzący przyjmuje ją, jako swoją wolę, ponieważ Bóg chce, aby dziecko Boże wykorzystało ją w posłudze Bożej. Staraj się więc poznać wolę Bożą, a wiara urzeczywistni obietnicę „ Proście, a będzie wam dane. ”
