Jak się spowiadać?
Każdy z nas często zadawał to pytanie. Sądząc, że wiadome jest nam cokolwiek z praktyk przyjętych w naszych zborach czy kościołach, chciałbym dla jasności porównać je z Biblią. Wierzę, że to pomoże znaleźć odpowiedź na to pytanie.
Nauczania niektórych kościołów dotyczące spowiedzi, wynikają z ich przywiązania do instytucji kapłaństwa na obraz, który przedstawiony jest w Starym Testamencie. Niektóre twierdzenia są w istocie wkroczeniem w kompetencje Boga. Jak wiemy z historii, kościół biorąc na siebie uprawnienia pośrednika między Bogiem i człowiekiem w odpuszczeniu grzechów szybko doszedł do błędnej praktyki, kiedy każdy grzech miał swoją cenę i ludzkie grzechy stały się źródłem bogactwa kościoła.
A co początkowo reprezentowało sobą kapłaństwo w Izraelu? Według prawa Mojżeszowego, jeśli człowiek popełnił grzech, musiał przyjść do świątyni w Jerozolimie, przynieść zwierzę ofiarne, w obecności kapłana włożyć ręce na głowę ofiary, wyznać swój grzech, a następnie dokonać uboju ofiary na ołtarzu. Następnie kapłan brał krew i dokonywał rytuału oczyszczenia, wskutek czego grzesznik oczyszczał się od grzechu. Szczegółowo o tym mówi Księga Kapłańska 4 rozdziału 1-35 wersetu.
Jak widzimy odpuszczenie grzechów w Starym Testamencie dokonywało się przy pośrednictwie kapłana, który pomagał przenieść grzech w świątyni i oczyścić grzesznika. Baranek ofiarny w tym sakramencie był symbolem odkupienia, dokonanego przez Chrystusa. Kapłan był także symbolem proroczo wskazującym na Jezusa Chrystusa, ale nie jako ofiarę, ale jako Niebiańskiego Najwyższego Kapłana, który oczyszczał od grzechu. (Iz. 53:4-5, Hebr. 7:27).
Co zmieniło się w Nowym Testamencie? Główną postacią jest Jezus Chrystus, który złożył Siebie w ofierze, wszedł do Świątyni Niebiańskiej, aby teraz wstawiać się za nami przed obliczem Boga. (Hebr. 9:24). W związku z tym pośrednictwo ludzkie w celu oczyszczenia od grzechów, (które symbolicznie wskazało na Chrystusa), straciło swój sens i znaczenie, jak również i ofiarowanie zwierząt. Nowy Testament objawia nam wieczne kapłaństwo w osobie Jezusa Chrystusa, znosząc instytucję kapłaństwa przechodniego. Dlatego też w Kościele Nowego Testamentu nie ma kapłana ustanowionego z ludzi.
Oto jakimi darami obdarzył i ustanowił Bóg ludzi w Nowym Testamencie: " I On ustanowił jednych apostołami, drugich prorokami, innych ewangelistami, a innych pasterzami i nauczycielami, aby przygotować świętych do dzieła posługiwania, do budowania ciała Chrystusowego, aż dojdziemy wszyscy do jedności wiary i poznania Syna Bożego, do męskiej doskonałości, i dorośniemy do wymiarów pełni Chrystusowej. " (Ef. 4:11-13).
Jak widzimy, nie ma mowy o kapłaństwie jako pośrednictwie, jak również zadanie służenia w Nowym Testamencie jest inne. Głoszenie Ewangelii, nauczanie, duszpasterstwo, ale nie pośrednictwo między Bogiem i człowiekiem, które właśnie charakteryzowało starotestamentowe kapłaństwo. Kościoły roszczące sobie prawo do roli pośrednika wierzą i nauczają, że one wykonują funkcje duchowe, podobne do tych z świątyni jerozolimskiej, ale nie jest to nauka Nowego Testamentu.
Kościołem Bożym stało się serce człowieka. Jest to Kościół składający się z narodzonych na nowo ludzi. (1Kor. 3:16-17). Naszym kapłanem jest Jezus Chrystus (Hebr. 7:15-17). W związku z tym spowiadać się musimy przed Nim i w Jego obecności. Biblia mówi: " Albowiem jeden jest Bóg, jeden też pośrednik między Bogiem a ludźmi, człowiek Jezus Chrystus." (1Tym. 2:5). Jeśli wierzymy i przyjmujemy Jezusa Chrystusa jako naszego Pana i Najwyższego Kapłana pośredniczącego za nas przed Bogiem, pośrednictwo ludzkie nie jest konieczne.
Inną rzeczą jest obecność kapłana lub brata w charakterze świadka, nauczyciela lub rozjemcy w ludzkich sporach. Ma to zupełnie inne znaczenie. Często właśnie z niewiedzy wynikają nasze fałszywe nadzieje, za którymi stoją zakłamane przekonania, prowadzące następnie do gorzkich rozczarowań. Dlatego zawsze ważne jest, aby zrozumieć, czego my naprawdę potrzebujemy. Jeśli potrzebny jest nam pośrednik między nami a Bogiem, to może być to tylko Jezus Chrystus. (Mat. 11:28) " Pójdźcie do mnie wszyscy, którzy jesteście spracowani i obciążeni, a Ja wam dam ukojenie."
Niosąc swoje brzemię grzechu, powinniśmy starać się spotkać z Nim. Miejscem Jego stałego przebywania jest Kościół składający się z nowonarodzonych i pełnych Ducha Świętego ludzi. On jest związany ze Swoim Kościołem wiecznym przymierzem i jest to Jego obietnica: "...A oto Ja jestem z wami po wszystkie dni, aż do skończenia świata. "(Mat. 28:20). W Słowie Bożym są liczne przykłady, które pokazują jak wyznawano grzech. Jednym z nich jest modlitwa Dawida: " Grzech mój wyznałem Tobie i nie ukryłem mej winy. Rzekłem: Wyznaję nieprawość moją wobec Pana, a Tyś darował winę mego grzechu." (Ps. 32:5).
Aby uwolnić się od brzemion grzechu ważne jest, aby szukając pokoju i przebaczenia pamiętać o tym, co powiedział Jezus: " Jeślibyś więc składał dar swój na ołtarzu i tam wspomniałbyś, iż brat twój ma coś przeciwko tobie, zostaw tam dar swój na ołtarzu, odejdź i najpierw pojednaj się z bratem swoim, a potem przyszedłszy, złóż dar swój. " (Mat. 5:23-24).
Być może z tego powodu Jan Chrzciciel ganił przybywających, gdy przychodzili ochrzcić się: " A gdy ujrzał wielu faryzeuszów i saduceuszów, przychodzących do chrztu, rzekł do nich: Plemię żmijowe, kto was ostrzegł przed przyszłym gniewem? Wydawajcie więc owoc godny upamiętania; "(Mat. 3:7-8).
Grzechy popełnione publicznie są zgorszeniem dla innych i wymagają publicznego wyznania, potępienia i odpuszczenia. Jako przykład może służyć werset z: " Wielu też z tych, którzy uwierzyli, przychodziło, wyznawało i ujawniało uczynki swoje. A niemało z tych, którzy się oddawali czarnoksięstwu, znosiło księgi i paliło je wobec wszystkich i zliczyli ich wartość i ustalili, że wynosiła pięćdziesiąt tysięcy srebrnych drachm". (Dzieje. 19:18-19).
Jeśli dokładnie przeanalizować Nowy Testament to możemy zauważyć, że akt spowiedzi i nawrócenia się do Chrystusa dokonywał się publicznie. Tak więc i obecnie powinien być integralną częścią życia Kościoła. Dlaczego? Ponieważ pełnomocnictwo czynienia w imieniu Chrystusa nie jest dane osobie, ale Kościołowi. Kościół również może okazywać przebaczenie: "Którymkolwiek grzechy odpuścicie, są im odpuszczone, a którym zatrzymacie, są zatrzymane." (Jan. 20:23). Jest to określone: Między Chrystusem a Kościołem, Słowem Bożym. W przypadku wyznającego grzech jest pewnym świadectwem spowiedzi i widocznym potwierdzeniem dla innych ludzi. Przykład: (Dzieje 2:37-38). "A gdy to usłyszeli, byli poruszeni do głębi i rzekli do Piotra i pozostałych apostołów: Co mamy czynić, mężowie bracia? A Piotr do nich: Upamiętajcie się i niechaj się każdy z was da ochrzcić w imię Jezusa Chrystusa na odpuszczenie grzechów waszych, a otrzymacie dar Ducha Świętego. "
W tym przypadku Kościół i jego przedstawiciele służą jako przykład działających w Jego imieniu i zgodnie z Jego słowem.Czasami człowiekowi trudno jest zrozumieć siebie, w takim przypadku potrzebna mu jest duszpasterska pomoc pastora. Ustalenie, co rzeczywiście męczy duszę, określenie jakiej skali jest to grzech i wskazanie miejsca ze Słowa Bożego, które pomoże uwolnić się od grzechu, w tym powinna zawierać się służba duszpasterska. Ale oczyszczenia i uświęcenia dokonuje tylko nasz Najwyższy Kapłan, Jezus Chrystus, poprzez Swoją przelaną na krzyżu krew. On nikogo nie upoważnił, aby to czynił za Niego. Tak więc: rozumiejąc wszystko, pojednani z wszystkimi, których skrzywdziliśmy, którzy doznali cierpień z naszej strony, jeśli to możliwe, ze skruszonym sercem i pełni wiary, pójdźmy do świątyni z modlitwą spowiedzi, jak uczy nas Słowo Boże.
Ten, kto szczerze wyznaje grzech, otrzymuje Bożą obietnicę przebaczenia: (1Jan. 1:9) "Jeśli wyznajemy grzechy swoje, wierny jest Bóg i sprawiedliwy i odpuści nam grzechy, i oczyści nas od wszelkiej nieprawości. " Dlaczego apostoł Paweł nie mówi, że jeśli wyznamy grzechy nasze, to Bóg będąc miłosierny przebaczy nam nasze grzechy? Ponieważ chciał podkreślić, że Bóg jest wierny i sprawiedliwy i Sam zobowiązał się obietnicą przebaczać takim jak my. Jego sprawiedliwość jest gwarancją przebaczenia dla człowieka, który wyzna grzech i przyjdzie ze skruszonym sercem przez wiarę w Chrystusa.
Wszelkie ludzkie działania w tym zakresie, jako pośrednika, to nic innego jak samowola, ubrana w wyimaginowaną godność kapłańską. Wystarczy tylko przyjść do Chrystusa, jak jest napisane w: (Hebr. 10 :19-23). " Mając więc, bracia, ufność, iż przez krew Jezusa mamy wstęp do świątyni drogą nową i żywą, którą otworzył dla nas poprzez zasłonę, to jest przez ciało swoje, oraz kapłana wielkiego nad domem Bożym, wejdźmy na nią ze szczerym sercem, w pełni wiary, oczyszczeni w sercach od złego sumienia i obmyci na ciele wodą czystą; trzymajmy się niewzruszenie nadziei, którą wyznajemy, bo wierny jest Ten, który dał obietnicę; "
Miejsce, gdzie On zawsze przyjmuje to: Kościół Chrystusa: " Albowiem gdzie są dwaj lub trzej zgromadzeni w imię moje, tam jestem pośród nich." (Mat. 18:20). Nie wstydź się publicznie wyznać grzech. Wszystko, co nie zostanie wyznane przed Nim i niezostanie oczyszczone przez Jego krew, pozostanie na dzień Sądu, bo nie ma nic tajemnego, co by nie zostało ujawnione. Historia zna wielu, którzy uzyskali przebaczenie, ponieważ ... wyprali szaty swoje, i wybielili je we krwi Baranka. (Obj. 7:14). Jest miłosierdzie Boże i dla Ciebie, przyjdź do Niego. On Ci pomoże!
Nauczania niektórych kościołów dotyczące spowiedzi, wynikają z ich przywiązania do instytucji kapłaństwa na obraz, który przedstawiony jest w Starym Testamencie. Niektóre twierdzenia są w istocie wkroczeniem w kompetencje Boga. Jak wiemy z historii, kościół biorąc na siebie uprawnienia pośrednika między Bogiem i człowiekiem w odpuszczeniu grzechów szybko doszedł do błędnej praktyki, kiedy każdy grzech miał swoją cenę i ludzkie grzechy stały się źródłem bogactwa kościoła.
A co początkowo reprezentowało sobą kapłaństwo w Izraelu? Według prawa Mojżeszowego, jeśli człowiek popełnił grzech, musiał przyjść do świątyni w Jerozolimie, przynieść zwierzę ofiarne, w obecności kapłana włożyć ręce na głowę ofiary, wyznać swój grzech, a następnie dokonać uboju ofiary na ołtarzu. Następnie kapłan brał krew i dokonywał rytuału oczyszczenia, wskutek czego grzesznik oczyszczał się od grzechu. Szczegółowo o tym mówi Księga Kapłańska 4 rozdziału 1-35 wersetu.
Jak widzimy odpuszczenie grzechów w Starym Testamencie dokonywało się przy pośrednictwie kapłana, który pomagał przenieść grzech w świątyni i oczyścić grzesznika. Baranek ofiarny w tym sakramencie był symbolem odkupienia, dokonanego przez Chrystusa. Kapłan był także symbolem proroczo wskazującym na Jezusa Chrystusa, ale nie jako ofiarę, ale jako Niebiańskiego Najwyższego Kapłana, który oczyszczał od grzechu. (Iz. 53:4-5, Hebr. 7:27).
Co zmieniło się w Nowym Testamencie? Główną postacią jest Jezus Chrystus, który złożył Siebie w ofierze, wszedł do Świątyni Niebiańskiej, aby teraz wstawiać się za nami przed obliczem Boga. (Hebr. 9:24). W związku z tym pośrednictwo ludzkie w celu oczyszczenia od grzechów, (które symbolicznie wskazało na Chrystusa), straciło swój sens i znaczenie, jak również i ofiarowanie zwierząt. Nowy Testament objawia nam wieczne kapłaństwo w osobie Jezusa Chrystusa, znosząc instytucję kapłaństwa przechodniego. Dlatego też w Kościele Nowego Testamentu nie ma kapłana ustanowionego z ludzi.
Oto jakimi darami obdarzył i ustanowił Bóg ludzi w Nowym Testamencie: " I On ustanowił jednych apostołami, drugich prorokami, innych ewangelistami, a innych pasterzami i nauczycielami, aby przygotować świętych do dzieła posługiwania, do budowania ciała Chrystusowego, aż dojdziemy wszyscy do jedności wiary i poznania Syna Bożego, do męskiej doskonałości, i dorośniemy do wymiarów pełni Chrystusowej. " (Ef. 4:11-13).
Jak widzimy, nie ma mowy o kapłaństwie jako pośrednictwie, jak również zadanie służenia w Nowym Testamencie jest inne. Głoszenie Ewangelii, nauczanie, duszpasterstwo, ale nie pośrednictwo między Bogiem i człowiekiem, które właśnie charakteryzowało starotestamentowe kapłaństwo. Kościoły roszczące sobie prawo do roli pośrednika wierzą i nauczają, że one wykonują funkcje duchowe, podobne do tych z świątyni jerozolimskiej, ale nie jest to nauka Nowego Testamentu.
Kościołem Bożym stało się serce człowieka. Jest to Kościół składający się z narodzonych na nowo ludzi. (1Kor. 3:16-17). Naszym kapłanem jest Jezus Chrystus (Hebr. 7:15-17). W związku z tym spowiadać się musimy przed Nim i w Jego obecności. Biblia mówi: " Albowiem jeden jest Bóg, jeden też pośrednik między Bogiem a ludźmi, człowiek Jezus Chrystus." (1Tym. 2:5). Jeśli wierzymy i przyjmujemy Jezusa Chrystusa jako naszego Pana i Najwyższego Kapłana pośredniczącego za nas przed Bogiem, pośrednictwo ludzkie nie jest konieczne.
Inną rzeczą jest obecność kapłana lub brata w charakterze świadka, nauczyciela lub rozjemcy w ludzkich sporach. Ma to zupełnie inne znaczenie. Często właśnie z niewiedzy wynikają nasze fałszywe nadzieje, za którymi stoją zakłamane przekonania, prowadzące następnie do gorzkich rozczarowań. Dlatego zawsze ważne jest, aby zrozumieć, czego my naprawdę potrzebujemy. Jeśli potrzebny jest nam pośrednik między nami a Bogiem, to może być to tylko Jezus Chrystus. (Mat. 11:28) " Pójdźcie do mnie wszyscy, którzy jesteście spracowani i obciążeni, a Ja wam dam ukojenie."
Niosąc swoje brzemię grzechu, powinniśmy starać się spotkać z Nim. Miejscem Jego stałego przebywania jest Kościół składający się z nowonarodzonych i pełnych Ducha Świętego ludzi. On jest związany ze Swoim Kościołem wiecznym przymierzem i jest to Jego obietnica: "...A oto Ja jestem z wami po wszystkie dni, aż do skończenia świata. "(Mat. 28:20). W Słowie Bożym są liczne przykłady, które pokazują jak wyznawano grzech. Jednym z nich jest modlitwa Dawida: " Grzech mój wyznałem Tobie i nie ukryłem mej winy. Rzekłem: Wyznaję nieprawość moją wobec Pana, a Tyś darował winę mego grzechu." (Ps. 32:5).
Aby uwolnić się od brzemion grzechu ważne jest, aby szukając pokoju i przebaczenia pamiętać o tym, co powiedział Jezus: " Jeślibyś więc składał dar swój na ołtarzu i tam wspomniałbyś, iż brat twój ma coś przeciwko tobie, zostaw tam dar swój na ołtarzu, odejdź i najpierw pojednaj się z bratem swoim, a potem przyszedłszy, złóż dar swój. " (Mat. 5:23-24).
Być może z tego powodu Jan Chrzciciel ganił przybywających, gdy przychodzili ochrzcić się: " A gdy ujrzał wielu faryzeuszów i saduceuszów, przychodzących do chrztu, rzekł do nich: Plemię żmijowe, kto was ostrzegł przed przyszłym gniewem? Wydawajcie więc owoc godny upamiętania; "(Mat. 3:7-8).
Grzechy popełnione publicznie są zgorszeniem dla innych i wymagają publicznego wyznania, potępienia i odpuszczenia. Jako przykład może służyć werset z: " Wielu też z tych, którzy uwierzyli, przychodziło, wyznawało i ujawniało uczynki swoje. A niemało z tych, którzy się oddawali czarnoksięstwu, znosiło księgi i paliło je wobec wszystkich i zliczyli ich wartość i ustalili, że wynosiła pięćdziesiąt tysięcy srebrnych drachm". (Dzieje. 19:18-19).
Jeśli dokładnie przeanalizować Nowy Testament to możemy zauważyć, że akt spowiedzi i nawrócenia się do Chrystusa dokonywał się publicznie. Tak więc i obecnie powinien być integralną częścią życia Kościoła. Dlaczego? Ponieważ pełnomocnictwo czynienia w imieniu Chrystusa nie jest dane osobie, ale Kościołowi. Kościół również może okazywać przebaczenie: "Którymkolwiek grzechy odpuścicie, są im odpuszczone, a którym zatrzymacie, są zatrzymane." (Jan. 20:23). Jest to określone: Między Chrystusem a Kościołem, Słowem Bożym. W przypadku wyznającego grzech jest pewnym świadectwem spowiedzi i widocznym potwierdzeniem dla innych ludzi. Przykład: (Dzieje 2:37-38). "A gdy to usłyszeli, byli poruszeni do głębi i rzekli do Piotra i pozostałych apostołów: Co mamy czynić, mężowie bracia? A Piotr do nich: Upamiętajcie się i niechaj się każdy z was da ochrzcić w imię Jezusa Chrystusa na odpuszczenie grzechów waszych, a otrzymacie dar Ducha Świętego. "
W tym przypadku Kościół i jego przedstawiciele służą jako przykład działających w Jego imieniu i zgodnie z Jego słowem.Czasami człowiekowi trudno jest zrozumieć siebie, w takim przypadku potrzebna mu jest duszpasterska pomoc pastora. Ustalenie, co rzeczywiście męczy duszę, określenie jakiej skali jest to grzech i wskazanie miejsca ze Słowa Bożego, które pomoże uwolnić się od grzechu, w tym powinna zawierać się służba duszpasterska. Ale oczyszczenia i uświęcenia dokonuje tylko nasz Najwyższy Kapłan, Jezus Chrystus, poprzez Swoją przelaną na krzyżu krew. On nikogo nie upoważnił, aby to czynił za Niego. Tak więc: rozumiejąc wszystko, pojednani z wszystkimi, których skrzywdziliśmy, którzy doznali cierpień z naszej strony, jeśli to możliwe, ze skruszonym sercem i pełni wiary, pójdźmy do świątyni z modlitwą spowiedzi, jak uczy nas Słowo Boże.
Ten, kto szczerze wyznaje grzech, otrzymuje Bożą obietnicę przebaczenia: (1Jan. 1:9) "Jeśli wyznajemy grzechy swoje, wierny jest Bóg i sprawiedliwy i odpuści nam grzechy, i oczyści nas od wszelkiej nieprawości. " Dlaczego apostoł Paweł nie mówi, że jeśli wyznamy grzechy nasze, to Bóg będąc miłosierny przebaczy nam nasze grzechy? Ponieważ chciał podkreślić, że Bóg jest wierny i sprawiedliwy i Sam zobowiązał się obietnicą przebaczać takim jak my. Jego sprawiedliwość jest gwarancją przebaczenia dla człowieka, który wyzna grzech i przyjdzie ze skruszonym sercem przez wiarę w Chrystusa.
Wszelkie ludzkie działania w tym zakresie, jako pośrednika, to nic innego jak samowola, ubrana w wyimaginowaną godność kapłańską. Wystarczy tylko przyjść do Chrystusa, jak jest napisane w: (Hebr. 10 :19-23). " Mając więc, bracia, ufność, iż przez krew Jezusa mamy wstęp do świątyni drogą nową i żywą, którą otworzył dla nas poprzez zasłonę, to jest przez ciało swoje, oraz kapłana wielkiego nad domem Bożym, wejdźmy na nią ze szczerym sercem, w pełni wiary, oczyszczeni w sercach od złego sumienia i obmyci na ciele wodą czystą; trzymajmy się niewzruszenie nadziei, którą wyznajemy, bo wierny jest Ten, który dał obietnicę; "
Miejsce, gdzie On zawsze przyjmuje to: Kościół Chrystusa: " Albowiem gdzie są dwaj lub trzej zgromadzeni w imię moje, tam jestem pośród nich." (Mat. 18:20). Nie wstydź się publicznie wyznać grzech. Wszystko, co nie zostanie wyznane przed Nim i niezostanie oczyszczone przez Jego krew, pozostanie na dzień Sądu, bo nie ma nic tajemnego, co by nie zostało ujawnione. Historia zna wielu, którzy uzyskali przebaczenie, ponieważ ... wyprali szaty swoje, i wybielili je we krwi Baranka. (Obj. 7:14). Jest miłosierdzie Boże i dla Ciebie, przyjdź do Niego. On Ci pomoże!
