TAK, PRZYJDĘ WKRÓTCE

 Tekstem mojego rozważania będą słowa z 1 Księgi Samuela, rozdziału 7, werset 12. Mówią one tak: „Wtedy Samuel wziął kamień, ustawił go między Mispą a Szen i nazwał go Ebenezer, mówiąc: Aż dotąd pomagał nam Pan. ”

Patrząc wstecz na miniony rok, mam nadzieję, że jest wielu tych, którzy całym sercem mogą powiedzieć wraz z Samuelem, gdy on ustawił kamień w Mispie: „Aż dotąd pomagał nam Pan. ” Prawdziwie przeżywając te wszystkie błogosławieństwa, których doświadczyliśmy, możemy z wdzięcznością postawić nasz kamień Ebenezer i zawołać, jak Samuel. Minął już kolejny rok i wkraczamy w nieznany rok 2024. Nie wiemy, co nas czeka, wie o tym tylko Pan.

Ale drodzy bracia i siostry, chociaż nie wiemy, co nas czeka, niemniej jednak ten rok może stać się dla nas najlepszym rokiem w naszym życiu. Jestem całkowicie przekonany i głęboko wierzę, że jeśli Pan zwleka jeszcze rok ze Swoim przyjściem, a my go przeżyjemy, to za rok dzięki łasce Bożej będziemy mogli powiedzieć: Aż dotąd pomagał nam Pan. Zanim jednak pomyślimy o przyszłości, o dniu jutrzejszym, dobrze zrobimy, jeśli spojrzymy wstecz i przypomnimy sobie nasze przeszłe dni. Patrząc na miniony rok możemy dojrzeć wiele błędów, grzechów i niepowodzeń. I dzisiaj, stojąc na rozdrożu nowych oczekiwań, myślę, że każdy z nas szczerze pragnie, aby w nadchodzącym roku było mniej błędów, mniej grzechów i mniej duchowych porażek. Jutro każdy z nas rozpocznie nową stronę w swoim „pamiętniku„ i jeśli Bóg pozwoli, aby to, co w nim będzie zapisane, było bardziej godne naszego Pana i Zbawiciela, niż było to w roku zeszłym.

Ale ktoś zapyta: jak i od czego zacząć? Tak, to naprawdę ważne pytanie, na które musimy znaleźć właściwą odpowiedź. Być może boimy się przeszłych niepowodzeń i uważamy, że z pewnością powtórzą się one w przyszłości. Nie przyjaciele, nie musi tak być. Jeśli nam trudno sobie wyobrazić zwycięstwo po tylu porażkach, to już teraz, nie czekając na jutro, powinniśmy założyć dobry i solidny fundament zapewniający nam pełny sukces w nadchodzącym roku. A posłuży temu dobremu dziełu i pomoże w poszukiwaniu właściwej odpowiedzi ten tekst ze Starego Testamentu: „Wtedy Samuel wziął kamień, ustawił go między Mispą a Szen i nazwał go Ebenezer, mówiąc: Aż dotąd pomagał nam Pan. ”

Przypomnijmy sobie, co wydarzyło się tam ponad 2000 lat temu, bo w zasadzie to, co wydarzyło się tam, w Mispie, może wydarzyć się i teraz. Dałby Bóg, aby to powtórzyło się w życiu wielu współczesnych ludzi. Po mrocznym okresie 20 lat, podczas których Izrael dotkliwie cierpiał od Filistyńczyków, ze względu na swój opłakany stan oni zaczęli tęsknić za Bogiem. Ich stan duchowy był bardzo żałosny. Słowo Pana było słyszane rzadko, a wizje były nieczęste. Tak Słowo Boże opisuje te czasy. Był to okres ciemności i braku prawdy, 20 lat duchowej suszy, 20 lat bez Bożej obecności. O, co za ciemność, co za smutek, co za udręka.

Oto po tak długim braku Bożego błogosławieństwa czytamy te wymowne słowa w 1 Księdze Samuela w rozdziale 7, wersecie 2: „cały dom Izraela żałował i nawrócił się do Pana. ” Jak cudownie, że przez cały ten czas duchowego upadku ludu, Bóg miał swojego człowieka, przez Siebie namaszczonego, duchowego przywódcę - Samuela, którego w milczeniu przygotowywał właśnie na ten czas, gdy Jego wiarołomny lud nawróci się do Niego. A gdy Izrael zaczął opłakiwać swój stan i wołać do Pana, Pan posłał do nich Samuela, który wskazał im drogę powrotną do Boga. I tutaj, w Mispie, nastąpiła bezpośrednia interwencja Boga, potęga Filistyńczyków została złamana i Izrael został uwolniony spod jarzma wroga i znów zaczął żyć bezpiecznie. Po cudownym zwycięstwie, jakie Bóg dał swemu ludowi w Mispie, Samuel ustawił kamień na znak zwycięstwa i nazwał go Ebenezer, mówiąc: Aż dotąd pomagał nam Pan.

Drodzy bracia i siostry, wydaje mi się, że my także stoimy lub jesteśmy dzisiaj w Mispie. Kościół Chrystusowy przeszedł przez lata trudnych prób, doświadczaliśmy jednej porażki za drugą. Wróg ciemiężył lud Boży, bardzo go uciskał i prześladował, a dzieło Boże bardzo ucierpiało. Ktoś zapyta: co powinniśmy zrobić? Przyjdźmy do Pana z całym naszym ciężarem i ze wszystkim, co nas dręczy, a On nas nie odrzuci. Mamy tego samego Boga, który wybawił Izrael. On jest gotów zagrzmieć potężnym grzmotem na naszych wrogów i rozproszyć ich na wszystkie strony, ale my musimy uczynić to samo, co lud Izraela zrobił w owych czasach. Warunki Bożego błogosławieństwa i Jego interwencji w naszej sytuacji są nam podane w naszym tekście. Gdy pójdziemy za ich przykładem Mispa stanie się dla nas tym, czym stała się dla Izraela.

Przede wszystkim widzę, że Mispa najpierw stała się miejscem upamiętania się i nawrócenia ludu Bożego. Po czym, stała się miejscem modlitwy. Ponadto Mispa była miejscem składania ofiar Bogu. Następnie stała się miejscem zwycięstwa, a na koniec miejscem dziękczynienia i wielbienia Boga.

Pierwszą rzeczą, którą tu widzimy, jest to, że ludzie uczynili Mispę miejscem pokuty. Co skłoniło ich do szukania Boga i wyznania swoich grzechów. Tam, w tym miejscu, 20 lat wcześniej walczyli z Filistyńczykami i byli pewni zwycięstwa, ale niestety doznali całkowitej porażki. Przypomnijmy to wydarzenie: gdy Skrzynia Przymierza została przyniesiona do obozu, cały lud radował się, myśląc, że Skrzynia wybawi ich z rąk wrogów? „Cały Izrael podniósł ogromny krzyk, aż ziemia zadrżała. ” (1Sam. 4:5). Filistyńczycy przestraszyli się, mówiąc, że „przybył ich Bóg do obozu. ” (1Sam. 4:7). Ale gdy Filistyńczycy natarli, Izrael został pobity. Była to bardzo wielka klęska, gdyż z Izraela padło trzydzieści tysięcy pieszych. Bez pokuty, bez wyznania grzechu i bałwochwalstwa, mieli nadzieję, że Skrzynia Przymierza ich wybawi, jakby w niej była jakaś cudowna moc. Było to nic innego, jak bałwochwalstwo. Ich wiara nie była w Bogu, ale nadzieję pokładali w Skrzyni. Drodzy przyjaciele, dopóki oni skrywali grzech w swoim sercu, żadna Skrzynia im nie pomogła. Bóg przede wszystkim oczekiwał od Swego ludu szczerej, płynącej z serca pokuty.

Spójrzmy, co stało się 20 lat później, po tak długim czasie braku błogosławieństw Bożych. Naród nie pokłada już nadziei w Skrzyni, lecz nawrócił się do Boga, a Pan posyła im Swojego Sługę, który mówi im całą prawdę. „Jeżeli chcecie z całego serca nawrócić się do Pana, usuńcie obcych bogów spośród siebie oraz Asztarty i zwróćcie wasze serca do Pana, i służcie wyłącznie jemu, a wybawi was z ręki Filistyńczyków. ” Zaraz po tym czytamy: „I usunęli synowie izraelscy Baalów i Asztarty, i służyli wyłącznie Panu. ” (1Sam. 7:3-4). Tak, pierwszym krokiem do przebudzenia jest porzucenie grzechu, co i jest upamiętaniem. Gdy poczuli biedę i zostali pozbawieni wszelkiej pociechy, zaczęli szukać oblicza Boga. „Wspomnij więc, z jakiej wyżyny spadłeś i upamiętaj się, i spełniaj uczynki takie, jak pierwej; a jeżeli nie, to przyjdę do ciebie i ruszę świecznik twój z jego miejsca, jeśli się nie upamiętasz. ” - mówi Pan. (Obj. 2:5).

Drodzy przyjaciele, wchodząc w ten nowy rok, stańmy pokornie przed Panem i wyznajmy Mu swoje grzechy, zwróćmy się do Niego całym swoim sercem i postąpmy tak, jak postąpił lud Izraela. Oni zaczęli służyć Panu. Gdy będziemy szukać Boga w ten sposób, szczerze i w pokorze upamiętamy się przed Nim, wtedy Bóg będzie walczył za nas, a nasi wrogowie zostaną pokonani. Gdy w naszych sercach jest bojaźń przed Bogiem, wtedy Bóg nawiedzi swoim strachem naszych wrogów. O, biegnijmy w ramiona Pana, który czeka i okaże nam miłosierdzie. On przyjmie nas, przebaczy i zwycięstwo z pewnością nadejdzie, gdyż upamiętanie jest wstępnym warunkiem zwycięstwa. Bez pokuty żadna Skrzynia nie przyniesie nam żadnego pożytku, gdyż Bóg nie może błogosławić tam, gdzie skrywa się grzech.

Zauważmy teraz, że gdy tylko lud Izraela usunął bożki i upamiętał się, Samuel zwołał całe zgromadzenie. A dlaczego zwołał lud? Na modlitwę. „Samuel rzekł: Zgromadźcie całego Izraela w Mispie, a ja modlić się będę za was do Pana. I zgromadzili się w Mispie, czerpali wodę i wylewali ją przed Panem, i pościli w tym dniu, i mówili tam: Zgrzeszyliśmy przeciwko Panu. ” (1Sam. 7:5). Było to spotkanie miłe Bogu, zwołane na modlitwę, post i wyznanie grzechów.

Uwierzcie mi, gdy dzieci Boże zaczną się tak modlić, wroga ogarnie strach. Nie należy jednak zapominać, że przebudzenie to czas wielkiego niebezpieczeństwa. Nic tak nie irytuje diabła, jak upamiętanie wierzących i modlitwa, która towarzyszy takiej pokucie. Gdy tylko lud zaczął się modlić, Filistyni powstali i ruszyli przeciwko Izraelowi.                                          Mój przebudzony przyjacielu, czy pragniesz Bożego wybawienia? Zatem bądź pewny, że Twoje przebudzenie obudzi także wroga. On niczym ryczący lew wystąpi przeciwko Tobie, aby zniszczyć w Tobie rozpoczęte dzieło Boże. Wróg jest tuż tuż, aby sprawić, że upadniesz. Gdy znajdziesz się w niebezpieczeństwie, pokładaj nadzieję nie w Skrzyni, ale teraz Twoja wiara i nadzieja powinny być w Bogu. Dlatego w obliczu skrajnego niebezpieczeństwa polegaj na modlitwie. Tam znajdziesz  moc, przed którą diabeł kuli się ze strachu. Modlitwa jest naszą najpotężniejszą bronią. Modlitwa poruszy rękę, która rządzi wszechświatem. Kto umie się modlić, ten zwycięża w Bogu. Jest to ustanowiona przez Boga metoda pokonania wroga. „Wzywaj mnie w dniu niedoli, Wybawię cię, a ty mnie uwielbisz! ” (Ps. 50:15).

Drodzy przyjaciele, dlaczego nie rozpocząć tego nowego roku modlitwą, wzmożoną modlitwą. Ile niepotrzebnych porażek doznaliśmy od wroga po prostu dlatego, że nie modliliśmy się. Niech nasze przeszłe niepowodzenia będą powodem do modlitwy. Niech nasza modlitwa podwoi się zarówno w wierze, jak i intensywności. „I rzekli synowie izraelscy do Samuela: Nie przestań wołać za nami do Pana, Boga naszego, aby nas wybawił z rąk Filistyńczyków. ” (1Sam. 7:8). Tak więc stojąc na naszej Mispie i patrząc wstecz na miniony rok, wspominając nasze porażki, nie zapominajmy, że ich przyczyną był grzech. Teraz pokutując, zwróćmy się całym sercem do naszego Pana, a On zagrzmi wielkim grzmotem nad naszymi wrogami.

Ale drodzy przyjaciele zauważcie, że Mispa była nie tylko miejscem upamiętania i modlitwy, ale także miejscem ofiarowania. „Wziął tedy Samuel jedno jagnię ssące i złożył je Panu na ofiarę całopalną, i wołał Samuel za Izraelem do Pana, a Pan wysłuchał go. ” (1Sam. 7:9). Czy możecie sobie to wyobrazić? Ludzie zebrali się na tym miejscu pokuty, modlitwy i postu, a gdy Filistyni usłyszeli o tym, zwrócili się przeciwko nim i powiedziane jest, że „synowie izraelscy zlękli się Filistyńczyków. " Nic dziwnego. Wtedy wziął Samuel jagnię, złożył je na ołtarzu jako ofiarę całopalną Panu, i wołał do Pana. I Bóg wysłuchał go i odpowiedział. „Pan zagrzmiał donośnie nad Filistyńczykami i wzbudził wśród nich popłoch, i zostali pobici przez Izraela. " (1Sam. 7:10). Zauważmy, że odpowiedź przyszła dopiero po złożeniu krwawej ofiary z jagnięcia. Zwycięstwo przyszło tylko przez śmierć baranka, przez przelanie krwi. Gdy tylko krew wylała się na ołtarz i ogień pochłonął ofiarę, z nieba przyszło zwycięstwo. Bóg zesłał błogosławieństwo na swój lud i zadał śmiertelny cios jego wrogom.

Drogi przyjacielu, jeśli Bóg da zwycięstwo, jeśli Ci błogosławi, uczyni to tylko według zasług Swego Syna, Baranka Bożego, który przelał Swoją świętą, drogocenną krew na krzyżu Golgoty. Jeśli szukasz przebaczenia grzechów, to tylko jedynie dzięki zasługom Chrystusa Zbawiciela. „Oto Baranek Boży, który gładzi grzech świata. " (Jana 1:29). Jeśli zgrzeszyłeś, tylko krew Jezusa Chrystusa może Cię oczyścić. Niezależnie od tego, czy wróg Cię prześladuje, czy oskarża Cię o grzechy przeszłości, wiedz, że krwią Baranka pokonasz tego starodawnego węża, oskarżyciela Twoich braci. Zwycięstwo w nowym roku jest możliwe jedynie dzięki naszemu Zbawicielowi. Dlatego na progu nowego roku zjednoczmy się w słowach aniołów: „Godzien jest ten Baranek zabity wziąć moc i bogactwo, i mądrość, i siłę, i cześć, i chwałę, i błogosławieństwo na wieki wieków. ” (Obj. 5:12). Siła naszego upamiętnia, siła naszej modlitwy jest możliwa tylko dzięki krzyżowi Zbawiciela.

„A oni zwyciężyli go (diabła) przez krew Baranka. " (Obj. 12:11). Niech to będzie przyjaciele nasze noworoczne motto. Idźmy naprzód w mocy Baranka, a On poprowadzi nas do wspaniałego zwycięstwa. Wtedy Mispa stanie się miejscem naszego zwycięstwa. „A gdy Samuel złożył ofiarę całopalną, Filistyńczycy ruszyli, aby walczyć z Izraelem, ale Pan zagrzmiał tego dnia nad nimi wielkim grzmotem i sprowadził na nich strach, i zostali pobici przed Izraelem. "

Mówi się nam, że dni cudów minęły i że w naszych czasach nie możemy spodziewać się zjawisk nadprzyrodzonych. To nic innego jak kłamstwo diabła. Nie wierzcie mu. Bóg jest nadal gotów dokonać cud dla Swojego ludu dzisiaj, ponieważ Jezus Chrystus jest ten sam wczoraj, dziś i na wieki. On nie zmienił się. Tak, grzech nas ogłupił i przytłoczył, Bóg się jednak nie zmienił, jest dziś gotów walczyć za nas, jeśli usuniemy grzech z naszego serca.

A dalej czytamy: „A Izraelici wyruszyli z Mispy, gonili Filistynów i bili ich aż pod Bet-Kar. (co znaczy - dom Baranka). ” (1Sam. 7:11). Po złożeniu ofiary z baranka Izraelici rozpoczęli bitwę z Filistynami i pobili ich aż do „domu Baranka.„

I na koniec zauważmy, że Mispa stała się miejscem wdzięczności i wielbienia Boga. Rozpoczęło się od upamiętania, a zakończyło świętowaniem i oddawaniem chwały Bogu. „Wtedy Samuel wziął kamień, ustawił go między Mispą a Szen i nazwał go Ebenezer, mówiąc: Aż dotąd pomagał nam Pan. ” Dwadzieścia lat wcześniej było to miejsce całkowitej porażki i upokorzenia, a teraz było to miejsce zwycięstwa i uwielbienia. Przez dwadzieścia lat oni chodzili w ciemności bez obecności Boga i, co dziwne, ten ich żałosny stan posłużył im na korzyść. Klęska doprowadziła ich do zwycięstwa, gdy oni niczym syn marnotrawny powiedzieli: powstańmy, idźmy do Ojca naszego.

Uczyń to samo przyjacielu, a twój Pan poprowadzi Cię do całkowitego zwycięstwa przez swoją przelaną krew. Wtedy i Ty zaśpiewasz pieśń uwielbienia, wdzięczności i chwały Barankowi Bożemu, który dał nam zwycięstwo.

Drodzy przyjaciele, ten rok może być najlepszym rokiem w waszym życiu, jeśli dzisiaj otworzycie drzwi swojego serca i wpuścicie tego wspaniałego niebiańskiego gościa. On da wam przebaczenie, radość, pokój i życie wieczne. Niech Pan błogosławi Wam w tym roku. Amen.