My wierzymy, że przez łaskę Pana Jezusa Chrystusa będziemy zbawieni.
Spójrzmy jak wiele było soborów, kongresów i zjazdów w ciągu ostatnich 2000 lat istnienia Kościoła. Podejmowane były wszelkiego rodzaju decyzje i różne uchwały. Czy były one wszystkie właściwe, czy też nie, nie o tym dzisiaj chciałbym rozważać. W tym rozważaniu chciałbym zwrócić uwagę na jedno takie zgromadzenie Kościoła apostolskiego, które według jego znaczenia można uznać za najważniejsze. Mam na myśli sobór w Jerozolimie bezpośrednio po pierwszej podróży misyjnej apostołów Pawła i Barnaby.
W wyniku zwiastowania dobrej nowiny przez Pawła i Barnabę podczas tej pierwszej podróży misyjnej, wielu z pogan nawróciło się do Pana. Ale oto niektórzy Żydzi ze stronnictwa faryzeuszy, którzy nawrócili się na chrześcijaństwo, gdy dowiedzieli się, że poganie uwierzyli, zaczęli trwożyć tych nowo nawróconych z pogan słowami, mówiąc im, że jeżeli nie zostaną obrzezani według zakonu Mojżeszowego, nie mogą być zbawieni. Z tego powodu wynikł zatarg i spór między Pawłem i Barnabą a tymi ludźmi. Paweł i Barnaba oraz kilku spośród nich udało się więc w sprawie tego sporu do apostołów i starszych do Jerozolimy.
Czytamy o tym w 15 rozdziale Dziejów Apostolskich. I tak zwołano zgromadzenie starszych braci i na tym spotkaniu podjęto najważniejszą decyzję. Dotyczyła ona kwestii zbawienia, jak człowiek może zbawić się, tj. otrzymać życie wieczne. Oto dlaczego to spotkanie i podjęta na niej decyzja były najważniejszą z kiedykolwiek podjętych przez Kościół. To pytanie dotyczyło warunków na jakich człowiek może być zbawiony. Czy człowiek zbawia się przez uczynki zakonu, czy łaską? Czy powinniśmy jeszcze coś uczynić, by zasłużyć na zbawienie, czy też ono jest nam dane jako dar na podstawie tego, że Chrystus dokonał wszystkiego, co było konieczne dla naszego zbawienia. To była sprawa najwyższej wagi, pytanie dotyczące naszej wieczności. Ci Żydzi, którzy domagali się obrzezania dla pogan choć i przyznawali, że Chrystus Swoją śmiercią spłacił nasz dług, to jednak stawiali własne zbawienie i zbawienie innych w zależności od wypełnienia zakonu i obrzędów Mojżeszowych. Apostoł Paweł głosił jednak, że jedynym warunkiem zbawienia jest wiara w odkupieńczą ofiarę Jezusa Chrystusa. I oto teraz to pytanie musiało zostać rozwiązane raz na zawsze.
Rzeczą godną uwagi jest to, jak to zgromadzenie braci doszło do jednomyślnej decyzji nie tylko między sobą, ale także czy było całkowicie zgodne z wolą Bożą. A to jest najważniejsze. Zwróćmy uwagę, że po tym spotkaniu oni mogli powiedzieć: "Postanowiliśmy bowiem, Duch Święty i my ..." (Dzieje 15:28). Nie zawsze była tak jednomyślna zgoda.
Czym wiec różnił się ten sobór od wielu innych po nim? Apostoł Paweł i Barnaba przybywając do Jerozolimy, po pierwsze, co czynią? Czy sprzeczają się, bronią swojej pozycji, obwiniają innych. Nie. Pierwszą rzeczą, jak czytamy w wersecie 4 było to, że: "opowiedzieli, jak wielkich rzeczy dokonał Bóg przez nich… jak wielkie znaki i cuda Bóg uczynił przez nich wśród pogan. " (Dzieje 15:4,12). Jaki przekonujący argument. Jeśli Bóg ich przyjął, tj. pogan, którzy uwierzyli w Chrystusa, to dlaczego Kościół nie może ich przyjąć. Fakty są bardziej przekonujące niż teoria. Taki był argument apostoła Piotra, gdy przedstawiał on starszym zboru w Jerozolimie o tym, co wydarzyło się w domu Korneliusza, setnika rzymskiej armii. Oto, co powiedział: "Jeżeli więc Bóg dał im ten sam dar, co i nam, którzy uwierzyliśmy w Pana Jezusa Chrystusa, to jakże ja mogłem przeszkodzić Bogu? " (Dzieje 11:17). Zaprawdę przekonujący argument. Pomimo tak przekonujących faktów dalej czytamy, że „niektórzy ze stronnictwa faryzeuszów, którzy uwierzyli, powstali, mówiąc: Trzeba ich obrzezać i nakazać im, żeby przestrzegali zakonu Mojżeszowego. „ (Dzieje 15:5). Wtedy Piotr przywodzi kolejny argument i mówi zwracając się do tych braci: ”Dlaczego więc teraz wystawiacie Boga na próbę, wkładając na kark uczniów jarzmo, którego ani nasi ojcowie, ani my nie mogliśmy udźwignąć? „ (Dzieje 15:10). I dalej następują te wspaniałe słowa, które są sednem Ewangelii dobrej nowiny: ”Wierzymy przecież, że zbawieni będziemy przez łaskę Pana Jezusa, tak samo jak i oni. " (Dzieje 15:11).
Zauważmy jednak, że zanim zakończyła się ta narada i przed tym jak mogli powiedzieć: "Postanowiliśmy bowiem, Duch Święty i my…", brakowało im jeszcze jednego argumentu, najważniejszego ze wszystkich. Jak już wspominałem, Paweł przywiódł dowody tego, co Bóg uczynił, mówiąc, jakie znaki i cuda uczynił przez nich wśród pogan i jak sam Bóg otworzył drzwi wiary dla pogan. Piotr przypomina o tym, jak jego jako pierwszego Bóg wybrał, aby z jego ust poganie usłyszeli słowo Ewangelii i uwierzyli i jak „Bóg, który zna serca, przyznał się do nich, dając im Ducha Świętego jak i nam, I nie uczynił żadnej różnicy między nami a nimi, oczyściwszy przez wiarę ich serca. " (Dzieje 15:8-9). I dalej przypomina im, że ani oni, ani ich ojcowie nie mogli unieść ciężkie brzemię zakonu, jak więc mogą żądać od pogan tego, czego sami nie byli w stanie wypełnić. I teraz przedstawia się najbardziej ważki i przekonujący z wszystkich argumentów, że zbawcza łaska Boża obejmuje wszystkich bez względu na to, czy są poganami, czy Żydami. A ten najsilniejszy argument przywodzi Jakub - starszy zboru w Jerozolimie. "Mężowie bracia, posłuchajcie mnie! – mówi on, Szymon, tj. Piotr wyjaśnił, jak to Bóg pierwszy zatroszczył się o to, aby spomiędzy pogan wybrać lud dla imienia swego. „ A potem dodaje: ”A z tym zgadzają się słowa proroków, jak napisano… „ I tu cytuje Słowo Boże, a Słowo Boże jest naszym ostatecznym autorytetem.
Tak, została podjęta decyzja dająca odpowiedź na najważniejsze pytanie, dotyczące zbawienia człowieka i decyzja ta była jednomyślna. Zgromadzeniu temu przewodniczył Duch Święty, a tam gdzie przewodniczy Duch Święty wówczas będzie zgodność ze Słowem Bożym oraz zgoda między braćmi.
Podsumować decyzję tego najważniejszego zgromadzenia Kościoła można słowami apostoła Piotra wyrażonymi w wersecie 11: „Wierzymy przecież, że zbawieni będziemy przez łaskę Pana Jezusa, tak samo jak i oni. "
Wniknijmy bliżej w te cudowne słowa. Jak wiele one mówią. W nich odnajdujemy całą prawdę Ewangelii. Przede wszystkim te słowa mówią nam, że z natury człowiek jest zniewolony grzechem i całkowicie zepsuty duchowo. Spójrzmy, co mówi Piotr: "Wierzymy przecież, że zbawieni będziemy…" Jak Piotr, tak i Paweł wierzyli i głosili całkowitą zgubę duszy ludzkiej. Człowiek jest zgubionym stworzeniem, potrzebuje zbawienia. Jeśliby on w to nie wierzył, nie mówiłby o zbawieniu. Samo słowo - zbawienie mówi, że człowiek jest całkowicie martwy duchowo i Ktoś musi go zbawić.
Drugą rzeczą o której wyraźnie mówią te słowa jest to, że Piotr nie wierzył w samo-usprawiedliwienie. Wiemy, że każdy człowiek rodzi się faryzeuszem. On chce sam siebie usprawiedliwić, szuka w sobie czegoś dobrego co zasługiwałoby na Bożą aprobatę. Jeśli będę starał się czynić dobro, myśli, i dołożę wszelkich starań, to wtedy Bóg mnie przyjmie. Wszakże w każdym człowieku jest iskierka dobra. Tak chce wierzyć człowiek. I tę iskierkę należy rozdmuchiwać, dopóki nie zapłonie w nim ogień doskonałości. Tak, człowiek trzyma się swoich dobrych uczynków i cech, próbując znaleźć choćby odrobinę dobra, mając nadzieję, że ona go zbawi. Ale kochani, apostołowie tak nie nauczali. Oni mówili, wierzymy, że przez łaskę Pana Jezusa Chrystusa będziemy zbawieni. Jeśli ktoś z nas będzie zbawiony, to tylko dzięki łasce, a nie naszym zasługom.
Co Słowo Boże mówi o dobrych cechach człowieka? "Od stóp do głów nic na nim zdrowego: tylko guzy i sińce, i świeże rany... Nie ma ani jednego sprawiedliwego, Nie masz, kto by rozumiał, nie masz, kto by szukał Boga; Wszyscy zboczyli, razem stali się nieużytecznymi, nie masz, kto by czynił dobrze, nie masz ani jednego." (Iz. 1:6, Rzym. 3:10-12). Dlatego też nie zbawiamy się dobrymi uczynkami, ponieważ w ogóle ich nie mamy, ale dzięki łasce Pana naszego Jezusa Chrystusa.
Tak, Bóg zbawia człowieka, gdy on pokłada całą swoją nadzieję w Chrystusie i przy tym Bóg zbawia wszystkich grzeszników, którzy do Niego tak przychodzą. "I nie uczynił żadnej różnicy między nami a nimi, oczyściwszy przez wiarę ich serca. " - jak mówi Słowo Boże. (Dzieje 15:9).
Uważnie przyjrzyjmy się słowom Piotra. Co on powiedział. "Wierzymy, że zbawieni będziemy przez łaskę Pana Jezusa, tak samo jak i oni. " Zauważmy, że Piotr mówi, że będziemy zbawieni przez łaskę Pana Jezusa Chrystusa, tak samo jak i oni. Wydawałoby się, że należy powiedzieć: wierzymy, że oni zostaną zbawieni tak jak i my. Piotr stawia jednak tych nawróconych pogan na pierwszym miejscu. Wydaje mi się, że on czyni to nie bez powodu. Po pierwsze, przez to podkreśla ten fakt i prawdę, że zbawienie jest tylko przez łaskę i daje się nam wiarą w Jezusa Chrystusa i że ci poganie są zbawieni niezależnie od zakonu Mojżeszowego i obrzezania. Przy tym umieszczając ich jakby na pierwszym miejscu on tym samym zarzuca tym, którzy podjęli to pytanie: czy zbawieni są oni w ogóle nie przestrzegając obrzędowej części zakonu Mojżeszowego. Piotr przypomina im, ostrzega ich, aby nie myśleli, że mają jakąkolwiek przewagę nad poganami, ponieważ są obrzezani. "Wy, którzy kładziecie jarzmo Prawa na tych nowych uczniów ", mówi im, sprawdźcie, czy sami jesteście zbawieni. Jeśli pokładacie nadzieję w tym, że macie jakąś przewagę nad poganami przed Bogiem ze względu na Zakon i obrzędy Mojżeszowe, wiedzcie, że wam samym potrzebne jest zbawienie i że to zbawienie możecie otrzymać tylko dzięki łasce Pana Jezusa Chrystusa, jak i oni. Okazuje się, że ci, którzy stawiali te żądania i wzbudzali wątpliwości dotyczące zbawienia pogan przez wiarę, dobrze by uczynili, jeśliby sami siebie sprawdzili, czy są zbawieni, czy też nie.
Oto dlaczego Piotr mówi im: "Wierzymy, że zbawieni będziemy przez łaskę Pana Jezusa, tak samo jak i oni. " Niektórzy z nas urodzili się i zostali wychowani w rodzinach chrześcijańskich. To niewątpliwie ustrzegło wielu z nas od wielkich i jawnych grzechów. Tacy powinni być wdzięczni za taką możliwość. Ale niech taka osoba nie myśli, że to czyni ją bardziej godną lub dodaje specjalne prawo do zbawienia. Nie, nie i jeszcze raz nie. Jest jedno prawo na wejście do Królestwa Bożego, to przez wiarę, tę wiarę którą daje łaska Boża i przyczynia się do całkowitego podporządkowania i oddania Panu. Nie pokładaj nadziei w niczym innym mój drogi przyjacielu, jak tylko w miłosierdziu i łasce Bożej.
Ale tekst mówi również o tym na czym oparte jest to zbawienie przez łaskę. Ono opiera się na odkupieńczej ofierze Jezusa Chrystusa, która dokonała się na krzyżu Golgoty. Wierzymy, że dzięki łasce Pana Jezusa Chrystusa, będziemy zbawieni. Jeśli chcemy poznać łaskę Bożą, to musimy spojrzeć na Golgotę, gdyż tam na krzyżu oddał za nas życie Bogoczłowiek, twój i mój Zbawiciel, który wziął na Siebie karę, wziął na siebie winę całego świata.
Tak, gdy Piotr mówi o łasce Bożej, ma na myśli śmierć Zbawiciela na krzyżu, jak powiedział sam Chrystus: „Większej miłości nikt nie ma nad tę, jak gdy kto życie swoje kładzie za przyjaciół swoich. " (Jana 15:13). Bóg inaczej nie mógł zbawić grzesznika, jak tylko odkupieńczą śmiercią Swojego Syna. Niewinny musiał umrzeć za winnych, aby uczynić zadość sprawiedliwości Bożej. Zapłata za grzech jest nieunikniona. " Ale z drzewa poznania dobra i zła nie wolno ci jeść, bo gdy tylko zjesz z niego, na pewno umrzesz. " - powiedział Bóg pierwszemu człowiekowi. Tak, zapłatą za grzech jest śmierć. Bóg będąc Sprawiedliwym usprawiedliwić tego, kto złamał Jego Prawo nie może bez odpowiedniej kary, a karą za grzech jest śmierć.
Jedynym rozwiązaniem tej kwestii jest to, że niewinny musi umrzeć w miejsce winnego. On musiał wziąć na siebie wyrok za grzech, tj. śmierć. Tylko w ten sposób mogło dokonać się pojednanie człowieka z Bogiem. Bóg posłał Baranka, Który wziął na siebie grzechy świata - Swojego Jednorodzonego Syna. On jest Barankiem Bożym bez grzechu i skazy. On Jeden mógł stać się przebłaganiem za grzechy nasze. "Na tym polega miłość, że nie myśmy umiłowali Boga, lecz że On nas umiłował i posłał Syna swego jako ubłaganie za grzechy nasze. " (1Jana 4:10). Czymże więc może się chlubić ktokolwiek z nas. Niczym - jak mówi apostoł Paweł. Rzecz oczywista, że przez zakon dobrych uczynków nikt nie zostaje usprawiedliwiony przed Bogiem, lecz przez prawo wiary. Chwała Mu na wieki.
A teraz kimkolwiek jesteś mój drogi przyjacielu jesteś włączony w wielki plan odkupienia. Odkupienie umożliwiło zbawienie każdego, kto wierzy. Wierzymy, że dzięki łasce naszego Pana Jezusa Chrystusa będziemy zbawieni i tylko tak Ty możesz być zbawiony mój przyjacielu. Przyjdź teraz do Niego. Przyjmij Jego dar zbawienia. Pozostaw swoją sprawiedliwość, ona Ci nie pomoże, ale przyjmij Jego sprawiedliwość, a poznasz miłość, pokój i radość Bożą. Uczyń to wiarą w Pana Jezusa Chrystusa a będziesz zbawiony.
W wyniku zwiastowania dobrej nowiny przez Pawła i Barnabę podczas tej pierwszej podróży misyjnej, wielu z pogan nawróciło się do Pana. Ale oto niektórzy Żydzi ze stronnictwa faryzeuszy, którzy nawrócili się na chrześcijaństwo, gdy dowiedzieli się, że poganie uwierzyli, zaczęli trwożyć tych nowo nawróconych z pogan słowami, mówiąc im, że jeżeli nie zostaną obrzezani według zakonu Mojżeszowego, nie mogą być zbawieni. Z tego powodu wynikł zatarg i spór między Pawłem i Barnabą a tymi ludźmi. Paweł i Barnaba oraz kilku spośród nich udało się więc w sprawie tego sporu do apostołów i starszych do Jerozolimy.
Czytamy o tym w 15 rozdziale Dziejów Apostolskich. I tak zwołano zgromadzenie starszych braci i na tym spotkaniu podjęto najważniejszą decyzję. Dotyczyła ona kwestii zbawienia, jak człowiek może zbawić się, tj. otrzymać życie wieczne. Oto dlaczego to spotkanie i podjęta na niej decyzja były najważniejszą z kiedykolwiek podjętych przez Kościół. To pytanie dotyczyło warunków na jakich człowiek może być zbawiony. Czy człowiek zbawia się przez uczynki zakonu, czy łaską? Czy powinniśmy jeszcze coś uczynić, by zasłużyć na zbawienie, czy też ono jest nam dane jako dar na podstawie tego, że Chrystus dokonał wszystkiego, co było konieczne dla naszego zbawienia. To była sprawa najwyższej wagi, pytanie dotyczące naszej wieczności. Ci Żydzi, którzy domagali się obrzezania dla pogan choć i przyznawali, że Chrystus Swoją śmiercią spłacił nasz dług, to jednak stawiali własne zbawienie i zbawienie innych w zależności od wypełnienia zakonu i obrzędów Mojżeszowych. Apostoł Paweł głosił jednak, że jedynym warunkiem zbawienia jest wiara w odkupieńczą ofiarę Jezusa Chrystusa. I oto teraz to pytanie musiało zostać rozwiązane raz na zawsze.
Rzeczą godną uwagi jest to, jak to zgromadzenie braci doszło do jednomyślnej decyzji nie tylko między sobą, ale także czy było całkowicie zgodne z wolą Bożą. A to jest najważniejsze. Zwróćmy uwagę, że po tym spotkaniu oni mogli powiedzieć: "Postanowiliśmy bowiem, Duch Święty i my ..." (Dzieje 15:28). Nie zawsze była tak jednomyślna zgoda.
Czym wiec różnił się ten sobór od wielu innych po nim? Apostoł Paweł i Barnaba przybywając do Jerozolimy, po pierwsze, co czynią? Czy sprzeczają się, bronią swojej pozycji, obwiniają innych. Nie. Pierwszą rzeczą, jak czytamy w wersecie 4 było to, że: "opowiedzieli, jak wielkich rzeczy dokonał Bóg przez nich… jak wielkie znaki i cuda Bóg uczynił przez nich wśród pogan. " (Dzieje 15:4,12). Jaki przekonujący argument. Jeśli Bóg ich przyjął, tj. pogan, którzy uwierzyli w Chrystusa, to dlaczego Kościół nie może ich przyjąć. Fakty są bardziej przekonujące niż teoria. Taki był argument apostoła Piotra, gdy przedstawiał on starszym zboru w Jerozolimie o tym, co wydarzyło się w domu Korneliusza, setnika rzymskiej armii. Oto, co powiedział: "Jeżeli więc Bóg dał im ten sam dar, co i nam, którzy uwierzyliśmy w Pana Jezusa Chrystusa, to jakże ja mogłem przeszkodzić Bogu? " (Dzieje 11:17). Zaprawdę przekonujący argument. Pomimo tak przekonujących faktów dalej czytamy, że „niektórzy ze stronnictwa faryzeuszów, którzy uwierzyli, powstali, mówiąc: Trzeba ich obrzezać i nakazać im, żeby przestrzegali zakonu Mojżeszowego. „ (Dzieje 15:5). Wtedy Piotr przywodzi kolejny argument i mówi zwracając się do tych braci: ”Dlaczego więc teraz wystawiacie Boga na próbę, wkładając na kark uczniów jarzmo, którego ani nasi ojcowie, ani my nie mogliśmy udźwignąć? „ (Dzieje 15:10). I dalej następują te wspaniałe słowa, które są sednem Ewangelii dobrej nowiny: ”Wierzymy przecież, że zbawieni będziemy przez łaskę Pana Jezusa, tak samo jak i oni. " (Dzieje 15:11).
Zauważmy jednak, że zanim zakończyła się ta narada i przed tym jak mogli powiedzieć: "Postanowiliśmy bowiem, Duch Święty i my…", brakowało im jeszcze jednego argumentu, najważniejszego ze wszystkich. Jak już wspominałem, Paweł przywiódł dowody tego, co Bóg uczynił, mówiąc, jakie znaki i cuda uczynił przez nich wśród pogan i jak sam Bóg otworzył drzwi wiary dla pogan. Piotr przypomina o tym, jak jego jako pierwszego Bóg wybrał, aby z jego ust poganie usłyszeli słowo Ewangelii i uwierzyli i jak „Bóg, który zna serca, przyznał się do nich, dając im Ducha Świętego jak i nam, I nie uczynił żadnej różnicy między nami a nimi, oczyściwszy przez wiarę ich serca. " (Dzieje 15:8-9). I dalej przypomina im, że ani oni, ani ich ojcowie nie mogli unieść ciężkie brzemię zakonu, jak więc mogą żądać od pogan tego, czego sami nie byli w stanie wypełnić. I teraz przedstawia się najbardziej ważki i przekonujący z wszystkich argumentów, że zbawcza łaska Boża obejmuje wszystkich bez względu na to, czy są poganami, czy Żydami. A ten najsilniejszy argument przywodzi Jakub - starszy zboru w Jerozolimie. "Mężowie bracia, posłuchajcie mnie! – mówi on, Szymon, tj. Piotr wyjaśnił, jak to Bóg pierwszy zatroszczył się o to, aby spomiędzy pogan wybrać lud dla imienia swego. „ A potem dodaje: ”A z tym zgadzają się słowa proroków, jak napisano… „ I tu cytuje Słowo Boże, a Słowo Boże jest naszym ostatecznym autorytetem.
Tak, została podjęta decyzja dająca odpowiedź na najważniejsze pytanie, dotyczące zbawienia człowieka i decyzja ta była jednomyślna. Zgromadzeniu temu przewodniczył Duch Święty, a tam gdzie przewodniczy Duch Święty wówczas będzie zgodność ze Słowem Bożym oraz zgoda między braćmi.
Podsumować decyzję tego najważniejszego zgromadzenia Kościoła można słowami apostoła Piotra wyrażonymi w wersecie 11: „Wierzymy przecież, że zbawieni będziemy przez łaskę Pana Jezusa, tak samo jak i oni. "
Wniknijmy bliżej w te cudowne słowa. Jak wiele one mówią. W nich odnajdujemy całą prawdę Ewangelii. Przede wszystkim te słowa mówią nam, że z natury człowiek jest zniewolony grzechem i całkowicie zepsuty duchowo. Spójrzmy, co mówi Piotr: "Wierzymy przecież, że zbawieni będziemy…" Jak Piotr, tak i Paweł wierzyli i głosili całkowitą zgubę duszy ludzkiej. Człowiek jest zgubionym stworzeniem, potrzebuje zbawienia. Jeśliby on w to nie wierzył, nie mówiłby o zbawieniu. Samo słowo - zbawienie mówi, że człowiek jest całkowicie martwy duchowo i Ktoś musi go zbawić.
Drugą rzeczą o której wyraźnie mówią te słowa jest to, że Piotr nie wierzył w samo-usprawiedliwienie. Wiemy, że każdy człowiek rodzi się faryzeuszem. On chce sam siebie usprawiedliwić, szuka w sobie czegoś dobrego co zasługiwałoby na Bożą aprobatę. Jeśli będę starał się czynić dobro, myśli, i dołożę wszelkich starań, to wtedy Bóg mnie przyjmie. Wszakże w każdym człowieku jest iskierka dobra. Tak chce wierzyć człowiek. I tę iskierkę należy rozdmuchiwać, dopóki nie zapłonie w nim ogień doskonałości. Tak, człowiek trzyma się swoich dobrych uczynków i cech, próbując znaleźć choćby odrobinę dobra, mając nadzieję, że ona go zbawi. Ale kochani, apostołowie tak nie nauczali. Oni mówili, wierzymy, że przez łaskę Pana Jezusa Chrystusa będziemy zbawieni. Jeśli ktoś z nas będzie zbawiony, to tylko dzięki łasce, a nie naszym zasługom.
Co Słowo Boże mówi o dobrych cechach człowieka? "Od stóp do głów nic na nim zdrowego: tylko guzy i sińce, i świeże rany... Nie ma ani jednego sprawiedliwego, Nie masz, kto by rozumiał, nie masz, kto by szukał Boga; Wszyscy zboczyli, razem stali się nieużytecznymi, nie masz, kto by czynił dobrze, nie masz ani jednego." (Iz. 1:6, Rzym. 3:10-12). Dlatego też nie zbawiamy się dobrymi uczynkami, ponieważ w ogóle ich nie mamy, ale dzięki łasce Pana naszego Jezusa Chrystusa.
Tak, Bóg zbawia człowieka, gdy on pokłada całą swoją nadzieję w Chrystusie i przy tym Bóg zbawia wszystkich grzeszników, którzy do Niego tak przychodzą. "I nie uczynił żadnej różnicy między nami a nimi, oczyściwszy przez wiarę ich serca. " - jak mówi Słowo Boże. (Dzieje 15:9).
Uważnie przyjrzyjmy się słowom Piotra. Co on powiedział. "Wierzymy, że zbawieni będziemy przez łaskę Pana Jezusa, tak samo jak i oni. " Zauważmy, że Piotr mówi, że będziemy zbawieni przez łaskę Pana Jezusa Chrystusa, tak samo jak i oni. Wydawałoby się, że należy powiedzieć: wierzymy, że oni zostaną zbawieni tak jak i my. Piotr stawia jednak tych nawróconych pogan na pierwszym miejscu. Wydaje mi się, że on czyni to nie bez powodu. Po pierwsze, przez to podkreśla ten fakt i prawdę, że zbawienie jest tylko przez łaskę i daje się nam wiarą w Jezusa Chrystusa i że ci poganie są zbawieni niezależnie od zakonu Mojżeszowego i obrzezania. Przy tym umieszczając ich jakby na pierwszym miejscu on tym samym zarzuca tym, którzy podjęli to pytanie: czy zbawieni są oni w ogóle nie przestrzegając obrzędowej części zakonu Mojżeszowego. Piotr przypomina im, ostrzega ich, aby nie myśleli, że mają jakąkolwiek przewagę nad poganami, ponieważ są obrzezani. "Wy, którzy kładziecie jarzmo Prawa na tych nowych uczniów ", mówi im, sprawdźcie, czy sami jesteście zbawieni. Jeśli pokładacie nadzieję w tym, że macie jakąś przewagę nad poganami przed Bogiem ze względu na Zakon i obrzędy Mojżeszowe, wiedzcie, że wam samym potrzebne jest zbawienie i że to zbawienie możecie otrzymać tylko dzięki łasce Pana Jezusa Chrystusa, jak i oni. Okazuje się, że ci, którzy stawiali te żądania i wzbudzali wątpliwości dotyczące zbawienia pogan przez wiarę, dobrze by uczynili, jeśliby sami siebie sprawdzili, czy są zbawieni, czy też nie.
Oto dlaczego Piotr mówi im: "Wierzymy, że zbawieni będziemy przez łaskę Pana Jezusa, tak samo jak i oni. " Niektórzy z nas urodzili się i zostali wychowani w rodzinach chrześcijańskich. To niewątpliwie ustrzegło wielu z nas od wielkich i jawnych grzechów. Tacy powinni być wdzięczni za taką możliwość. Ale niech taka osoba nie myśli, że to czyni ją bardziej godną lub dodaje specjalne prawo do zbawienia. Nie, nie i jeszcze raz nie. Jest jedno prawo na wejście do Królestwa Bożego, to przez wiarę, tę wiarę którą daje łaska Boża i przyczynia się do całkowitego podporządkowania i oddania Panu. Nie pokładaj nadziei w niczym innym mój drogi przyjacielu, jak tylko w miłosierdziu i łasce Bożej.
Ale tekst mówi również o tym na czym oparte jest to zbawienie przez łaskę. Ono opiera się na odkupieńczej ofierze Jezusa Chrystusa, która dokonała się na krzyżu Golgoty. Wierzymy, że dzięki łasce Pana Jezusa Chrystusa, będziemy zbawieni. Jeśli chcemy poznać łaskę Bożą, to musimy spojrzeć na Golgotę, gdyż tam na krzyżu oddał za nas życie Bogoczłowiek, twój i mój Zbawiciel, który wziął na Siebie karę, wziął na siebie winę całego świata.
Tak, gdy Piotr mówi o łasce Bożej, ma na myśli śmierć Zbawiciela na krzyżu, jak powiedział sam Chrystus: „Większej miłości nikt nie ma nad tę, jak gdy kto życie swoje kładzie za przyjaciół swoich. " (Jana 15:13). Bóg inaczej nie mógł zbawić grzesznika, jak tylko odkupieńczą śmiercią Swojego Syna. Niewinny musiał umrzeć za winnych, aby uczynić zadość sprawiedliwości Bożej. Zapłata za grzech jest nieunikniona. " Ale z drzewa poznania dobra i zła nie wolno ci jeść, bo gdy tylko zjesz z niego, na pewno umrzesz. " - powiedział Bóg pierwszemu człowiekowi. Tak, zapłatą za grzech jest śmierć. Bóg będąc Sprawiedliwym usprawiedliwić tego, kto złamał Jego Prawo nie może bez odpowiedniej kary, a karą za grzech jest śmierć.
Jedynym rozwiązaniem tej kwestii jest to, że niewinny musi umrzeć w miejsce winnego. On musiał wziąć na siebie wyrok za grzech, tj. śmierć. Tylko w ten sposób mogło dokonać się pojednanie człowieka z Bogiem. Bóg posłał Baranka, Który wziął na siebie grzechy świata - Swojego Jednorodzonego Syna. On jest Barankiem Bożym bez grzechu i skazy. On Jeden mógł stać się przebłaganiem za grzechy nasze. "Na tym polega miłość, że nie myśmy umiłowali Boga, lecz że On nas umiłował i posłał Syna swego jako ubłaganie za grzechy nasze. " (1Jana 4:10). Czymże więc może się chlubić ktokolwiek z nas. Niczym - jak mówi apostoł Paweł. Rzecz oczywista, że przez zakon dobrych uczynków nikt nie zostaje usprawiedliwiony przed Bogiem, lecz przez prawo wiary. Chwała Mu na wieki.
A teraz kimkolwiek jesteś mój drogi przyjacielu jesteś włączony w wielki plan odkupienia. Odkupienie umożliwiło zbawienie każdego, kto wierzy. Wierzymy, że dzięki łasce naszego Pana Jezusa Chrystusa będziemy zbawieni i tylko tak Ty możesz być zbawiony mój przyjacielu. Przyjdź teraz do Niego. Przyjmij Jego dar zbawienia. Pozostaw swoją sprawiedliwość, ona Ci nie pomoże, ale przyjmij Jego sprawiedliwość, a poznasz miłość, pokój i radość Bożą. Uczyń to wiarą w Pana Jezusa Chrystusa a będziesz zbawiony.
