Upamiętajcie się!
Po czterystu latach milczenia ze strony Boga, tj. od Malachiasza, ostatniego z łańcucha proroków Starego Testamentu, którzy na przestrzeni wieków zapowiadali przyjście Mesjasza wraz z przyjściem Jana Chrzciciela usłyszeliśmy słowa: "Upamiętajcie się, albowiem przybliżyło się Królestwo Niebios. " (Mat. 3:2). Następnie powiedziane jest, że Chrystus po czterdziestu dniach postu na pustyni począł kazać i mówić: " Upamiętajcie się, przybliżyło się bowiem Królestwo Niebios. " (Mat. 4:17). Ostatnie polecenie, które Jezus Chrystus dał swoim uczniom przed wniebowstąpieniem, było to, by szli i głosili wszystkim narodom upamiętanie na odpuszczenie grzechów.
A potem w dniu Pięćdziesiątnicy, gdy Duch Święty zstąpił, apostoł Piotr powiedział: "Upamiętajcie się i niechaj się każdy z was da ochrzcić w imię Jezusa Chrystusa na odpuszczenie grzechów waszych, a otrzymacie dar Ducha Świętego. " (Dzieje 2:38). Dalej dowiadujemy się, że podstawowym tematem mowy apostoła Pawła do pogan i Żydów było upamiętanie się przed Bogiem i wiara w Jezusa Chrystusa. Tak więc widzimy, że upamiętanie było głównym tematem kazań Jana Chrzciciela, Jezusa Chrystusa i apostołów. " Nawróćcie się, upamiętajcie się, pokutujcie " - tak głosili wszyscy. I tak, po dzień dzisiejszy pragnieniem naszego Pana jest to, by nikt nie zginął, lecz, aby wszyscy przyszli do upamiętania. Dlatego jeśli Bóg " teraz wzywa wszędzie wszystkich ludzi, aby się upamiętali." (Dzieje. 17:30), to rzeczą ważną jest wiedzieć, co to znaczy upamiętać się w biblijnym znaczeniu tego słowa.
Podstawową myślą hebrajskiego słowa " teszuwa " tłumaczonego jako "nawrócenie", w Starym Testamencie znaczy ono " westchnienie ", " smutek, żal z powodu złego postępku ". W Nowym Testamencie, to jest w języku greckim słowo " metanoia – nawrócenie " znaczy "zmiana myślenia". Musimy jednak zawsze pamiętać, że żal za grzechy nie jest jeszcze upamiętaniem, ale tylko jednym z jego aspektów.
Jak zatem wyraża się szczere upamiętanie? Pan przez proroka Joela mówi: " Nawróćcie się do mnie całym swym sercem, w poście, płaczu i narzekaniu! Rozdzierajcie swoje serca, a nie swoje szaty… " (Joela 2:12-13). Przypomnijmy sobie zdarzenie, gdy mieszkańcy Niniwy słysząc słowa proroka Jonasza, gdy zwiastował, że za czterdzieści dni zostanie zburzone miasto, to: " ogłosili post i oblekli się we włosiennice, wielcy i mali – jak mówi Słowo Boże." (Jon. 3:5) i uwierzyli w Boga. Tak więc widzimy, że prawdziwe nawrócenie wyraża się w głębokim żalu za grzechy, uniżeniu i zaparciu się. Ale to nie wszystko. Upamiętanie musi także wyrażać się w wyznaniu grzechu. Jezus zilustrował ten aspekt skruchy na przykładzie celnika: " Celnik stanął z daleka i nie śmiał nawet podnieść oczy ku niebu, lecz bił się w pierś swoją, mówiąc: Boże, bądź miłościw mnie grzesznemu! Powiadam wam - mówi Chrystus - Ten poszedł usprawiedliwiony do domu swego… " (Łuk. 18:13-14).
Ale upamiętanie nie dopełni się, jeśli grzesznik nie porzuci swojej grzesznej drogi ze wszystkimi swoimi przewinieniami, występkami i innymi złymi uczynkami. Dlatego też możemy stwierdzić, że szczere upamiętanie to: żal za grzechy + wyznanie grzechu + pozostawienie grzechów. Tak więc sam żal za grzechy to nie jest jeszcze nawrócenie. Wielu przestępców, pijaków i cudzołożników gorzko biada i żałuje, że są takimi, ale tak i nie chce upamiętać się. Są też tacy, którzy wyznają grzechy, ale samo wyznanie, to nie jest jeszcze upamiętanie. Ponadto ludzie z silną wolą mogą zostawić niektóre grzeszne przyzwyczajenia bez przeżycia prawdziwego nawrócenia.
Stojąc przed królem Agrypą apostoł Paweł wspaniale podsumował pełne znaczenie upamiętania się, mówiąc: "…nie byłem nieposłuszny temu widzeniu niebieskiemu, lecz głosiłem ... aby się upamiętali i nawrócili do Boga i spełniali uczynki godne upamiętania. " (Dzieje. 26:19-20). W tych słowach apostoła Pawła widzimy dwojaki aspekt prawdziwego nawrócenia - ujemny i dodatni. Podobnie jak dwa ładunki "-" i "+" konieczne są do wytworzenia energii elektrycznej, tak i upamiętanie, które przynosi owoce miłe Bogu ma stronę ujemną, jak i dodatnią. Jak jeden ładunek bez drugiego nie może wytworzyć energii, tak i upamiętanie nie jest szczere, jeśli nie ma tych dwóch aspektów.
Zauważmy, że żal za grzech, wyznanie grzechu, odpuszczenie grzechu – to jedna strona zbawienia. Zbawienie przejawi całą swoją siłę tylko wtedy, gdy grzesznik upamiętawszy się, nawróci się do Boga, pokładając całkowicie swoją wiarę i ufność w Synu Bożym - Jezusie Chrystusie. I to nie za sprawą swojej siły, ale mocy Bożej zaczyna przynosić owoce godne upamiętania, ponieważ: "…nawróciliście się od bałwanów do Boga, aby służyć Bogu żywemu i prawdziwemu. " (1Tes. 1:9) – powiedziane było wiernym w Salonikach. Oni pozostawili swoich bałwanów – to (-) aspekt ich nawrócenia, " aby służyć Bogu " – to (+) aspekt nawrócenia.
Dlatego nigdy nie zapominajmy, że przebaczenie grzechów jest możliwe tylko przez wiarę w Jezusa Chrystusa i że upamiętanie jest darem Bożym. Śmierć naszego Zbawiciela na krzyżu Golgoty była dokończeniem naszego zbawienia i usprawiedliwieniem od wszystkich możliwych grzechów. Zakon mówi: "…Każdy, kto grzeszy, umrze. ", ale teraz dzięki łasce Bożej: "… z jego pełni myśmy wszyscy wzięli, i to łaskę za łaską. Zakon bowiem został nadany przez Mojżesza, łaska zaś i prawda stała się przez Jezusa Chrystusa. " (Jana 1:16-17). Upamiętanie się i przebaczenie grzechów to rzeczy ściśle ze sobą spojone. W rozdziale 5 werset 31 Dziejów Apostolskich powiedziane jest: " Tego (tj. Jezusa Chrystusa) wywyższył Bóg prawicą swoją jako Wodza i Zbawiciela, aby dać Izraelowi możność upamiętania się i odpuszczenia grzechów. " Te dwa dary pochodzą z tych świętych rąk, które zostały przygwożdżone do krzyża, a teraz znajdują się w chwale niebieskiej.
Tak więc, jeśli jeszcze nie upamiętałeś się, nie położyłeś całą swoją nadzieję w Jezusie Chrystusie, Twoim Odkupicielu i Zbawicielu, uczyń to dzisiaj. Przyjmij teraz ten Boży dar, a będziesz miał udział w chwale Chrystusa. Niech Bóg ci w tym dopomoże. Amen.
A potem w dniu Pięćdziesiątnicy, gdy Duch Święty zstąpił, apostoł Piotr powiedział: "Upamiętajcie się i niechaj się każdy z was da ochrzcić w imię Jezusa Chrystusa na odpuszczenie grzechów waszych, a otrzymacie dar Ducha Świętego. " (Dzieje 2:38). Dalej dowiadujemy się, że podstawowym tematem mowy apostoła Pawła do pogan i Żydów było upamiętanie się przed Bogiem i wiara w Jezusa Chrystusa. Tak więc widzimy, że upamiętanie było głównym tematem kazań Jana Chrzciciela, Jezusa Chrystusa i apostołów. " Nawróćcie się, upamiętajcie się, pokutujcie " - tak głosili wszyscy. I tak, po dzień dzisiejszy pragnieniem naszego Pana jest to, by nikt nie zginął, lecz, aby wszyscy przyszli do upamiętania. Dlatego jeśli Bóg " teraz wzywa wszędzie wszystkich ludzi, aby się upamiętali." (Dzieje. 17:30), to rzeczą ważną jest wiedzieć, co to znaczy upamiętać się w biblijnym znaczeniu tego słowa.
Podstawową myślą hebrajskiego słowa " teszuwa " tłumaczonego jako "nawrócenie", w Starym Testamencie znaczy ono " westchnienie ", " smutek, żal z powodu złego postępku ". W Nowym Testamencie, to jest w języku greckim słowo " metanoia – nawrócenie " znaczy "zmiana myślenia". Musimy jednak zawsze pamiętać, że żal za grzechy nie jest jeszcze upamiętaniem, ale tylko jednym z jego aspektów.
Jak zatem wyraża się szczere upamiętanie? Pan przez proroka Joela mówi: " Nawróćcie się do mnie całym swym sercem, w poście, płaczu i narzekaniu! Rozdzierajcie swoje serca, a nie swoje szaty… " (Joela 2:12-13). Przypomnijmy sobie zdarzenie, gdy mieszkańcy Niniwy słysząc słowa proroka Jonasza, gdy zwiastował, że za czterdzieści dni zostanie zburzone miasto, to: " ogłosili post i oblekli się we włosiennice, wielcy i mali – jak mówi Słowo Boże." (Jon. 3:5) i uwierzyli w Boga. Tak więc widzimy, że prawdziwe nawrócenie wyraża się w głębokim żalu za grzechy, uniżeniu i zaparciu się. Ale to nie wszystko. Upamiętanie musi także wyrażać się w wyznaniu grzechu. Jezus zilustrował ten aspekt skruchy na przykładzie celnika: " Celnik stanął z daleka i nie śmiał nawet podnieść oczy ku niebu, lecz bił się w pierś swoją, mówiąc: Boże, bądź miłościw mnie grzesznemu! Powiadam wam - mówi Chrystus - Ten poszedł usprawiedliwiony do domu swego… " (Łuk. 18:13-14).
Ale upamiętanie nie dopełni się, jeśli grzesznik nie porzuci swojej grzesznej drogi ze wszystkimi swoimi przewinieniami, występkami i innymi złymi uczynkami. Dlatego też możemy stwierdzić, że szczere upamiętanie to: żal za grzechy + wyznanie grzechu + pozostawienie grzechów. Tak więc sam żal za grzechy to nie jest jeszcze nawrócenie. Wielu przestępców, pijaków i cudzołożników gorzko biada i żałuje, że są takimi, ale tak i nie chce upamiętać się. Są też tacy, którzy wyznają grzechy, ale samo wyznanie, to nie jest jeszcze upamiętanie. Ponadto ludzie z silną wolą mogą zostawić niektóre grzeszne przyzwyczajenia bez przeżycia prawdziwego nawrócenia.
Stojąc przed królem Agrypą apostoł Paweł wspaniale podsumował pełne znaczenie upamiętania się, mówiąc: "…nie byłem nieposłuszny temu widzeniu niebieskiemu, lecz głosiłem ... aby się upamiętali i nawrócili do Boga i spełniali uczynki godne upamiętania. " (Dzieje. 26:19-20). W tych słowach apostoła Pawła widzimy dwojaki aspekt prawdziwego nawrócenia - ujemny i dodatni. Podobnie jak dwa ładunki "-" i "+" konieczne są do wytworzenia energii elektrycznej, tak i upamiętanie, które przynosi owoce miłe Bogu ma stronę ujemną, jak i dodatnią. Jak jeden ładunek bez drugiego nie może wytworzyć energii, tak i upamiętanie nie jest szczere, jeśli nie ma tych dwóch aspektów.
Zauważmy, że żal za grzech, wyznanie grzechu, odpuszczenie grzechu – to jedna strona zbawienia. Zbawienie przejawi całą swoją siłę tylko wtedy, gdy grzesznik upamiętawszy się, nawróci się do Boga, pokładając całkowicie swoją wiarę i ufność w Synu Bożym - Jezusie Chrystusie. I to nie za sprawą swojej siły, ale mocy Bożej zaczyna przynosić owoce godne upamiętania, ponieważ: "…nawróciliście się od bałwanów do Boga, aby służyć Bogu żywemu i prawdziwemu. " (1Tes. 1:9) – powiedziane było wiernym w Salonikach. Oni pozostawili swoich bałwanów – to (-) aspekt ich nawrócenia, " aby służyć Bogu " – to (+) aspekt nawrócenia.
Dlatego nigdy nie zapominajmy, że przebaczenie grzechów jest możliwe tylko przez wiarę w Jezusa Chrystusa i że upamiętanie jest darem Bożym. Śmierć naszego Zbawiciela na krzyżu Golgoty była dokończeniem naszego zbawienia i usprawiedliwieniem od wszystkich możliwych grzechów. Zakon mówi: "…Każdy, kto grzeszy, umrze. ", ale teraz dzięki łasce Bożej: "… z jego pełni myśmy wszyscy wzięli, i to łaskę za łaską. Zakon bowiem został nadany przez Mojżesza, łaska zaś i prawda stała się przez Jezusa Chrystusa. " (Jana 1:16-17). Upamiętanie się i przebaczenie grzechów to rzeczy ściśle ze sobą spojone. W rozdziale 5 werset 31 Dziejów Apostolskich powiedziane jest: " Tego (tj. Jezusa Chrystusa) wywyższył Bóg prawicą swoją jako Wodza i Zbawiciela, aby dać Izraelowi możność upamiętania się i odpuszczenia grzechów. " Te dwa dary pochodzą z tych świętych rąk, które zostały przygwożdżone do krzyża, a teraz znajdują się w chwale niebieskiej.
Tak więc, jeśli jeszcze nie upamiętałeś się, nie położyłeś całą swoją nadzieję w Jezusie Chrystusie, Twoim Odkupicielu i Zbawicielu, uczyń to dzisiaj. Przyjmij teraz ten Boży dar, a będziesz miał udział w chwale Chrystusa. Niech Bóg ci w tym dopomoże. Amen.
