Sąd przed Wielkim Białym Tronem
" I widziałem wielki, biały tron i tego, który na nim siedzi, przed którego obliczem pierzchła ziemia i niebo, i miejsca dla nich nie było. I widziałem umarłych, wielkich i małych, stojących przed tronem; i księgi zostały otwarte; również inna księga, księga żywota została otwarta; i osądzeni zostali umarli na podstawie tego, co zgodnie z ich uczynkami było napisane w księgach." (Objawienie 20:11-12).
Tutaj jest mowa o ostatnim Sądzie, jaki będzie dla ludzi, oraz ostatnim zmartwychwstaniu, to jest zmartwychwstaniu niesprawiedliwych. Biblia rozdziela zmartwychwstanie na dwie główne części: zmartwychwstanie do życia i zmartwychwstanie na sąd. "I wyjdą ci, co dobrze czynili, by powstać do życia; a inni, którzy źle czynili, by powstać na sąd." (Jana 5:29). Zmartwychwstanie do życia będzie miało miejsce podczas pochwycenia Kościoła. Zmartwychwstanie na sąd nastąpi przed Wielkim Białym Tronem, jak opisane jest w powyższym wersecie. To zmartwychwstanie będzie zmartwychwstaniem martwych, to jest tych, którzy nigdy nie narodzili się na nowo do życia w Chrystusie. Dlatego też nawet po ich wskrzeszeniu Pismo nadal nazywa ich martwymi, ponieważ byli duchowo martwi żyjąc na Ziemi.
Zauważmy, że ci umarli zginęli w różnych miejscach i sytuacjach, sądząc po miejscach w których oni będą wskrzeszeni. " I wydało morze umarłych, którzy w nim się znajdowali, również śmierć i piekło wydały umarłych, którzy w nich się znajdowali, i byli osądzeni,każdy według uczynków swoich." (Objawienie 20:13). Gdy umiera człowiek wierzący jego ciało przechodzi w stan śmierci, ale jego duch i dusza idą do raju. Gdy grzesznik umiera jego ciało pozostaje także w stanie śmierci, ale jego duch i dusza idą do piekła. O tym możemy przeczytać w (Łukasza 16:22:23): " I stało się, że umarł żebrak, i zanieśli go aniołowie na łono Abrahamowe; umarł też bogacz i został pochowany. A gdy w krainie umarłych cierpiał męki i podniósł oczy swoje, ujrzał z daleka Abrahama i Łazarza na jego łonie. " Należy zauważyć, że nie ma między nimi różnicy, jeżeli chodzi się o ich ciało. Wszystkie ludzkie ciała przechodzą w stan śmierci.
Patrząc na tych, którzy będą wskrzeszeni na Sąd przed wielkim Białym Tronem widzimy, że są dwa miejsca, gdzie idą ludzkie dusze po śmierci, to jest raj i piekło, ale miejsca te są czasowe, w oczekiwaniu na zmartwychwstanie. Miejscami wiecznego przebywania dusz i ciał ludzkich po ich zmartwychwstaniu będzie jezioro ognia i niebo. Odnośnie tych co zginą powiedziano: " I śmierć, i piekło zostały wrzucone do jeziora ognistego; owo jezioro ogniste, to druga śmierć. " (Objawienie 20:14). Oznacza to, że cały człowiek - śmierć, gdzie było jego ciało i piekło, gdzie była jego dusza - będzie wrzucony do jeziora ognistego. Prawie to samo stanie się z wierzącymi. Kiedy umiera jego dusza idzie do raju, który jest w niebie, ale nie wstępuje w pełni niebiańskiego błogosławieństwa jako człowiek doskonały, tak długo, aż jego ciało i dusza połączy się w czasie zmartwychwstania.
Możemy zadać sobie pytanie: Jeśli bezbożnicy nazywani są umarłymi, zanim jeszcze stanęli przed Sądem, to po co jest ten Sąd? Słowo Boże jasno stwierdza: " Kto wierzy w niego, nie będzie sądzony; kto zaś nie wierzy, już jest osądzony dlatego, że nie uwierzył w imię jednorodzonego Syna Bożego. " (Jana 3:18). " Przeto teraz nie ma żadnego potępienia dla tych, którzy są w Chrystusie Jezusie. " (Rzymian 8:1).
W Piśmie Świętym jest wiele miejsc, które wyraźnie mówią, że nasze przeznaczenie rozstrzyga się teraz na Ziemi. Musimy jednak pamiętać, że będziemy zbawieni lub zginiemy nie na podstawie naszych uczynków, ale zgodnie z naszą wiarą lub jej brakiem. Wiara sprawia, że czynimy dobre uczynki, ale po tym jak jesteśmy zbawieni, a nie po to by być zbawionym. Ci co nie uwierzyli w Chrystusa z tego powodu nazwani są umarłymi i będą sądzeni przed wielkim Białym Tronem, według swoich czynów na Ziemi, aby rozstrzygnęła się ich kara. Każdy niewierzący jest już w tym życiu umarły. Ale Bóg nie może wymierzyć jednakową karę dla wszystkich umarłych, ponieważ teraz też nie postępują wszyscy jednakowo, dlatego sprawiedliwy Bóg osądzi każdego według jego uczynków. Wiara w Jezusa Chrystusa decyduje o naszym wiecznym przeznaczeniu a czyny decydują o karze grzesznika.
Zauważmy, że są dwa rodzaje ksiąg o których mówi Biblia: "...i księgi zostały otwarte; również inna księga, księga żywota została otwarta; " (Objawienie 20:12). Teraz widzimy, która z tych ksiąg decyduje o naszym wiecznym przeznaczeniu - " I jeżeli ktoś nie był zapisany w księdze żywota, został wrzucony do jeziora ognistego. " (Objawienie 20:15). W świetle powyższego staje się jasne, że tylko księga życia decyduje o naszym przeznaczeniu. I po tym, jak nasze wieczne przeznaczenie jest rozstrzygnięte, Chrystus będzie sądził nas według naszych uczynków.
Gdy wiarą przyjmujemy Jezusa Chrystusa jako naszego Zbawiciela, wtedy On wpisuje nasze imię w księdze życia. W księgach uczynków zapisane jest wszystko, co robimy w naszym życiu na Ziemi. I nawet jeśli księga jest pełna naszych dobrych uczynków, nie pomoże to w rozstrzygnięciu naszego wiecznego przeznaczenia w dniu Sądu.Bóg nie zajrzy do księgi uczynków, kiedy będzie decydował o naszym przeznaczeniu, On będzie patrzył tylko w księdze życia. W przypadku bezbożnych, którzy staną przed Białym Tronem, Bóg otwiera księgę życia tylko po to, by udowodnić, że ich imię nie jest tam zapisane. Potem odbywa się sąd nad nimi, zgodnie z tym co jest zapisane w księdze uczynków i podjęcie decyzji odnośnie kary. Podobnie będzie zróżnicowany wymiar nagrody dla zbawionych w niebie, w zależności od ich uczynków.
Przed Wielkim Białym Tronem staną wszyscy ludzie wszystkich czasów, ponieważ podczas tego procesu sądowego niebo i Ziemia spłoną i w tym czasie nie będzie innego miejsca, gdzie będzie mogła stanąć ludzka stopa. " Ale teraźniejsze niebo i ziemia mocą tego samego Słowa zachowane są dla ognia i utrzymane na dzień sądu i zagłady bezbożnych ludzi. " (2Piotra 3:7). Oczywiście trzecie niebo - miejsce przebywania Boga, jest niebem wiecznie istniejącym, ponieważ nie zostało stworzone, jak inne nieba i dlatego ono nie spłonie.
Jak już wspomniałem, wszyscy ludzie staną przed tym Sądem, ale musimy zauważyć, że między nimi jest duża różnica. Zbawieni będą tam sędziami, a bezbożni, aby zostać osądzeni. " Czy nie wiecie, że święci świat sądzić będą? A jeśli wy świat sądzić będziecie, to czyż jesteście niegodni osądzać sprawy pomniejsze? Czy nie wiecie, że aniołów sądzić będziemy? Cóż dopiero zwykłe sprawy życiowe? " (1 Koryntian 6:2-3). Na pierwszy rzut oka wydaje się niemożliwe, że ludzie mogą osiągnąć tak wysoki poziom pojęcia sprawiedliwości, aby móc decydować o wieczności innych, a ponadto, aby sądzić aniołów. Należy jednak pamiętać, że ci święci,którzy będą sądzić w tym dniu, to są ci, którzy sami przeszli proces sądowy, który ich udoskonalił.
Teraz przypatrzymy się innemu tłumowi składającemu się z ludzi zgubionych, którzy stanęli przed tronem Bożym, aby być osądzonymi. To będzie miejsce, gdzie dojdzie do ostatniego strasznego rozstania, jako że aniołowie oddzielą osądzonych na ogień wieczny i usuną ich na zawsze od zbawionych dzieci Bożych. Umysł ludzki nie jest w stanie całkowicie pojąć grozy i przerażenia tej chwili ludzi zgubionych.
Podam przykład: w tłumie stoi kobieta obok ukochanego Zbawiciela, w drugim tłumie między umarłymi stoi drżąc ze strachu jej mąż, który patrzy na jej rozpromienioną twarz po raz ostatni. Spędziła z nim wiele lat swojego życia, prosząc go, aby przyjął Pana, jako swego Zbawiciela, ale on tylko wyśmiewał się z wiary w Chrystusa i często znęcał się nad nią, za jej pełne zaufanie do Niego. Teraz stoją przed Wielkim Białym Tronem oddzieleni na zawsze. I aniołowie podchodzą, związują go i wrzucają do jeziora ognistego, gdzie będzie płacz i zgrzytanie zębów przez całą wieczność. Oto stoją w tłumie zgubionych i spoglądają na swoich szczęśliwych mężów, żon, rodziców, braci i sióstr, z którymi zostaną rozdzieleni na zawsze, poprzez swoją niewiarę. Jakże głębokim pragnieniem będą płonąć ich serca w tym momencie, aby przejść na stronę swoich bliskich, ale nie będzie to już możliwe, wieczność rozdzieli ich na zawsze. " Przeminęło żniwo, skończyło się lato, a nie jesteśmy wybawieni! " (Jeremiasza 8:20).
